Wyobraź sobie, że łuszczycowe zapalenie stawów ma przycisk pauzy. Załatwianie spraw, wyjście na kolację lub kawę z naszym partnerem lub przyjaciółmi byłoby o wiele przyjemniejsze, gdyby te czynności nie zwiększały naszego fizycznego bólu.
W 2003 roku, dwa lata po rozpoznaniu łuszczycy, zdiagnozowano u mnie łuszczycowe zapalenie stawów. Ale moja diagnoza pojawiła się co najmniej cztery lata po tym, jak zacząłem odczuwać objawy.
Chociaż nie znalazłem sposobu na zatrzymanie lub zatrzymanie moich objawów, byłem w stanie zmniejszyć mój codzienny ból. Jednym z aspektów mojego planu przeciwbólowego jest pamiętanie, że moja choroba jest zawsze ze mną i muszę się nią zająć, gdziekolwiek jestem.
Oto pięć rzeczy, których potrzebujesz, aby uznać i zająć się moim bólem w drodze.
1. Plan
Kiedy planuję jakąkolwiek wycieczkę, muszę pamiętać o łuszczycowym zapaleniu stawów. Postrzegam swoje przewlekłe choroby jak dzieci. Nie są dobrze wychowane, ale bachory, które lubią szturchać, kopać, krzyczeć i gryźć.
Nie mogę po prostu mieć nadziei i modlić się, że się zachowają. Zamiast tego muszę wymyślić plan.
Był czas, kiedy wierzyłem, że ta choroba jest całkowicie nieprzewidywalna. Ale po latach życia z nim zdaję sobie sprawę, że wysyła mi sygnały, zanim doświadczę wybuchu.
2. Narzędzia do walki z bólem
Przygotowuję się psychicznie, aby spodziewać się zwiększonego poziomu bólu, który zmusza mnie do przygotowania się na ból, gdy jestem poza domem.
W zależności od tego, dokąd idę i jak długo potrwa wycieczka, albo zabieram ze sobą dodatkową torbę z kilkoma moimi ulubionymi narzędziami do walki z bólem, albo wrzucam to, czego potrzebuję do torebki.
Niektóre przedmioty, które trzymam w torbie, to:
- Olejki eteryczne, których używam, aby złagodzić ból i napięcie w szyi, plecach, ramionach, biodrach lub wszędzie tam, gdzie odczuwam ból.
- Wielokrotne wkłady do lodów, które wypełniam lodem i nakładam na kolana lub dolną część pleców, gdy wystąpi stan zapalny w stawach.
- Przenośne okłady termiczne łagodzące napięcie mięśni szyi i dolnej części pleców.
- Elastyczny bandaż, który utrzymuje mój worek na miejscu podczas ruchu.
3. Sposób na ocenę potrzeb mojego organizmu
Kiedy jestem poza domem, słucham swojego ciała. Stałem się profesjonalistą w dostrajaniu się do potrzeb mojego ciała.
Nauczyłem się rozpoznawać moje wczesne sygnały bólu i przestać czekać, aż nie będę już mógł tego tolerować. Stale wykonuję skany psychiczne, oceniając ból i objawy.
Zadaję sobie pytanie: czy moje stopy zaczynają boleć? Czy mój kręgosłup pulsuje? Czy moja szyja jest napięta? Czy moje ręce są spuchnięte?
Jeśli jestem w stanie zauważyć mój ból i objawy, wiem, że czas podjąć działanie.
4. Przypomnienia o odpoczynku
Podjęcie działania jest czasami tak proste, jak odpoczynek przez kilka minut.
Na przykład, jeśli jestem w Disneylandzie, daję stopom odpocząć po spacerze lub staniu przez dłuższy czas. W ten sposób mogę dłużej zostać w parku. Poza tym tego wieczoru odczuwam mniej bólu, ponieważ go nie przepychałam.
Przebijanie się przez ból często powoduje reakcję reszty mojego ciała. Jeśli podczas obiadu czuję napięcie w karku lub w dole pleców, wstaję. Jeśli stanie i rozciąganie nie jest opcją, wybaczam się do toalety i nakładam przeciwbólowe olejki lub okład termiczny.
Ignorowanie mojego bólu sprawia, że mój czas poza domem jest nieszczęśliwy.
5. Dziennik do nauki z mojego doświadczenia
Zawsze chcę się uczyć z mojego doświadczenia. Jak poszedł mój wyjazd? Czy odczułem więcej bólu, niż się spodziewałem? Jeśli tak, co go spowodowało i czy było coś, co mogłem zrobić, aby temu zapobiec? Jeśli nie odczuwałem dużego bólu, co zrobiłem lub co się stało, co sprawiło, że był mniej bolesny?
Jeśli mam ochotę zabrać ze sobą coś innego, zapamiętuję, co to jest, i następnym razem znajduję sposób, żeby to zabrać.
Uważam, że dziennikarstwo jest najskuteczniejszym sposobem uczenia się z moich wycieczek. Zapisuję, co przyniosłem, zaznaczam, czego użyłem i zapisuję, co mam zrobić inaczej w przyszłości.
Moje dzienniki nie tylko pomagają mi dowiedzieć się, co przynieść lub zrobić, ale także pomagają mi lepiej poznać moje ciało i moje chroniczne choroby. Nauczyłem się rozpoznawać znaki ostrzegawcze, których w przeszłości nie mogłem. To pozwala mi zająć się bólem i objawami, zanim wymkną się spod kontroli.
Na wynos
Wypady z łuszczycowym zapaleniem stawów i innymi bolesnymi chorobami przewlekłymi traktuję tak samo, jak wychodzę z domu z wybrednymi niemowlętami i małymi dziećmi. Kiedy to robię, stwierdzam, że moje choroby rzadziej wywołują napady złości. Mniej napadów złości oznacza dla mnie mniej bólu.
Cynthia Covert jest niezależną pisarką i blogerką w The Disabled Diva. Dzieli się wskazówkami, jak żyć lepiej i przy mniejszym bólu pomimo wielu przewlekłych chorób, w tym łuszczycowego zapalenia stawów i fibromialgii. Cynthia mieszka w południowej Kalifornii i kiedy nie pisze, można ją spotkać spacerując po plaży lub bawiąc się z rodziną i przyjaciółmi w Disneylandzie.
