Moja córka Lily ma 11 lat. To może wydawać się wcześnie, że martwię się o potencjalne wyzwania, jakie mogą przynieść jej nastoletnie lata, ale zapewniam cię, że tak nie jest. Z możliwymi problemami zarówno emocjonalnymi, jak i fizycznymi, ten samotny tata próbuje wyprzedzić konkurencję… aby przeżyć.
Dojrzewanie nie jest piknikiem dla żadnego dziecka. Wahania nastroju, zmiany głosu i napady złości mogą wystawić na próbę granice cierpliwości rodziców. Ale dla dzieci z widma wszystko idzie do 11.
System Lily istnieje w rodzaju delikatnej równowagi. Kiedy jest zdrowa i wypoczęta, dość dobrze dogaduje się z prawie każdym. Ale każde małe zdenerwowanie całkowicie ją przewraca. Zwykle widzę przeziębienie, które pojawia się w ciągu dwóch tygodni z powodu jej zmniejszonego apetytu, bezsenności lub wahań nastroju, które wyrywają mi włosy przez wiele dni czekając na to pierwsze kichnięcie. Co się stanie, gdy zacznie przechodzić okres dojrzewania?
Ta kwestia jest prawdziwa, ale zwykle pozostaje bez dyskusji. Jest delikatny, prywatny i może być krępujący. Ale to nasze dzieci. Jak mogę się przygotować, gdy moja córka zacznie dorosnąć?
1. Luka rozwojowa
Jednym z subtelniejszych efektów wzrostu jest pogłębiająca się luka rozwojowa między dziećmi a ich rówieśnikami. Im są starsze, tym wyraźniejsze mogą być problemy naszych dzieci. Kiedy Lily miała 3 lata, nie wydawała się zbytnio różna od pozostałych 3-latków. Kiedy miała 8 lat, była wyraźna różnica, ale dzieci były jeszcze młode i miały się za plecami. Dzieci wspierały się nawzajem pomimo różnic.
Teraz Lily ma 11 lat. Chociaż chodzi do szkoły z innymi dziećmi, które mają podobne wyzwania, przeciętny dzieciak w jej wieku to prawie nastolatka, ciekawa randek, imprez, mody i własnego ciała.
W międzyczasie Lily jest zadowolona, oglądając „The Wiggles” i kołysząc swoim pudełkiem śniadaniowym księżniczki. Nastolatki stają się bardziej świadome społecznie. Dostrzegają te różnice. Żartują z nich. Używają ich do zdobywania punktów ze znajomymi kosztem innych.
Umiejętności społeczne już teraz mogą stanowić wyzwanie dla dzieci z autyzmem, ale teraz łączą w sobie randki, romanse i nastolatków?
Możesz bronić. Możesz uczyć. Ale w szkole będą złe dni dla twojego dziecka. Dom musi być bezpiecznym miejscem, jeśli nic innego.
2. Zmiany fizyczne
Nasze dzieci dorastają. I poza oczywistymi różnicami - włosy, włosy wszędzie! - Muszę teraz również wziąć pod uwagę fakt, że moja córka zbliża się do okresu. A jako samotny ojciec jestem tym, który będzie musiał ją przez to przeprowadzić.
Jednym ze sposobów, w jaki się do tego przygotowuję, jest konsultacja z jej pediatrą. Istnieją opcje dla dzieci, które nie są w stanie w pełni zarządzać swoją samoopieką. Możesz dowiedzieć się o nich od swojego lekarza. Na przykład możesz zacząć kupować chłonną bieliznę typu Pull-Ups, zaprojektowaną specjalnie z myślą o cyklach menstruacyjnych, abyś była gotowa na niespodziankę pierwszego dnia. Istnieją również aplikacje do śledzenia okresu, które mogą pomóc w postępach konserwacyjnych.
Komunikuj się z pediatrą, szkołą i innymi opiekunami. Przygotuj plan, jeśli chodzi o wyjaśnienia.
Przeczytaj więcej: Dlaczego nie boję się zagrać w „Kartę autyzmu” mojej córki »
3. Samoopieka
Nie wszyscy w spektrum są tak samo zależni od swojego opiekuna, jak Lily. Dla tych, którzy są w stanie, samoopieka szybko stanie się jednym z najważniejszych czynników w ich życiu. Golenie, używanie dezodorantu, monitorowanie okresów, używanie dezodorantu, prawidłowe czyszczenie i używanie dezodorantu. Tak, powtórzyłem dezodorant. Nikt nie chce być wyróżniony przez rówieśników jako „śmierdzący”. Już mają wystarczająco dużo powodów do zmartwień.
