Diagnoza POChP: Spirometria, Prześwietlenie I 6 Innych Testów Na POChP

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Przegląd

Rozpoznanie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) opiera się na objawach przedmiotowych i podmiotowych, historii narażenia na czynniki drażniące płuca (np. Palenie) oraz historii rodzinnej. Twój lekarz będzie musiał wykonać pełne badanie fizykalne przed ustaleniem diagnozy.

Objawy POChP mogą się rozwijać powoli, a wiele z jej objawów jest dość powszechnych.

Twój lekarz użyje stetoskopu do słuchania dźwięków serca i płuc i może zlecić niektóre lub wszystkie z poniższych testów.

Spirometria

Najbardziej skuteczną i powszechną metodą rozpoznawania POChP jest spirometria. Jest również znany jako test czynności płuc lub PFT. Ten łatwy, bezbolesny test mierzy czynność i pojemność płuc.

Aby wykonać ten test, wydychasz jak najmocniej do rurki podłączonej do spirometru, małej maszyny. Całkowita objętość powietrza wydychanego z płuc nazywana jest wymuszoną pojemnością życiową (FVC).

Odsetek FVC wymuszony w pierwszej sekundzie nazywa się FEV1. FEV oznacza wymuszoną objętość wydechową. Maksymalna prędkość, z jaką opróżniasz płuca, nazywana jest szczytowym natężeniem przepływu wydechowego (PEFR).

Wyniki spirometrii pomagają określić rodzaj choroby płuc i jej nasilenie. Wyniki można natychmiast zinterpretować.

Ten test jest najskuteczniejszy, ponieważ może określić POChP, zanim pojawią się istotne objawy. Może również pomóc lekarzowi śledzić postęp POChP i monitorować skuteczność leczenia.

Środki ostrożności

Ponieważ spirometria wymaga mocnego wydechu, nie jest zalecana osobom, które niedawno przeszły zawał serca lub operację serca.

Ważne jest, aby przed badaniem w pełni wyleczyć się z wszelkich poważnych chorób lub dolegliwości. Nawet jeśli jesteś zasadniczo zdrowy, możesz odczuwać niewielką zadyszkę i zawroty głowy zaraz po teście.

Test odwracalności leku rozszerzającego oskrzela

Ten test łączy spirometrię z lekiem rozszerzającym oskrzela, który pomaga udrożnić drogi oddechowe.

W tym teście przejdziesz standardowe badanie spirometryczne, aby uzyskać wyjściowy pomiar sprawności płuc. Następnie po około 15 minutach weźmiesz dawkę leku rozszerzającego oskrzela i powtórzysz badanie spirometryczne.

Badanie to jest również pomocne w monitorowaniu osób, u których zdiagnozowano już POChP, astmę lub obie. Wyniki testu mogą pomóc lekarzowi w ustaleniu, czy Twoja obecna terapia lekami rozszerzającymi oskrzela działa, czy też wymaga dostosowania.

Badania krwi

Badania krwi mogą pomóc lekarzowi określić, czy objawy są spowodowane infekcją, czy innym stanem chorobowym.

Gazometria krwi tętniczej pozwoli zmierzyć poziom tlenu i dwutlenku węgla we krwi. To jeden ze wskaźników tego, jak dobrze pracują twoje płuca. Ten pomiar może wskazywać, jak ciężka jest POChP i czy możesz potrzebować tlenoterapii.

Większość ludzi nie ma problemów z badaniami krwi. W miejscu wkłucia igły może wystąpić pewien dyskomfort lub bardzo niewielkie siniaki, ale te skutki uboczne nie trwają długo.

Badania genetyczne

Chociaż palenie i narażenie na szkodliwe substancje w środowisku są głównymi przyczynami POChP, istnieje również dziedziczny czynnik ryzyka tego schorzenia. Historia rodzinna przedwczesnej POChP może sygnalizować, że masz tę chorobę.

Twój lekarz może sprawdzić poziom alfa-1 antytrypsyny (AAT). Białko to pomaga chronić płuca przed zapaleniem wywołanym przez czynniki drażniące, takie jak zanieczyszczenia lub palenie. Jest produkowany przez wątrobę, a następnie uwalniany do krwiobiegu.

Osoby z niskim poziomem mają stan zwany niedoborem alfa-1 antytrypsyny i często rozwijają POChP w młodym wieku. Dzięki testom genetycznym możesz dowiedzieć się, czy masz niedobór AAT.

Testy genetyczne na niedobór AAT przeprowadza się na podstawie badania krwi. Badanie krwi jest zwykle nieszkodliwe.

Ale odkrycie, że masz niedobór AAT, może być trudne, zwłaszcza jeśli nie zdiagnozowano u Ciebie POChP. Brak AAT nie gwarantuje, że w końcu wystąpią problemy z płucami, ale zwiększa szanse.

