Zarządzanie HIV
HIV to przewlekła choroba trwająca całe życie. Osoby żyjące z HIV zwykle codziennie poddają się terapii przeciwretrowirusowej, aby zachować zdrowie i zapobiec powikłaniom. Jednak niewielka liczba osób zarażonych wirusem HIV może żyć z wirusem bez konieczności leczenia. Osoby te są znane jako „kontrolerzy HIV” lub „osoby, które od dawna nie postępują”, w zależności od tego, czy badane jest miano wirusa, czy CD4.
Zarażenie się wirusem HIV nie powoduje żadnych objawów u kontrolerów HIV. Wirus pozostaje na niskim poziomie w ich ciałach. W rezultacie mogą nadal przetrwać i rozwijać się bez leczenia. Kontrolerzy również nie wykazują żadnych oznak postępu od HIV do AIDS. Niemniej jednak uważa się, że osoby kontrolujące HIV są nosicielami wirusa HIV. Mogą cieszyć się dobrą jakością życia, ale technicznie rzecz biorąc, nie są uważani za wyleczonych. Za kontrolerów HIV uważa się mniej niż 1 procent osób zakażonych wirusem HIV.
Przeczytaj więcej o tych wyjątkowych ludziach io tym, co ich schorzenie może oznaczać dla badań nad HIV.
Jak rozwija się HIV
Osoba może zacząć odczuwać objawy w ciągu kilku tygodni od zarażenia się wirusem HIV. Wiele z tych objawów, takich jak gorączka, ból głowy i osłabienie mięśni, przypomina objawy zwykłej grypy. Ten wczesny etap HIV jest uważany za ostry, w którym wirus osiąga szczytowe poziomy we krwi.
Wirus atakuje komórki CD4, rodzaj białych krwinek (WBC). Te komórki są niezwykle ważne dla zdrowego układu odpornościowego. Objawy ustępują do etapu zwanego klinicznym etapem latencji. Nie wszyscy ludzie z HIV doświadczają objawów, ale nadal są uważani za nosicieli wirusa HIV. Pod tym względem kontrolerzy HIV są tacy sami.
Jednym z głównych celów leczenia osób zakażonych wirusem HIV jest powstrzymanie postępu choroby i osłabienie układu odpornościowego. HIV może rozwinąć się w AIDS (ostatni etap zakażenia HIV), jeśli poziom CD4 spadnie zbyt nisko.
Co wyróżnia kontrolerów HIV?
Osoby kontrolujące HIV nie wykazują tych samych oznak postępu, co inni. Ilość wirusa we krwi pozostaje niska, a poziom CD4 pozostaje wysoki, co zapobiega pogorszeniu się choroby.
Możliwe cechy, które nadają się do niestosowania progresji, obejmują:
- zmniejszony poziom zapalenia lub obrzęku w organizmie
- bardziej wydajne odpowiedzi immunologiczne na wirusy
- ogólny brak podatności na uszkodzenie komórek CD4
Niektórzy badacze uważają, że kontrolerzy HIV mają komórki układu odpornościowego, które są w stanie kontrolować ataki HIV. Jednak kontrolerzy nie mają żadnych mutacji genetycznych, które sugerowałyby, że mają lepszy układ odpornościowy do samodzielnej walki z wirusem. Dokładna przyczyna i czynniki wpływające na brak postępu są złożone i nie są jeszcze w pełni zrozumiałe.
Kontrolerzy HIV nadal chorują, pomimo różnic w porównaniu z innymi osobami z HIV. U niektórych kontrolerów komórki CD4 są ostatecznie wyczerpywane, choć często w wolniejszym tempie niż u innych osób z HIV.
Jak leczy się HIV?
Zazwyczaj celem leczenia HIV jest powstrzymanie namnażania się wirusa i zabijanie większej liczby komórek CD4. Kontrolowanie wirusa HIV w ten sposób pomaga zapobiegać przenoszeniu wirusa, jednocześnie zatrzymując uszkodzenia układu odpornościowego, które mogą prowadzić do rozwoju AIDS.
Leki przeciwretrowirusowe należą do najczęstszych metod leczenia, ponieważ okazały się skuteczne w zmniejszaniu replikacji wirusa. To zmniejszenie replikacji powoduje zmniejszenie możliwości ataku wirusa HIV na zdrowsze komórki CD4. Leki przeciwretrowirusowe zapobiegają replikacji wirusa HIV w organizmie.
Większość osób zarażonych wirusem HIV potrzebuje leków, aby zachować zdrowie i jakość życia. Osoba żyjąca z HIV nie powinna przerywać przyjmowania przepisanych leków na HIV, nawet jeśli jej objawy ulegną poprawie. HIV ma tendencję do cyklicznego przechodzenia między stadiami, a niektóre stadia mogą być wolne od objawów. Brak jakichkolwiek objawów niekoniecznie oznacza, że ktoś jest kontrolerem wirusa HIV i nie jest to bezpieczne. Nadal możliwe jest przeniesienie i pogorszenie stanu.
Kontrolery mogą wykazywać negatywne skutki choroby, takie jak podwyższona aktywacja immunologiczna i stan zapalny, nawet jeśli nie wykryto replikacji wirusa. W badaniu opublikowanym przez PLOS Pathogens naukowcy zbadali wpływ leków przeciwretrowirusowych na kontrolerów. Odkryli, że leki zmniejszały ilość HIV RNA i innych markerów HIV u kontrolerów. Lek zmniejszał również aktywację układu odpornościowego. Naukowcy ustalili, że HIV nadal replikuje się u wszystkich kontrolerów oprócz nielicznych, o których mówi się, że są „kontrolerami elitarnymi”. W tych elitarnych kontrolerach, chociaż wirus pozostaje obecny, badania krwi nie są w stanie wykryć mierzalnego poziomu wirusa HIV we krwi. Osoby te pozostają bezobjawowe bez leków przeciwretrowirusowych.
Wirus pozostaje jednak wykrywalny we krwi na bardzo niskim poziomie u „zwykłych” kontrolerów. Może to prowadzić do przewlekłego zapalenia. Badacze zalecali kontrolerom leki przeciwretrowirusowe, ale zauważyli również, że ich badanie było niewielkie i wezwali do dalszych, większych badań.
Jeśli ktoś ma miano wirusa mniejsze niż 200 kopii na mililitr (ml) krwi, to nie może przenosić wirusa HIV na innych, zgodnie z Centers for Disease Control and Prevention (CDC).
Perspektywy i przyszłe badania
Kontrolerzy HIV mogą posiadać kluczowe informacje potrzebne do znalezienia potencjalnych leków na HIV. Konieczne są dalsze badania dotyczące działania układu odpornościowego kontrolerów w porównaniu z innymi osobami zakażonymi wirusem HIV. Naukowcy mogą w końcu być w stanie lepiej określić, dlaczego niektórzy ludzie przez długi czas nie postępują.
Kontrolerzy mogą pomóc, uczestnicząc w badaniach klinicznych. Naukowcy być może pewnego dnia będą w stanie zastosować sekrety nieprogresji na innych zakażonych wirusem HIV.
