Typy Schizofrenii: Czym One Są I Czy Występują W DSM-5?

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Co to jest schizofrenia?

Schizofrenia to przewlekła choroba psychiczna, która wpływa na:

• emocje
• umiejętność racjonalnego i jasnego myślenia
• umiejętność interakcji i odnoszenia się do innych

Według National Alliance on Mental Illness (NAMI) schizofrenia dotyka około 1 procent Amerykanów. Zwykle diagnozuje się go w późnym okresie dojrzewania lub we wczesnych latach 20. u mężczyzn i późnych latach 20. lub 30. u kobiet.

Epizody choroby mogą pojawiać się i znikać, podobnie jak w przypadku remisji choroby. Kiedy jest „aktywny” okres, osoba może doświadczyć:

• halucynacje
• urojenia
• kłopoty z myśleniem i koncentracją
• płaski efekt

Bieżący stan DSM-5

Kilka zaburzeń miało zmiany diagnostyczne, które zostały wprowadzone w nowym „Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych, wydanie 5”, w tym schizofrenia. W przeszłości dana osoba musiała mieć tylko jeden z objawów, aby zostać zdiagnozowanym. Teraz osoba musi mieć co najmniej dwa z objawów.

DSM-5 pozbył się również podtypów jako oddzielnych kategorii diagnostycznych, opartych na prezentowanym objawie. Okazało się, że nie jest to pomocne, ponieważ wiele podtypów nakładało się na siebie i według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego uważano, że zmniejsza to trafność diagnostyczną.

Zamiast tego te podtypy są teraz specyfikatorami dla ogólnej diagnozy, aby zapewnić lekarzowi więcej szczegółów.

Podtypy schizofrenii

Chociaż podtypy nie istnieją już jako oddzielne zaburzenia kliniczne, nadal mogą być pomocne jako specyfikatory i przy planowaniu leczenia. Istnieje pięć klasycznych podtypów:

• paranoidalny
• hebefreniczny
• niezróżnicowany
• pozostały
• katatoniczny

Schizofrenia paranoidalna

Schizofrenia paranoidalna była kiedyś najczęstszą formą schizofrenii. W 2013 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne ustaliło, że paranoja jest pozytywnym objawem zaburzenia, więc schizofrenia paranoidalna nie była odrębnym stanem. Dlatego właśnie zmieniono go na schizofrenię.

Opis podtypu jest jednak nadal używany ze względu na jego powszechność. Objawy obejmują:

• urojenia
• halucynacje
• zdezorganizowana mowa (sałatka słowna, echolalia)
• problemy z koncentracją
• zaburzenia zachowania (kontrola impulsów, labilność emocjonalna)
• płaski wpływ

Schizofrenia hebrajska / zdezorganizowana

Schizofrenia hebrajska lub zdezorganizowana jest nadal uznawana przez Międzynarodową Statystyczną Klasyfikację Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10), chociaż została usunięta z DSM-5.

W tej odmianie schizofrenii osoba nie ma halucynacji ani urojeń. Zamiast tego doświadczają zdezorganizowanego zachowania i mowy. Może to obejmować:

• płaski wpływ
• zaburzenia mowy
• zdezorganizowane myślenie
• nieodpowiednie emocje lub reakcje na twarz
• kłopoty z codziennymi czynnościami

Niezróżnicowana schizofrenia

Schizofrenia niezróżnicowana była terminem używanym do opisania, kiedy dana osoba wykazywała zachowania, które można było zastosować w więcej niż jednym typie schizofrenii. Na przykład, osoba, która miała katatoniczne zachowania, ale także miała urojenia lub halucynacje, z sałatką słowną, mogła zostać zdiagnozowana z niezróżnicowaną schizofrenią.

Dzięki nowym kryteriom diagnostycznym oznacza to jedynie lekarzowi, że występuje wiele różnych objawów.

Pozostała schizofrenia

Ten „podtyp” jest nieco skomplikowany. Jest stosowany, gdy dana osoba ma wcześniej rozpoznaną schizofrenię, ale nie ma już żadnych widocznych objawów choroby. Objawy ogólnie zmniejszyły się.

Szczątkowa schizofrenia zwykle obejmuje bardziej „negatywne” objawy, takie jak:

• spłaszczony efekt
• trudności psychomotoryczne
• spowolniona mowa
• niewłaściwa higiena

Wiele osób ze schizofrenią przechodzi okresy, w których ich objawy nasilają się i słabną, a ich częstotliwość i intensywność są różne. Dlatego to oznaczenie jest już rzadko używane.

