Jestem czarną kobietą. Często okazuje się, że oczekuje się od mnie nieograniczonej siły i odporności. To oczekiwanie wywiera na mnie ogromną presję, bym podtrzymywał osobowość „Strong Black Woman” (SBWM), którą często widzisz w popkulturze.
SBWM to przekonanie, że czarne kobiety mogą poradzić sobie ze wszystkim, co stanie na ich drodze, bez emocjonalnego wpływu na nie. SBWM zapobiega okazywaniu wrażliwości czarnoskórym kobietom i mówi nam, abyśmy „przebili się” i „załatwili sprawę” bez względu na trud psychiczny i fizyczny.
Do niedawna można śmiało powiedzieć, że społeczeństwo niewiele uwagi poświęcało potrzebom Afroamerykanów w zakresie zdrowia psychicznego. Ale do problemu przyczyniły się zarówno społeczności czarnoskórskie, jak i nie-czarne.
Najnowsze badania sugerują, że ta grupa jest o 10 procent bardziej narażona na poważne problemy ze zdrowiem psychicznym niż osoby rasy białej, która nie jest Latynosem. Wraz z wyższym potencjałem problemów, czarnoskórzy Amerykanie zgłaszają również jedne z najniższych poziomów leczenia zdrowia psychicznego. Elementy kulturowe, takie jak piętno, składniki systemowe, takie jak nierówność dochodów i stereotypy, takie jak SBWM, odgrywają rolę w niskim poziomie leczenia wśród czarnych Amerykanów.
Czarne kobiety mają do czynienia z wieloma wyjątkowymi czynnikami społecznymi, które mogą wpływać na zdrowie psychiczne. Jako czarna kobieta, która boryka się z lękiem i depresją, często czuję się „słaba” z powodu swojej emocjonalnej kruchości. Ale kiedy coraz bardziej rozumiem zdrowie psychiczne, zdałem sobie sprawę, że moja walka nie neguje mojej siły.
A co ważniejsze, nie zawsze muszę być silny. Wyrażanie wrażliwości wymaga siły. Akceptuję to dzisiaj, ale droga do tego miejsca była długa.
`` Czarni nie wpadają w depresję ''
Od samego początku wiedziałem, że jestem wyjątkowy. Zawsze byłem kreatywny i zawsze szukałem wiedzy. Niestety, podobnie jak wielu innych twórców w historii, często mam do czynienia z zaklęciami depresyjnymi. Od dzieciństwa zawsze miałem skłonność do skrajnego smutku. W przeciwieństwie do innych dzieci ten smutek często pojawiał się nagle i niesprowokowany.
W tym wieku nie rozumiałem depresji, ale wiedziałem, że nagłe przejście od skrajnego ekstrawertycznego do odizolowania jest nienormalne. Po raz pierwszy usłyszałem słowo depresja, dopóki nie byłem znacznie starszy.
Nie trwało długo, zanim zdałem sobie sprawę, że nie było to słowo, z którym miałem się identyfikować.
Po uświadomieniu sobie, że mogę mieć depresję, stanąłem przed nową walką: akceptacją. Wszyscy dookoła mnie robili wszystko, co w ich mocy, by nie identyfikować się z tym.
Najczęściej towarzyszyły mu wskazówki dotyczące czytania Biblii. Słyszałem „Pan nie dałby nam więcej do czynienia, niż jesteśmy w stanie znieść” więcej razy, niż ktokolwiek mógłby mieć nadzieję. W społeczności Czarnych, jeśli zbyt długo czujesz się źle, powiedziano ci, że musisz ciężej pracować, aby się od ciebie modlić. Więc modliłem się.
Ale kiedy sytuacja się nie poprawiła, napotkałem jeszcze więcej negatywnych uczuć. Ideał, że czarne kobiety nie zmagają się z uniwersalnymi ludzkimi emocjami, utrwala pogląd, że jesteśmy nieprzeniknieni.
A udawanie, że jesteśmy nadczłowiekami, zabija nas, argumentuje Josie Pickens w artykule „Depresja i zespół czarnej nadludzki”. Dążąc do spełnienia tego ideału, zostałem - ponownie - określony przez stereotyp tego, co robi, a czego nie oznacza bycia Czarnym.
