Spisu treści:
- Rytuał wykonywania rytuałów
- Poruszanie się po stracie i mocy osobistego rytuału
- Rozpoczęcie własnego, osobistego rytuału
Wideo: Jeśli Pogrążasz Się W żałobie, Nauka Mówi, że Robisz To Dobrze
2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23
Kto nie kocha ślubu?
Mógłbym oglądać tandetną komedię romantyczną z lat 90. W momencie, gdy panna młoda idzie do ołtarza, łzę. Zawsze mnie dopada. To bardzo ceniony rytuał publiczny - niezależnie od tego, czy jest to duża ceremonia religijna, czy spotkanie przyjaciół i rodziny na plaży. Wszyscy wiemy, co to oznacza, co oznacza.
Artykuł w Scientific American ładnie podsumowuje rytuały: „Rytuały przybierają niezwykłą różnorodność kształtów i form. Czasami wykonywane w środowisku wspólnotowym lub religijnym, czasami wykonywane w samotności; czasami obejmując ustalone, powtarzające się sekwencje działań, innym razem nie”.
W publicznych rytuałach ucztujemy, pościmy, płaczemy, tańczymy, dajemy prezenty, gramy muzykę. Kiedy bierzemy w nich udział, czujemy się dobrze, widziani i oceniani. Warto zauważyć, że czujemy się kochani.
Chociaż znamy różne publiczne rytuały, które wyznaczają wiele kamieni milowych w naszym życiu, to ruchy, które wykonujemy sami, mogą mieć większy wpływ.
Rytuał wykonywania rytuałów
Weźmy na przykład proces żałoby. Publiczne rytuały żałobne występują w prawie wszystkich kulturach, ale rozkwit po stracie może polegać na praktykowaniu prywatnych rytuałów.
Badanie opublikowane w The Journal of Experimental Psychology miało na celu zbadanie, jak ludzie radzą sobie ze stratą. Naukowcy odkryli, że przytłaczająca większość ludzi - 80 procent - uczestniczy w prywatnych rytuałach. A kiedy uczestnicy badania zostali poproszeni o zastanowienie się nad przeszłymi rytuałami lub wzięcie udziału w nowych, doświadczali niższego poziomu żalu.
Jeden z uczestników opisał swój rytuał po rozstaniu: „Wracałem sam na miejsce rozstania co miesiąc w rocznicę zerwania, aby pomóc uporać się ze stratą i przemyśleć sprawy”.
Rzeczywiście, mogą naprawdę pomóc prywatne rytuały opłakiwania jakiejkolwiek straty. Brałem w nich udział przez całe życie.
Kiedy dwa lata temu zmarł mój najstarszy brat, stworzyłem na parapecie coś w rodzaju memoriału ad hoc. Wybrałem obrazek dziecka, małego szklanego ptaszka, kardynała, jego skrzydła w powietrzu i świece yahrzeit.
Cytuj widget: Każdego ranka, zanim wyszedłem do pracy, zapalałem świece i czytałem modlitwę od Tecumseha, indiańskiego wodza - tej samej, którą miał na swojej lodówce przez kilka ostatnich miesięcy swojego życia. Czasami rozmawiałem z nim, a czasami po prostu czytałem modlitwę.
Kiedy w mojej rodzinie nastąpiła kolejna śmierć - moja kuzynka Felicia - kupiłem szereg wiosennych kwiatów: ostróżkę, cynie, róże. Zapaliłem wysokie, białe stożki na moim biurku, skierowanym na południe, w popołudniowe światło.
Kiedy mieszkałem w Miami, zmarł mój dziadek. Aby go opłakiwać, wyczyściłem mały szklany słoik, pomalowałem go sprayem na złoto i napełniłem go białymi muszelkami z plaży. Wciąż to mam. Zawsze będę go nosić przy sobie.
Poruszanie się po stracie i mocy osobistego rytuału
Te rytuały pomogły mi opłakiwać, smucić się i znaleźć zakończenie odejść bliskich na swój własny, niepowtarzalny sposób. Dowiedziałem się również, że chociaż tradycyjne publiczne rytuały żałoby są ważne, nie odnoszą się do samotności i pustki, gdy wszyscy inni wracają do swojego życia.
Widget z cytatami: moja matka zmarła pod koniec lat 30. Podczas oficjalnego, publicznego rytuału jej pogrzebu w Wisconsin byłem odrętwiały. Nie uroniłem łzy. Strata była zbyt ogromna, bym mogła pojąć.
Sześć miesięcy później, w domu w Nowym Jorku, poczułem się, jakbym chorował na grypę. Byłem pewien, że mam wysoką gorączkę. Ale nie byłem chory. Nadszedł czas, by opłakiwać stratę mojej mamy. I to było tak przytłaczające.
Wiele lat wcześniej przyjaciel dał mi wspaniałe requiem autorstwa Johna Ruttera. Wyciągnąłem go z szafy i puściłem, kiedy poczułem, że nadszedł właściwy moment, rozpuszczając się we łzach i smutku, który rzucił mnie na kolana. Ale jak to się skończyło, łzy też.