Przypomnienia, wskazówki i otwarty dialog na temat tego, co oznacza „za dużo” i „za mało” (niewystarczająca ilość mydła może być lepsza od zbyt dużej ilości perfum, zwłaszcza dla dzieci z awersjami sensorycznymi) są niezbędne w przyszłości.
4. Napady głodu
Nastolatki są głodne. A kiedy Lily robi się głodna… robi się wariująca. Posiadanie łatwego do zdobycia jedzenia na przekąskę lub łatwych posiłków do przygotowania dla bardziej niezależnych dzieci może zmienić grę - zarówno pod względem nastroju, jak i zdrowia psychicznego. Kupuj żywność do kuchenek mikrofalowych, żywność pakowaną. Rzeczy, które mogą je przypalić do obiadu. Albo druga kolacja.
5. Niezapomniane
OK… jesteś gotowy? Masturbacja. Powiedziałeś, że jesteś gotowy! Myślę, że mogę z autorytetem powiedzieć, że musisz już teraz zacząć myśleć o tym, jak podejdziesz do tego tematu ze swoim nastolatkiem, gdy się pojawi. Jakie są podstawowe zasady? Kiedy jest to właściwe? Gdzie to jest właściwe? Pomyśl o tym. Bądź gotów o tym porozmawiać.
Większość dzieci jest ciekawa tego tematu, a dzieci z autyzmem potrafią być bardzo dosadne. Podniesienie ręki i zapytanie nauczyciela może nie być wielkim problemem. Najlepiej byłoby, gdybyś przekazał tę wiadomość i kontrolował sposób jej przekazywania.
6. Internet
To prowadzi mnie do bezpieczeństwa w Internecie. Media społecznościowe mogą być błogosławieństwem dla dzieci z trudnościami społecznymi. Mogą nie spieszyć się, odpowiadając na pytania, odfiltrować rozproszenie uwagi mimiki i przemilczeć problemy z mową za pomocą pisania na klawiaturze. Ekran może również stanowić wielką barierę między społeczną niezręcznością a fajną rozmową. Ale filtr na ekranie zapewnia również anonimowość mniej pikantnym typom. Dzieci, które są znane z tego, że są ufne i dosłowne, mogą postawić się w złej sytuacji, nie zdając sobie z tego sprawy.
Zdjęcia i filmy są udostępniane i zapisywane. A co oni udostępniają? Z kim się dzielą? Internet jest wieczny. Korzystanie przez dzieci z Internetu musi być monitorowane nie tylko pod kątem nieznajomego niebezpieczeństwa, ale także pod kątem łatwego dostępu do obrazów seksualnych i pornografii. Rodzice muszą być gotowi na szczere rozmowy na temat seksualności i intymności - czym to jest, czym powinno być i czym może się to różnić w zależności od osoby, na którą natkną się online.
Czytaj dalej: 21 inwestycji, które każdy rodzic z autyzmem musi zrobić »
Najważniejsze
Wyzwania związane z przygotowaniami do nastoletnich lat Twojego dziecka mogą być przytłaczające i jestem pewien, że kilka pomijam. Jednak w wielu przypadkach rozwiązanie może być tak proste, jak stara mantra skautów: „Bądź przygotowany”.
Są to duże, niewygodne problemy i nie ma instrukcji, która mówi, jak sobie z nimi radzić. Ale jeśli podejdziesz do nich z otwartym umysłem, spokojnie i z miłości, wtedy dyskusje, które prowadzisz ze swoim dorastającym dzieckiem, nauczą je, że mogą do Ciebie wrócić, aby ponownie o nich porozmawiać. Posiadanie planu może pomóc w zapobieganiu nieprzyjemnym sytuacjom, zanim się pojawią.
To nie musi być krępujące ani niezręczne - to tylko biologia.
Jim Walter jest autorem Just a Lil Blog, w którym opisuje swoje przygody jako samotny ojciec dwóch córek, z których jedna ma autyzm. Możesz śledzić go na Twitterze pod adresem @blogginglily.