Chroniczny smutek
Prześladowanie w szkole pogorszyło sytuację. W młodym wieku zostałem oznaczony jako „inny”. Te same stereotypy, które zakazały dyskusji o zdrowiu psychicznym, uczyniły mnie wyrzutkiem.
Nauczyłem się radzić sobie, wycofując się społecznie i unikając dużych tłumów. Ale nawet lata po ustaniu dokuczania niepokój pozostał i podążył za mną do college'u.
Akceptacja w poradnictwie
Mój uniwersytet nadał priorytet zdrowiu psychicznemu swoich studentów i zapewnił każdemu z nas 12 bezpłatnych sesji doradczych w ciągu roku szkolnego. Ponieważ pieniądze nie były już przeszkodą, bez obaw mogłem zobaczyć się z doradcą.
Po raz pierwszy znalazłem się w środowisku, które nie ograniczało problemów ze zdrowiem psychicznym do określonej grupy. Skorzystałem z okazji, żeby porozmawiać o swoich sprawach. Po kilku sesjach nie czułam się już taka „inna”. Poradnictwo nauczyło mnie normalizacji moich doświadczeń z depresją i lękiem.
Decyzja o pójściu na terapię w college'u pomogła mi zrozumieć, że moje zmagania z lękiem i depresją nie czyniły mnie mniejszym niż ktokolwiek inny. Moja czerń nie zwalnia mnie od problemów ze zdrowiem psychicznym. W przypadku Afroamerykanów narażenie na systemowy rasizm i uprzedzenia zwiększa potrzebę leczenia.
Nie ma nic złego w tym, że jestem osobą podatną na depresję i lęki. Teraz postrzegam swoje problemy ze zdrowiem psychicznym jako kolejny element, który czyni mnie wyjątkowym. Największą inspirację znajduję w moich „słabych dniach”, a moje „upalne dni” są łatwiejsze do zrozumienia.
Na wynos
Zaakceptowanie moich zmagań nie oznacza, że nie są one trudne do zniesienia w tej chwili. Kiedy mam naprawdę złe dni, priorytetem jest dla mnie rozmowa z kimś. Ważne jest, aby pamiętać, że negatywne rzeczy, które o sobie słyszysz i czujesz podczas depresji, nie są prawdą. Zwłaszcza Afroamerykanie powinni starać się szukać pomocy w kwestiach zdrowia psychicznego.
Podjąłem decyzję o radzeniu sobie z objawami bez leków, ale znam wielu innych, którzy zdecydowali, że leki lepiej pomogą im w radzeniu sobie z objawami. Jeśli masz do czynienia z chronicznym smutkiem lub negatywnymi emocjami, które Cię odbijają, porozmawiaj ze specjalistą zdrowia psychicznego, aby znaleźć najlepszy dla Ciebie sposób działania. Wiedz, że nie jesteś „inny” i nie jesteś sam.
Zaburzenia psychiczne nie dyskryminują. Mają wpływ na każdego. To wymaga odwagi, ale razem możemy przełamać piętno związane z zaburzeniami zdrowia psychicznego dla wszystkich grup ludzi.
Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, doświadcza objawów depresji, możesz znaleźć pomoc. Organizacje takie jak National Alliance on Mental Illness oferują grupy wsparcia, edukację i inne zasoby pomagające w leczeniu depresji i innych chorób psychicznych. Możesz również zadzwonić do dowolnej z następujących organizacji, aby uzyskać anonimową, poufną pomoc:
- National Suicide Prevention Lifeline (otwarte 24/7): 1-800-273-8255
- Całodobowa infolinia kryzysowa Samaritans (czynna całą dobę, 7 dni w tygodniu, telefon lub SMS): 1-877-870-4673
- Infolinia United Way Crisis (może pomóc w znalezieniu terapeuty, opieki zdrowotnej lub podstawowych potrzeb): 2-1-1
Rochaun Meadows-Fernandez jest niezależną pisarką, która specjalizuje się w zagadnieniach zdrowia, socjologii i rodzicielstwa. Spędza czas na czytaniu, kochaniu swojej rodziny i studiowaniu społeczeństwa. Śledź jej artykuły na stronie jej autora.