Zdałem sobie sprawę, że ta piosenka może mi pomóc ją powstrzymać, przejść przez nią i przetrwać. Dodałam świece, kadzidło i owinęłam się kocem, który zrobiła na szydełku.
Rozpoczęcie własnego, osobistego rytuału
Dla każdego, kto potrzebuje osobistego rytuału, ale nie jest pewien, od czego zacząć, oto kilka sugestii:
- Spróbuj różnych rzeczy i bądź otwarty. Stworzenie znaczącego rytuału, którego chcesz lub potrzebujesz, może zająć kilka prób. Staram się działać odruchowo i dać mu czas na żelowanie. Możesz zacząć od czegoś namacalnego: zdjęcia, biżuterii, ubrania. Jeśli kochasz muzykę, eksperymentuj z piosenkami, które będą dla Ciebie rezonować.
- Czas jest ważny. Wybierz porę dnia, kiedy wiesz, że możesz być sam i wolny od rozpraszania się. To jest twój czas, aby być wrażliwym i opłakiwać w sposób, który jest dla ciebie odpowiedni. Podobnie jak ja, możesz nie być gotowy na rozpacz natychmiast po śmierci. W porządku.
- Spróbuj świec. Świece są stosowane prawie powszechnie do wszystkich rytuałów, publicznych i prywatnych. Uwielbiam je - dają poczucie tajemniczości i wyciszenia. Może spróbuj wybrać zapach, który jest osobisty dla Ciebie lub osoby, której opłakujesz.
- Niech natura Cię zainspiruje. Moja przyjaciółka, która straciła męża, stworzyła rytuał na świeżym powietrzu. Podarła listy i obrazy i patrzyła, jak odpływają w rzece. Jeśli jesteś miłośnikiem przyrody, to może Ci pomóc.
- Pomocne może być odwiedzanie znajomych miejsc. Chociaż go nie było, po jego śmierci wpadałem do mieszkania mojego brata. Kupowałem świeże kwiaty w delikatesach na rogu i filiżankę kawy i przez chwilę siedziałem na jego ganku. Zostawiłbym kwiaty. Może jest miejsce, które możesz odwiedzić o określonej porze dnia.
- Język jest tak potężny i uzdrawiający. Znajdź fragment poezji lub modlitwy, którą kochasz i przeczytaj go na głos.
Rytuały publiczne dają nam poczucie wspólnoty i przynależności. Stanowią szablon dla naszego zachowania i naszych emocji. Uważam, że prywatne rytuały pomagają nam pogodzić się z nowym i dziwnym światem, w którym teraz mieszkamy.
Są osobiste i mówią tylko do nas. Nikt inny nie musi tego rozumieć ani nawet potwierdzać - pracujemy nad tym w swoim czasie i na swój własny sposób.
Lillian Ann Slugocki pisze o zdrowiu, sztuce, języku, handlu, technice, polityce i popkulturze. Jej praca, nominowana do nagrody Pushcart i Best of the Web, została opublikowana w Salonach, The Daily Beast, BUST Magazine, The Nervous Breakdown i wielu innych. Ma tytuł magistra w zakresie pisania na NYU / The Gallatin School i mieszka poza Nowym Jorkiem ze swoim Shih Tzu, Molly. Znajdź więcej jej prac na jej stronie internetowej i znajdź ją na Twitterze.
Zalecane:
Czy Można Rozwinąć Alergię W Wieku Dorosłym? Co Mówi Nauka
Alergie mogą rozwinąć się w dowolnym momencie, w tym w wieku dorosłym. Najczęstsze są alergie sezonowe, ale mogą również wystąpić alergie na żywność i zwierzęta domowe
Środki Homeopatyczne Na łuszczycę: Co Mówi Nauka
Chociaż niektórzy ludzie uważają, że terapie homeopatyczne są skuteczne w przypadku łuszczycy, nauka mówi inaczej. Niektóre terapie homeopatyczne mogą być nawet niebezpieczne. Oto, co musisz wiedzieć
Co Robisz, Jeśli Twoje Dziecko Nienawidzi Karmienia Piersią?
Jeśli Twoje dziecko płacze przy piersi lub odmawia karmienia piersią, może to być frustrujące i zagubione. Zapoznaj się z poradami konsultanta laktacyjnego, które pomogą Ci odkryć przyczynę, rozwiązać problemy związane z karmieniem piersią i wrócić na właściwe tory
Czy Kreatyna Powoduje Trądzik? Co Mówi Nauka
Oto dlaczego niektórzy uważają, że kreatyna, aminokwas stosowany często w celu zwiększenia energii podczas ćwiczeń, może powodować lub pogarszać trądzik
Jeśli Jesteś Introwertykiem, Masz Się Dobrze
Jak odnajdujesz spokój, skoro świat porusza się tak szybko? Spoiler: Prawdopodobnie masz się dobrze, ale oto jak się upewnić