Zrozumieć awolicję
„Avolition” to termin używany do opisania braku motywacji lub zdolności do wykonywania zadań lub czynności, które mają cel końcowy, takich jak płacenie rachunków lub uczęszczanie na zajęcia szkolne.
Awolicja występuje najczęściej w schizofrenii, depresji i chorobie afektywnej dwubiegunowej.
W schizofrenii objawy są klasyfikowane jako pozytywne lub negatywne. Większość ludzi ma połączenie tych dwóch. Awolicja jest uważana za objaw negatywny.
Objawy negatywne odzwierciedlają utratę zdolności do robienia lub doświadczania rzeczy. Przykładami awolicji w schizofrenii może być niezdolność do dbania o higienę osobistą lub uczestniczenie w pracy lub zajęciach rekreacyjnych.
Symptomy pozytywne to zachowania lub działania, które na ogół nie są widoczne u osób bez schizofrenii, chociaż mogą występować w innych zaburzeniach psychiatrycznych. Halucynacje, urojenia i zdezorganizowana mowa to typowe objawy pozytywne. Jednak objawy negatywne są często pierwszym objawem schizofrenii, pojawiającym się przed halucynacjami lub urojeniami.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o charakterystyce awolicji i o tym, jak można nią zarządzać.
Jak wygląda awolicja
Osoba doświadczająca awolicji może wycofać się z kontaktów społecznych i normalnych czynności. Często nie mają entuzjazmu i niewiele czerpią radości z życia. Ich emocje mogą stać się przytępione, a rozmowy mogą być chaotyczne.
Awolicja jest często mylona z depresją. Jest to wyraźniej zidentyfikowane i zrozumiane, gdy osoba wykazuje również pozytywne objawy schizofrenii. Należy pamiętać, że osoba z awolicją nie unika działań. Po prostu nie mają zdolności do działania.
Przykłady awolicji
Awolicja wpływa na każdy aspekt życia codziennego - relacje osobiste, dom i szkołę.
Osoba z awolicją może doświadczyć następujących rzeczy:
- nie nawiązuje kontaktu wzrokowego podczas mówienia lub mówienia
- ograniczona lub wstrzymana mowa
- przestaje uczestniczyć w wydarzeniach lub zgromadzeniach
- unika wykonywania lub odbierania połączeń telefonicznych
- ma problemy z rozpoczęciem lub ukończeniem projektów
- nie uczestniczy ani nie okazuje entuzjazmu podczas specjalnych okazji lub wydarzeń
- nie umawia się na wizytę, np. u lekarza lub podatnika
Awolicja to nie to samo, co lenistwo
Niektórzy mogą przypuszczać, że te rzeczy są spowodowane lenistwem lub nieodpowiedzialnością danej osoby. Ale ludzie z awolicją nie mają zdolności do działania. W pewnym sensie jest to jak sparaliżowanie przez apatię lub niezdolność do przewidywania lub doświadczenia korzyści wynikających z wykonania zadania. W przeciwieństwie do tego lenistwo można uznać za świadomy akt osoby, która nie ma zaburzeń psychicznych.
Co powoduje awolicję w schizofrenii
Awolicja jest jednym z najczęstszych negatywnych objawów schizofrenii. Jest również widoczny w innych zaburzeniach psychicznych i neurologicznych.
Nie jest jasne, co powoduje schizofrenię, chociaż mogą to być następujące czynniki:
- genetyka
- rozwój mózgu
- chemikalia w mózgu
- powikłania ciąży i porodu
Nie wiadomo, dlaczego u niektórych osób pojawiają się negatywne objawy, takie jak awolicja.
Kiedy dana osoba ma dwa lub więcej negatywnych objawów przez ponad 12 miesięcy i poza tym była stabilna klinicznie, mówi się, że ma zespół schizofrenii deficytowej. Około 25 procent osób ze schizofrenią ma ten zespół.
Osoby ze schizofrenią deficytową mają zwykle cięższe objawy negatywne, które są trudniejsze do leczenia. Chociaż pozytywne objawy, takie jak urojenia i halucynacje, mogą wydawać się bardziej alarmujące, objawy negatywne mają zwykle większy wpływ na zdolność osoby do funkcjonowania.
Inne negatywne objawy
Inne negatywne objawy schizofrenii pokrywają się z awolicją. Specjaliści zdrowia psychicznego często łączą niektóre z nich jako pojedynczy objaw.
Łatwo jest zrozumieć, dlaczego, biorąc pod uwagę, jak powiązane są ze sobą następujące objawy:
Anhedonia: to niezdolność do doświadczania przyjemności lub przewidywania nagród.
Afektywne stępienie lub spłaszczenie: Kiedy osoba nie jest w stanie okazywać lub wyrażać emocji, nazywa się to stępieniem lub spłaszczeniem. Brak ekspresji emocjonalnej może być oczywisty, gdy osoba mówi lub poprzez język ciała.
Alogia: Odnosi się do problemów z mówieniem lub prowadzeniem twojej części rozmowy. Może obejmować nie zadawanie pytań lub nie odpowiadanie na nie. Osoby z alogią często mają problemy z formułowaniem myśli i prowadzeniem rozmów, zwłaszcza gdy mówca przełącza się z jednego tematu na inny.
