Czy to jest zaraźliwe?
Lupus nie jest zaraźliwy. Nie można go złapać od innej osoby - nawet poprzez bardzo bliski kontakt lub seks. Eksperci uważają, że ta choroba autoimmunologiczna zaczyna się z powodu połączenia genów i środowiska.
Toczeń dotyka prawie 1,5 miliona Amerykanów. Rozwija się, gdy układ odpornościowy przestaje działać i atakuje tkanki, takie jak stawy, skóra, nerki, płuca i serce. Atak ten powoduje stan zapalny, który może uszkodzić te narządy.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym, dlaczego tak się dzieje, o objawach, na które należy zwrócić uwagę i jak zmniejszyć ryzyko.
Co powoduje toczeń?
Toczeń to choroba autoimmunologiczna. Oznacza to, że twój układ odpornościowy omyłkowo zwraca się przeciwko i atakuje twoje własne tkanki.
Zwykle twój układ odpornościowy chroni twoje ciało przed obcymi najeźdźcami, takimi jak bakterie i wirusy. Kiedy wykryje te zarazki, atakuje kombinacją komórek odpornościowych i specyficznych białek zwanych przeciwciałami. W przypadku choroby autoimmunologicznej układ odpornościowy błędnie postrzega własne tkanki - takie jak skóra, stawy lub serce - jako obce i atakuje je.
Eksperci uważają, że kilka różnych czynników wywołuje ten atak układu odpornościowego, w tym:
- Twoje geny. Toczeń czasami występuje w rodzinach. Naukowcy odkryli ponad 50 genów, które ich zdaniem są powiązane z chorobą. Chociaż jest mało prawdopodobne, aby większość tych genów powodowała sam toczeń, mogą uczynić cię bardziej podatnym na rozwój tocznia, jeśli jesteś narażony na inne czynniki ryzyka.
- Twoje środowisko. Jeśli masz tocznia, pewne czynniki wokół ciebie mogą wywołać twoje symptomy. Obejmuje to promieniowanie ultrafioletowe ze słońca, infekcje, takie jak wirus Epsteina-Barra i ekspozycję na określone chemikalia lub leki.
- Twoje hormony. Ponieważ toczeń występuje znacznie częściej u kobiet, naukowcy podejrzewają, że żeńskie hormony mogą mieć coś wspólnego z chorobą. Kobiety mają zwykle gorsze objawy przed miesiączką, kiedy wzrasta poziom estrogenu. Jednak związek między estrogenem a toczniem nie został udowodniony.
Kto jest zagrożony rozwojem tocznia?
Bardziej prawdopodobne jest, że rozwinie się toczeń, jeśli:
- Jesteś kobietą. Dziewięć razy więcej kobiet niż mężczyzn ma toczeń.
- Jesteś w wieku od 15 do 44 lat. Jest to przedział wiekowy, w którym najczęściej zaczyna się toczeń.
- Jeden z twoich bliskich krewnych - jak rodzic lub rodzeństwo - ma toczeń lub inną chorobę autoimmunologiczną. Te warunki zwykle występują w rodzinach. Osoby, których krewni mają toczeń, mają od 5 do 13 procent ryzyka rozwoju choroby.
- Twoja rodzina pochodzi z Afroamerykanów, Azjatów, Latynosów, Indian lub wysp Pacyfiku. Toczeń jest bardziej powszechny w tych grupach.
Objawy, na które należy uważać
Prawie każdy inaczej doświadcza tocznia. Jedyną konsekwentną rzeczą jest schemat objawów.
Zwykle masz okresy, w których objawy się nasilają (zaostrzenia), po których następują okresy względnie wolne od objawów (remisje).
Typowe objawy to:
- ekstremalne zmęczenie
- ból stawów, sztywność lub obrzęk
- gorączka
- bóle głowy
- wysypka w kształcie motyla na policzkach i nosie
- zwiększona wrażliwość na światło słoneczne
- wypadanie włosów
- palce u nóg, które stają się białe lub niebieskie pod wpływem zimna
- ból w klatce piersiowej
- duszność
- wypadanie włosów
- owrzodzenia ust lub nosa
Należy zauważyć, że wiele z tych objawów pojawia się w przypadku innych chorób, w tym fibromialgii, boreliozy i reumatoidalnego zapalenia stawów. Dlatego toczeń jest czasami nazywany „wielkim naśladowcą”.
