Hiperchloremia (wysoki Poziom Chlorków): Leczenie I Przyczyny

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Co to jest hyperchloremia?

Hiperchloremia to zaburzenie równowagi elektrolitowej, które występuje, gdy we krwi jest za dużo chlorków.

Chlorek to ważny elektrolit, który jest odpowiedzialny za utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej (pH) w organizmie, regulację płynów i przekazywanie impulsów nerwowych. Normalny zakres zawartości chlorków u dorosłych wynosi około 98–107 miliekwiwalentów chlorku na litr krwi (mEq / l).

Twoje nerki odgrywają ważną rolę w regulacji stężenia chlorków w organizmie, więc brak równowagi w tym elektrolicie może być związany z problemami z tymi narządami. Może to być również spowodowane innymi schorzeniami, takimi jak cukrzyca lub poważne odwodnienie, które mogą wpływać na zdolność nerek do utrzymania równowagi chlorków.

Jakie są objawy hiperchloremii?

Objawy, które mogą wskazywać na hiperchloremię, są zwykle związane z podstawową przyczyną wysokiego poziomu chlorków. Często jest to kwasica, w której krew jest nadmiernie kwaśna. Te objawy mogą obejmować:

• zmęczenie
• słabe mięśnie
• nadmierne pragnienie
• suche błony śluzowe
• wysokie ciśnienie krwi

Niektórzy ludzie mogą nie odczuwać żadnych zauważalnych objawów hiperchloremii. Stan ten czasami nie jest nawet zauważany przed rutynowym badaniem krwi.

Co powoduje hiperchloremię?

Podobnie jak sód, potas i inne elektrolity, stężenie chlorków w organizmie jest dokładnie regulowane przez nerki.

Nerki to dwa narządy w kształcie fasoli, które znajdują się tuż pod klatką piersiową po obu stronach kręgosłupa. Odpowiadają za filtrowanie krwi i utrzymywanie jej stabilnego składu, co pozwala na prawidłowe funkcjonowanie organizmu.

Hiperchloremia występuje, gdy poziom chlorków we krwi staje się zbyt wysoki. Istnieje kilka sposobów, w jakie może wystąpić hiperchloremia. Obejmują one:

• przyjęcie zbyt dużej ilości roztworu soli fizjologicznej w szpitalu, na przykład podczas operacji
• ciężka biegunka
• przewlekła lub ostra choroba nerek
• spożycie słonej wody
• wyjątkowo wysokie spożycie soli dietetycznej
• zatrucie bromkami lekami zawierającymi bromki
• kwasica nerkowa lub metaboliczna, która występuje, gdy nerki nie usuwają odpowiednio kwasu z organizmu lub organizm wytwarza nadmiar kwasu
• zasadowica oddechowa, stan, który występuje, gdy ilość dwutlenku węgla we krwi jest zbyt niska (np. gdy osoba hiperwentyluje)
• długotrwałe stosowanie leków zwanych inhibitorami anhydrazy węglanowej, które są stosowane w leczeniu jaskry i innych zaburzeń

Co to jest kwasica hiperchloremiczna?

Kwasica hiperchloremiczna lub kwasica metaboliczna z hiperchloremią występuje, gdy utrata wodorowęglanów (zasad) zaburza równowagę pH krwi w kierunku zbyt kwaśnego (kwasica metaboliczna). W odpowiedzi organizm zatrzymuje się na chlorkach, powodując hiperchloremię. W kwasicy hiperchloremicznej organizm traci zbyt dużo zasady lub zatrzymuje zbyt dużo kwasu.

Zasada zwana wodorowęglanem sodu pomaga utrzymać obojętne pH krwi. Utrata wodorowęglanu sodu może być spowodowana:

• ciężka biegunka
• przewlekłe stosowanie środków przeczyszczających
• kwasica kanalikowa proksymalna nerkowa, która jest niewydolnością nerek w zakresie ponownego wchłaniania wodorowęglanów z moczu
• długotrwałe stosowanie inhibitorów anhydrazy węglanowej w leczeniu jaskry, takich jak acetazolamid
• uszkodzenie nerek

Potencjalne przyczyny wprowadzenia zbyt dużej ilości kwasu do krwi obejmują:

• przypadkowe połknięcie chlorku amonu, kwasu solnego lub innych soli zakwaszających (czasami występujących w roztworach stosowanych do żywienia dożylnego)
• niektóre rodzaje kwasicy cewkowej nerkowej
• przyjęcie zbyt dużej ilości roztworu soli w szpitalu

Jak rozpoznaje się hiperchloremię?

Hiperchloremię zazwyczaj rozpoznaje się za pomocą testu znanego jako badanie krwi z chlorkami. Ten test jest zwykle częścią większego panelu metabolicznego, który może zlecić lekarz.

Panel metaboliczny mierzy poziomy kilku elektrolitów we krwi, w tym:

• dwutlenek węgla lub wodorowęglan
• chlorek
• potas
• sód

Normalne poziomy chlorków dla dorosłych mieszczą się w zakresie 98–107 mEq / l. Jeśli twój test wykaże poziom chlorków wyższy niż 107 mEq / l, masz hiperchloremię.

W takim przypadku lekarz może również zbadać mocz pod kątem stężenia chlorków i cukru we krwi, aby sprawdzić, czy masz cukrzycę. Podstawowa analiza moczu może pomóc wykryć problemy z nerkami. Twój lekarz sprawdzi pH, aby sprawdzić, czy prawidłowo eliminujesz kwasy i zasady.

Jak leczy się hiperchloremię?

Dokładne leczenie hiperchloremii będzie zależeć od jej przyczyny:

• W przypadku odwodnienia leczenie obejmuje nawodnienie.
• Jeśli otrzymałeś zbyt dużo soli fizjologicznej, dostawa soli fizjologicznej zostanie wstrzymana do czasu wyzdrowienia.
• Jeśli przyczyną problemu są leki, lekarz może zmodyfikować lub odstawić lek.
• W przypadku problemów z nerkami prawdopodobnie zostaniesz skierowany do nefrologa, lekarza specjalizującego się w chorobach nerek. Jeśli stan pacjenta jest ciężki, może być konieczna dializa, aby przefiltrować krew zamiast nerek.
• Hiperchloremiczną kwasicę metaboliczną można leczyć za pomocą zasady zwanej wodorowęglanem sodu.

Jeśli masz hiperchloremię, dbaj o dobre nawodnienie. Unikaj kofeiny i alkoholu, ponieważ mogą one pogorszyć odwodnienie.

Jakie są powikłania hiperchloremii?

Nadmiar chlorków w organizmie może być bardzo niebezpieczny ze względu na związek z wyższym niż normalnie kwasem we krwi. Jeśli nie zostanie szybko leczony, może prowadzić do:

• kamienie nerkowe
• utrudniona zdolność powrotu do zdrowia w przypadku uszkodzenia nerek
• niewydolność nerek
• problemy sercowe
• problemy z mięśniami
• problemy z kością
• śpiączka
• śmierć

Jaka jest perspektywa?

Perspektywa zależy od tego, co spowodowało hiperchloremię i jak szybko jest leczona. Osoby, które nie mają problemów z nerkami, powinny być w stanie łatwo wyleczyć się z hiperchloremii spowodowanej przyjmowaniem zbyt dużej ilości soli fizjologicznej.

W przypadku osób z hiperchloremią, która wynika z innej choroby, prognozy są zwykle powiązane z ich konkretną chorobą.