Upośledzenie uwagi: wiele osób ze schizofrenią ma problemy z koncentracją i skupieniem. Mogą nie być w stanie odfiltrować niepożądanych dźwięków i stymulacji. Nie jest też niczym niezwykłym, że mają problemy z pamięcią.
Anozognozja: Odnosi się do braku wglądu lub świadomości, który jest często używany do opisania niezdolności osoby do rozpoznania, że ma chorobę psychiczną. Co najmniej 50 procent osób ze schizofrenią nie jest świadomych swojej choroby. Anozognozja jest jednym z głównych powodów, dla których wiele osób z tą chorobą nie przyjmuje leków.
Możliwości leczenia
Negatywne objawy schizofrenii są na ogół trudniejsze do wyleczenia niż objawy pozytywne. I nie ma złotego standardu ich leczenia.
Leczenie jest zwykle najskuteczniejsze, gdy zaczyna się je wcześnie, dlatego ważne jest, aby rozpocząć je, gdy zaburzenie zostanie zidentyfikowane po raz pierwszy. Pełne działanie leków może zająć kilka tygodni.
Leczenie zwykle obejmuje połączenie leków i terapii.
Leki
Leki przeciwpsychotyczne są najskuteczniejsze w leczeniu pozytywnych objawów schizofrenii, w tym urojeń i omamów. Teoretyzuje się, że działają poprzez korygowanie poziomów neuroprzekaźników w mózgu. Neuroprzekaźniki to substancje chemiczne, które pomagają komórkom mózgowym komunikować się ze sobą.
Leki przeciwpsychotyczne skutecznie pomagają czterem na pięć osób, które je przyjmują. Jednak niektóre leki przeciwpsychotyczne mogą nasilać awolicję i inne negatywne objawy.
Typowe leki przeciwpsychotyczne przyjmowane doustnie obejmują:
- klozapina (Clozaril)
- risperidon (Risperdal)
- kariprazyna (Vraylar)
- arypiprazol (Abilify)
- kwetiapina (Seroquel)
- haloperidol (haldol)
Efekty uboczne są częste i mogą obejmować:
- drżenie
- powolność lub spowolnienie
- nieprawidłowy ruch języka i szczęki
- problemy seksualne
Wiele osób ma mniej skutków ubocznych przy stosowaniu nowszych leków przeciwpsychotycznych, takich jak klozapina i risperidon. Jednak mogą odczuwać podwyższony poziom cukru we krwi, cholesterolu lub trójglicerydów.
Niektóre leki przeciwpsychotyczne podaje się we wstrzyknięciach co dwa tygodnie, cztery tygodnie lub cztery razy w roku. Może to być pomocne dla osób, które zapominają o zażywaniu leków.
Czasami przepisuje się leki przeciwdepresyjne do przyjmowania z lekami przeciwpsychotycznymi.
Dowiedz się więcej: Leki na depresję i skutki uboczne »
Terapie
Terapia poznawczo-behawioralna lub terapia rozmowa i terapia wzmacniająca funkcje poznawcze mogą być bardzo przydatne w pomaganiu ludziom w zdobywaniu umiejętności potrzebnych do funkcjonowania w codziennych czynnościach.
Terapia elektrowstrząsami może być zalecana, jeśli leki przeciwpsychotyczne nie są skuteczne.
Perspektywy
Leczenie może pomóc wielu osobom kontrolować objawy schizofrenii, umożliwiając im niezależne, produktywne życie. Osobom, którym nie pomaga leczenie, agencje zdrowia psychicznego mogą udzielić informacji o usługach wspierających podstawowe potrzeby, takie jak mieszkanie, zatrudnienie i opieka zdrowotna.
Jak pomóc komuś, kto doświadcza awolicji
Opieka nad kimś może być wyzwaniem, zarówno dla ciebie, jak i dla osoby, którą się opiekujesz. Przyjęcie pomocy może być trudne, zwłaszcza jeśli wydaje się ona niepotrzebna. Oferowanie pomocy może być również trudne, gdy wydaje się, że jest ona niedoceniana.
Ważne jest, aby mieć cierpliwość do siebie i do osoby, którą się opiekujesz. Razem możecie pokonać wszelkie przeszkody, na jakie napotykacie.
Oto kilka innych pomocnych podejść:
- Stwórz dla nich harmonogram, według którego będą przestrzegać, obejmujący pielęgnację, przyjmowanie leków, pory posiłków, porę snu i inne regularne czynności. Opublikuj w formie listy lub kalendarza w miejscu, gdzie będzie gotowe przypomnienie.
- Upewnij się, że leki są przyjmowane prawidłowo. Rób notatki dla lekarza na temat wszelkich skutków ubocznych i reakcji pacjenta na lek.
- Cała komunikacja, a zwłaszcza instrukcje, powinny być proste i łatwe do zrozumienia.
- Zachowaj spokój i zachęcaj. Używaj łagodnych przypomnień zamiast dokuczania.
- Bądź przygotowany na wypadek, gdyby ich stan osiągnął rozmiary kryzysu. Miej pod ręką listę danych kontaktowych dla lekarzy i szpitala. Upewnij się, że masz transport. Poproś przyjaciela lub członka rodziny o pomoc lub kierowcę w razie kryzysu.