Kiedy iść do lekarza
Jeśli odczuwasz objawy, takie jak skrajne zmęczenie, ból stawów, wysypka lub gorączka, skontaktuj się z lekarzem w celu ustalenia diagnozy.
Żaden test nie może powiedzieć na pewno, czy masz tocznia. Istnieje jednak test, który może ogólnie zidentyfikować choroby autoimmunologiczne. Nazywa się to testem przeciwciał przeciwjądrowych (ANA). Szuka przeciwciał skierowanych przeciwko tkankom organizmu, które są wytwarzane w niektórych chorobach autoimmunologicznych. Wykrycie innych przeciwciał zasugeruje diagnozę tocznia.
Gdy lekarz dowie się, że cierpisz na chorobę autoimmunologiczną, badania krwi i moczu mogą pomóc określić, jaki masz stan. Te testy szukają oznak tocznia jak uszkodzenie nerek i wątroby. Czasami twój lekarz zaleci biopsję lub próbkę tkanki, aby zdiagnozować toczeń.
Czego możesz się spodziewać po postawieniu diagnozy?
Po postawieniu diagnozy lekarz będzie pracował z Tobą w celu opracowania planu leczenia. Twój indywidualny plan będzie zależeć od tego, jakie masz objawy i jak poważne są.
Zwykle przepisuje się leki, które pomagają zmniejszyć stan zapalny i osłabić nadaktywną odpowiedź układu odpornościowego, która powoduje objawy.
Twój lekarz może przepisać:
- niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen (Advil) i naproksen (Aleve), stosowane w leczeniu bólu i obrzęku stawów
- leki przeciwmalaryczne, takie jak hydroksychlorochina (Plaquenil), aby pomóc kontrolować odpowiedź układu odpornościowego
- kortykosteroidy, takie jak prednizon, pomagające zmniejszyć stan zapalny
- leki immunosupresyjne, takie jak azatiopryna (imuran) i metotreksat, które pomagają obniżyć odpowiedź układu odpornościowego
Znalezienie leczenia, które najlepiej złagodzi objawy, może wymagać kilku prób i błędów.
Ponieważ choroba dotyka tak wielu części ciała, może być zaangażowanych w opiekę wielu lekarzy. Obejmuje to:
- reumatolog, specjalista zajmujący się chorobami stawów i ogólnie chorobami autoimmunologicznymi
- dermatolog, specjalista zajmujący się leczeniem chorób skóry
- kardiolog, specjalista zajmujący się chorobami serca
- nefrolog, specjalista zajmujący się chorobami nerek
Perspektywy dla tocznia różnią się w zależności od osoby. Dzisiaj, przy odpowiednim leczeniu, większość ludzi z toczniem może żyć długo i pełnowartościowo. Przestrzeganie planu leczenia i przyjmowanie leku zgodnie z zaleceniami może zapobiec nawrotom objawów.
Czy możesz zapobiec toczniu?
Nie możesz koniecznie zapobiec toczniowi, ale możesz uniknąć czynników, które wywołują twoje objawy. Na przykład możesz:
- Ogranicz swój czas w bezpośrednim świetle słonecznym, jeśli ekspozycja na słońce powoduje wysypkę. Zawsze powinieneś nosić krem przeciwsłoneczny z SPF 70 lub wyższym, który blokuje zarówno promienie UVA, jak i UVB.
- Jeśli to możliwe, staraj się unikać leków, które zwiększają wrażliwość na słońce. Obejmuje to antybiotyki minocyklinę (Minocin) i trimetoprim-sulfametoksazol (Bactrim) oraz leki moczopędne, takie jak furosemid (Lasix) lub hydrochlorotiazyd.
- Opracuj techniki zarządzania stresem. Medytuj, ćwicz jogę lub korzystaj z masaży - wszystko, co pomaga uspokoić umysł.
- Trzymaj się z dala od ludzi, którzy są chorzy na przeziębienia i inne infekcje.
- Dobrze się wyspać. Idź spać odpowiednio wcześnie każdej nocy, aby zapewnić sobie siedem do dziewięciu godzin odpoczynku.