Schizofrenia katatoniczna

Chociaż schizofrenia katatoniczna była podtypem w poprzedniej edycji DSM, w przeszłości argumentowano, że katatonia powinna być bardziej specyfikatorem. Dzieje się tak, ponieważ występuje w różnych schorzeniach psychiatrycznych i ogólnych schorzeniach.

Generalnie przedstawia się jako nieruchomość, ale może również wyglądać następująco:

• naśladowanie zachowania
• niemota
• stan podobny do otępienia

Schizofrenia dziecięca

Schizofrenia dziecięca nie jest podtypem, ale raczej odnosi się do czasu diagnozy. Rozpoznanie u dzieci jest dość rzadkie.

Kiedy to nastąpi, może być poważne. Schizofrenia o wczesnym początku występuje zwykle między 13 a 18 rokiem życia. Diagnoza poniżej 13 roku życia jest uważana za bardzo wczesną i występuje niezwykle rzadko.

Objawy u bardzo małych dzieci są podobne do objawów zaburzeń rozwojowych, takich jak autyzm i zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Te objawy mogą obejmować:

• opóźnienia językowe
• późne lub nietypowe czołganie się lub chodzenie
• nieprawidłowe ruchy motoryczne

Ważne jest, aby wykluczyć problemy rozwojowe, rozważając rozpoznanie schizofrenii o bardzo wczesnym początku.

Objawy u starszych dzieci i nastolatków obejmują:

• wycofanie społeczne
• zakłócenia snu
• pogorszenie wyników w nauce
• drażliwość
• dziwne zachowanie
• Stosowanie substancji

Młodsze osoby rzadziej mają urojenia, ale częściej mają halucynacje. W miarę starzenia się nastolatków pojawiają się zwykle bardziej typowe objawy schizofrenii, takie jak te u dorosłych.

Ważne jest, aby kompetentny specjalista postawił diagnozę schizofrenii dziecięcej, ponieważ jest to tak rzadkie. Ważne jest, aby wykluczyć wszelkie inne schorzenia, w tym używanie substancji lub organiczny problem medyczny.

Leczenie powinno być prowadzone przez psychiatrę dziecięcego z doświadczeniem w leczeniu schizofrenii dziecięcej. Zwykle obejmuje połączenie zabiegów, takich jak:

• leki
• terapie
• trening umiejętności
• hospitalizacja, jeśli to konieczne

Stany związane ze schizofrenią

Zaburzenia schizoafektywne

Zaburzenie schizoafektywne jest odrębnym i odmiennym stanem od schizofrenii, ale czasami się z nim łączy. To zaburzenie ma elementy zarówno schizofrenii, jak i zaburzeń nastroju.

Psychoza - która wiąże się z utratą kontaktu z rzeczywistością - jest często składnikiem. Zaburzenia nastroju mogą obejmować manię lub depresję.

Zaburzenie schizoafektywne jest dalej klasyfikowane na podtypy na podstawie tego, czy dana osoba ma tylko epizody depresyjne, czy też ma epizody maniakalne z depresją lub bez niej. Objawy mogą obejmować:

• myśli paranoiczne
• urojenia lub halucynacje
• problemy z koncentracją
• depresja
• nadpobudliwość lub mania
• słaba higiena osobista
• zaburzenia apetytu
• zakłócenia snu
• wycofanie społeczne
• zdezorganizowane myślenie lub zachowanie

Diagnoza jest zwykle postawiona na podstawie dokładnego badania fizykalnego, wywiadu i oceny psychiatrycznej. Ważne jest, aby wykluczyć wszelkie schorzenia lub inne choroby psychiczne, takie jak choroba afektywna dwubiegunowa. Zabiegi obejmują:

• leki
• terapia grupowa lub indywidualna
• praktyczne szkolenie umiejętności życiowych

Inne powiązane warunki

Inne stany związane ze schizofrenią obejmują:

• zaburzenia urojeniowe
• krótkotrwałe zaburzenie psychotyczne
• zaburzenie schizofreniczne

Możesz także doświadczyć psychozy z wieloma schorzeniami.

Na wynos

Schizofrenia to złożony stan. Nie każdy, u którego zostanie zdiagnozowany, będzie miał te same dokładne objawy lub prezentację.

Chociaż podtypy nie są już diagnozowane, nadal są używane jako specyfikatory wspomagające planowanie leczenia klinicznego. Zrozumienie informacji o podtypach i ogólnie schizofrenii może również pomóc w radzeniu sobie z chorobą.

Dzięki dokładnej diagnozie zespół medyczny może opracować i wdrożyć specjalistyczny plan leczenia.