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie POChP, ale nigdy nie paliłeś, nigdy nie zajmowałeś się szkodliwymi chemikaliami i zanieczyszczeniami lub masz mniej niż 50 lat, możesz mieć niedobór AAT.

RTG klatki piersiowej lub tomografia komputerowa

Skan CT to rodzaj prześwietlenia rentgenowskiego, który tworzy bardziej szczegółowy obraz niż standardowe zdjęcie rentgenowskie. Każdy typ prześwietlenia wybrany przez lekarza da obraz struktur wewnątrz klatki piersiowej, w tym serca, płuc i naczyń krwionośnych.

Twój lekarz będzie mógł sprawdzić, czy masz objawy POChP. Jeśli objawy są spowodowane inną chorobą, taką jak niewydolność serca, lekarz również będzie w stanie to zidentyfikować.

Skany CT i standardowe zdjęcia rentgenowskie są bezbolesne, ale narażają cię na niewielkie ilości promieniowania.

Promieniowanie używane do skanowania CT jest większe niż to wymagane dla typowego zdjęcia rentgenowskiego. Chociaż dawki promieniowania dla każdego testu są stosunkowo niskie, mają wpływ na ilość promieniowania, jaką otrzymujesz w ciągu swojego życia. Może to nieznacznie zwiększyć ryzyko zachorowania na raka.

Jednak nowy sprzęt do tomografii komputerowej wymaga mniejszego promieniowania do tworzenia szczegółowych obrazów niż poprzednia technologia.

Badanie plwociny

Twój lekarz może zlecić badanie plwociny, zwłaszcza jeśli masz produktywny kaszel. Plwocina to śluz, który kaszlesz.

Analiza plwociny może pomóc zidentyfikować przyczynę trudności w oddychaniu i może pomóc wykryć niektóre rodzaje raka płuc. Jeśli masz infekcję bakteryjną, można ją również zidentyfikować i leczyć.

Kaszel wystarczający do wytworzenia plwociny może być niewygodny przez kilka chwil. W przeciwnym razie nie ma realnego ryzyka ani wad badania plwociny. Może to być bardzo pomocne w diagnozowaniu twojego stanu.

Elektrokardiogram (EKG lub EKG)

Twój lekarz może zażądać elektrokardiogramu (EKG lub EKG), aby ustalić, czy duszność jest spowodowana chorobą serca, a nie płucami.

Jednak z biegiem czasu trudności w oddychaniu związane z POChP mogą prowadzić do powikłań sercowych, w tym nieprawidłowego rytmu serca, niewydolności serca i zawału serca.

EKG mierzy aktywność elektryczną w sercu i może pomóc zdiagnozować zaburzenia rytmu serca.

EKG jest ogólnie bezpiecznym testem z niewielkim ryzykiem. Czasami może wystąpić lekkie podrażnienie skóry w miejscu umieszczenia naklejki na elektrodę. Jeśli EKG obejmuje wysiłkowy test wysiłkowy, badanie przesiewowe może pomóc w wykryciu wszelkich nieprawidłowych rytmów serca.

Przygotowanie do testów POChP

Testy POChP wymagają niewielkiego przygotowania. Należy założyć wygodne ubranie i unikać dużych posiłków. Powinieneś również przybyć na wizytę wcześniej, aby wypełnić wszelkie niezbędne dokumenty.

Przed wykonaniem badań spirometrycznych lub EKG skonsultuj się z lekarzem w sprawie wszelkich leków. Niektóre narkotyki, kofeina, palenie i ćwiczenia mogą wpływać na wyniki testu.

Na przykład, jeśli wykonujesz test odwracalności leku rozszerzającego oskrzela, może być konieczne wstrzymanie się ze stosowaniem leku rozszerzającego oskrzela do tej części testu.

Skonsultuj się ze swoim lekarzem lub ośrodkiem egzaminacyjnym kilka dni przed badaniem, aby sprawdzić, jakie ograniczenia dotyczą Ciebie. Upewnij się, że wykonujesz wszystkie instrukcje przed testem, aby wyniki były jak najbardziej dokładne.

Na wynos

Zwykle testy POChP są wykonywane niezależnie od lekarza. Badania krwi są wykonywane w centrum badawczym, a próbki są wysyłane do laboratorium w celu zbadania. Wyniki często można uzyskać w ciągu kilku dni lub najwyżej kilku tygodni.

Wyniki badań spirometrycznych również wymagają kilku dni, zanim dotrą do lekarza, chociaż lekarz może je zobaczyć tego samego dnia, jeśli jest pośpiech. To samo dotyczy skanów CT i innych testów obrazowych.

Testy genetyczne zwykle trwają kilka tygodni.

Wyniki posiewu plwociny mogą trwać od dnia lub dwóch do kilku tygodni. Długość czasu zależy od rodzaju badanego stanu.

Oczekiwanie na wyniki może być trudne, ale uzyskanie dokładnych wyników testu ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego zdiagnozowania stanu i ustalenia skutecznego planu leczenia.