Jeśli masz łuszczycę i czujesz niepokój związany z randkami, chciałbym, żebyś wiedział, że nie jesteś sam w tych myślach. Żyłem z ciężką łuszczycą, odkąd skończyłem siedem lat i myślałem, że nigdy nie znajdę miłości ani nie będę na tyle komfortowy, by być z kimś w intymności. Może istnieć wstydliwa strona łuszczycy, której osoby bez choroby mogą nie zrozumieć: łuszczenie się, swędzenie, krwawienie, depresja, lęk, wizyty lekarskie i wiele innych.
Ponadto randkowanie może być wystarczająco trudne bez dodatkowych komplikacji związanych z zarządzaniem chorobą, taką jak łuszczyca. Już się denerwujesz, co powiedzieć i zrobić. Co więcej, czujesz się skrępowany, że twoja randka może zwracać większą uwagę na twoją widoczną łuszczycę niż na ciebie? Niezupełnie twój pomysł na romantyczny wieczór.
Nic więc dziwnego, że National Psoriasis Foundation stwierdziła, że 35 procent respondentów w ankiecie stwierdziło, że „ograniczone randki lub intymne interakcje z powodu łuszczycy”. Osoby żyjące z łuszczycą mogą to robić z powodu strachu przed odrzuceniem lub niezrozumieniem. Jeśli spotykasz się z łuszczycą, możesz zadać sobie takie pytania, jak:
„Kto mnie pokocha za te blaszki lub moją skórę?”
„Jak powiem komuś o mojej chorobie?”
„Kiedy mam im powiedzieć?”
„Co pomyślą, gdy po raz pierwszy zobaczą moją skórę?”
„Czy nadal będą mnie lubić?”
Jestem tutaj, aby ci powiedzieć, że romantyczna intymność jest dla ciebie zdecydowanie możliwa. Mojego obecnego męża poznałam ponad 10 lat temu na kampusie Uniwersytetu Stanowego Alabamy. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Widzieliśmy się, tego samego dnia poszliśmy na pierwszą randkę i staliśmy się nierozłączni. Chociaż jesteśmy teraz rozwiedzeni (co, nawiasem mówiąc, nie miało nic wspólnego z moją chorobą), nauczyłem się wielu wspaniałych rzeczy z randkowania i bycia żonatym podczas łuszczycy.
Ten artykuł jest przeznaczony nie tylko dla osoby z łuszczycą, ale może również pomóc małżonkowi lub partnerowi osoby chorej. Oto, czego się nauczyłem.
To nie musi być niezręczna rozmowa
Chodziło o naszą trzecią randkę i próbowałam zdecydować, jak „wyjdę z ukrycia” o mojej chorobie. Nie chciałem przeprowadzać jednej z tych niezręcznych rozmów przy siedzeniu, więc musiałem wymyślić sposób na naturalne wprowadzenie tego do rozmowy.
Na szczęście we wczesnej fazie randkowania ludzie zwykle zadają sobie wiele pytań. To pomaga im lepiej się poznać. Postanowiłem, że od niechcenia wspomnę o łuszczycy podczas jednej z naszych wczesnych sesji pytań i odpowiedzi.
W pewnym momencie tego dnia zapytał mnie: „Gdybyś mógł zmienić jedną rzecz w sobie, co by to było?” Powiedziałem mu, że zmienię fakt, że mam łuszczycę. Następnie wyjaśniłem, co to było i jak się czułem. To był wspaniały sposób na rozpoczęcie dialogu na temat łuszczycy, o którym nigdy przed spotkaniem ze mną nie słyszał. Mogłem również ocenić jego poziom komfortu z powodu mojej choroby. Zadał mi dodatkowe pytania, ale w tonie troskliwej ciekawości. Po tym poczułem się z nim bardziej komfortowo.
Pierwsze ujawnienie
Niektóre osoby z łuszczycą noszą ubrania, które całkowicie kamuflują ich chorobę. Ze względu na łuszczycę nigdy nie nosiłam ubrań, które odsłaniałyby moją skórę. Zajęło mi naprawdę dużo czasu, zanim pokazałem mojemu ówczesnemu chłopakowi nogi i ręce.
Po raz pierwszy zobaczył moją skórę podczas dnia filmowego w jego domu. Przyszedłem w swojej normalnej koszuli i spodniach z długimi rękawami. Powiedział mi, że nie mam się czego wstydzić i poprosił, żebym się przebrał i założył jedną z jego koszul z krótkim rękawem, co niechętnie zrobiłem. Kiedy wyszedłem, pamiętam, jak stałem niezgrabnie i pomyślałem: „Oto jestem, to ja”. Pocałował mnie po ramieniu i powiedział, że lubi mnie z łuszczycą lub bez. Powoli, ale pewnie, on i ja budowaliśmy zaufanie, jeśli chodzi o moją chorobę.
Widział to wszystko
W końcu on i ja byliśmy sobie bliscy i, co dziwne, nadal nie widział mojej skóry. Chichoczę, myśląc o tym teraz, ponieważ fakt, że zaufałem mu na tyle, by stać się z nim jednym, ale nie pokazywać swojej skóry, wydaje się głupi.
W końcu zobaczył całą moją osobowość - i nie tylko moją skórę, ale także wszystkie inne problemy, z którymi miałem do czynienia z powodu łuszczycy. Był świadkiem mojej depresji, stresu, niepokoju, wizyt u lekarzy, zaostrzeń i wielu innych. Staliśmy się jednym na więcej sposobów, niż kiedykolwiek sobie wyobrażałem. Chociaż nie miał łuszczycy, radził sobie ze wszystkimi wyzwaniami, które się z tym wiązały, ponieważ mnie kochał.
Czego nauczyłem się z nieudanego małżeństwa
Chociaż mój były i ja nie jesteśmy już razem, dzięki medytacji i doradztwu byliśmy w stanie pozostać przyjaciółmi. Przez wszystkie wzloty i upadki naszego związku nauczyłem się jednej pięknej rzeczy z naszego nieudanego małżeństwa: ktoś z moją łuszczycą może być kochany i akceptowany całym sercem. To było kiedyś coś, co uważałem za niemożliwe. Pomimo innych problemów, które on i ja mieliśmy, moja łuszczyca nigdy nie była jednym z nich. Nigdy, ani razu, nie użył mojej choroby przeciwko mnie, kiedy się złościł. Dla niego moja łuszczyca nie istniała. Doceniał istotę mnie, o czym nie decydowała moja choroba.
Jeśli boisz się, że z powodu łuszczycy nigdy nie odnajdziesz miłości swojego życia, zapewniam Cię, że możesz - i tak będzie. Podczas randkowania możesz napotkać nieświadomych niewypałów, ale te doświadczenia pomogą ci zbliżyć się do osoby, która ma być w twoim życiu. Osoba, która jest dla Ciebie odpowiednia, pokocha i doceni każdą część Ciebie, w tym łuszczycę.
Teraz, kiedy się rozwiodłem, niektóre z tych starych obaw wróciły. Ale kiedy się zastanawiam, zdaję sobie sprawę, że jeśli już raz znalazłem miłość i akceptację, z pewnością mogę je znaleźć ponownie. Najpiękniejszą rzeczą, jakiej nauczyłem się od mojej byłej, jest to, że miłość jest zdecydowanie czymś więcej niż tylko powierzchownością.
