„Sam” - mówi cicho mój chłopak. „Życie wciąż musi toczyć się dalej. Potrzebujemy jedzenia”.
Wiem, że mają rację. Trzymaliśmy się kwarantanny tak długo, jak tylko mogliśmy. Teraz, wpatrując się w prawie puste szafki, nadszedł czas, aby wprowadzić w praktyce pewien dystans społeczny i uzupełnić zapasy.
Pomijając, że opuszczenie samochodu podczas pandemii wydawało się dosłowną torturą.
- Szczerze mówiąc, wolałbym raczej głodować - jęczę.
Przez większość mojego życia cierpiałem na zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), ale doszło do gorączki (gra słów nie zamierzona) podczas wybuchu COVID-19.
Dotykanie czegokolwiek jest jak dobrowolne połoŜenie ręki na palniku. Oddychanie tym samym powietrzem, co ktokolwiek w pobliżu, ma ochotę wdychać wyrok śmierci.
Nie boję się też tylko innych ludzi. Ponieważ nosiciele wirusa mogą wydawać się bezobjawowe, jeszcze bardziej obawiam się, że nieświadomie rozprzestrzeniam go na ukochaną Naną lub przyjaciela z obniżoną odpornością.
W przypadku czegoś tak poważnego jak pandemia, aktywacja mojego OCD ma teraz sens
W pewnym sensie to tak, jakby mój mózg próbował mnie chronić.
Kłopot w tym, że właściwie nie jest pomocne - na przykład - unikanie dwukrotnego dotykania drzwi w tym samym miejscu lub odmawianie podpisania paragonu, ponieważ jestem przekonany, że pióro mnie zabije.
I zdecydowanie nie jest pomocne naleganie na głodowanie zamiast kupowania większej ilości jedzenia.
Jak powiedział mój chłopak, życie wciąż musi toczyć się dalej.
I chociaż powinniśmy bezwzględnie przestrzegać poleceń dotyczących schronienia się na miejscu, myć ręce i ćwiczyć dystans społeczny, myślę, że wpadli na coś, gdy powiedzieli: „Sam, wzięcie leku nie jest opcjonalne”.
Innymi słowy, istnieje różnica między ostrożnością a nieuporządkowaniem.
W dzisiejszych czasach trudno powiedzieć, które z moich ataków paniki są „rozsądne”, a które są tylko przedłużeniem mojego ZOK. Ale na razie najważniejszą rzeczą jest znalezienie sposobów radzenia sobie z lękiem, niezależnie od tego.
Oto jak powstrzymuję panikę z OCD:
1. Przywracam to do podstaw
Najlepszym sposobem, jaki znam, aby wzmocnić swoje zdrowie - zarówno psychicznie, jak i fizycznie - jest utrzymanie się na karmieniu, nawodnieniu i wypoczęciu. Chociaż wydaje się to oczywiste, ciągle jestem zaskoczony, jak bardzo podstawy wypadają na marne, gdy pojawia się kryzys.
Jeśli starasz się nadążyć za podstawową obsługą człowieka, mam dla Ciebie kilka wskazówek:
- Czy pamiętasz o jedzeniu? Konsekwencja jest ważna. Osobiście staram się jeść co 3 godziny (czyli 3 przekąski i 3 posiłki każdego dnia - jest to dość standardowe dla każdego, kto zmaga się z zaburzeniami odżywiania, tak jak ja). Używam timera w telefonie i za każdym razem, gdy jem, resetuję go na kolejne 3 godziny, aby uprościć proces.
- Czy pamiętasz o piciu wody? Do każdego posiłku i przekąski wypijam szklankę wody. W ten sposób nie muszę osobno pamiętać o wodzie - mój licznik czasu na jedzenie służy wtedy również jako przypomnienie o wodzie.
- Śpisz wystarczająco? Sen może być bardzo ciężki, zwłaszcza gdy niepokój jest wysoki. Użyłem podcastu Sleep With Me, aby złagodzić stan spokoju. Ale tak naprawdę nie można się pomylić z szybkim przypomnieniem sobie higieny snu.
A jeśli czujesz się zestresowany i utknąłeś w ciągu dnia i nie wiesz, co robić? Ten interaktywny quiz uratuje życie (dodaj zakładkę!).
2. Wzywam siebie do wyjścia na zewnątrz
Jeśli masz OCD - szczególnie jeśli masz skłonności do samoizolacji - może być bardzo kuszące, aby „poradzić sobie” z lękiem, nie wychodząc na zewnątrz.
Może to jednak być szkodliwe dla zdrowia psychicznego i wzmocnić nieprzystosowawcze strategie radzenia sobie, które na dłuższą metę mogą pogorszyć Twój lęk.
Tak długo, jak utrzymujesz odległość 6 stóp między sobą a innymi, spacer po okolicy jest całkowicie bezpieczny.
Próba spędzenia czasu na świeżym powietrzu była dla mnie trudna (w przeszłości miałem do czynienia z agorafobią), ale mimo wszystko jest to naprawdę ważny przycisk „reset” dla mojego mózgu.
Izolacja nigdy nie jest odpowiedzią, gdy zmagasz się ze swoim zdrowiem psychicznym. Więc jeśli to możliwe, znajdź czas na zaczerpnięcie świeżego powietrza, nawet jeśli nie możesz zajść zbyt daleko.
3. Priorytetem dla mnie jest pozostawanie w kontakcie, a nie „poinformowanie”
To jest chyba najtrudniejsze dla mnie na liście. Pracuję w firmie zajmującej się mediami medycznymi, więc otrzymywanie informacji o COVID-19 na pewnym poziomie jest dosłownie częścią mojej pracy.
Jednak bycie „na bieżąco” szybko stało się dla mnie przymusem - w pewnym momencie sprawdzałem globalną bazę potwierdzonych przypadków dziesiątki razy dziennie… co najwyraźniej nie służyło mnie ani mojemu niespokojnemu mózgowi.
Wiem logicznie, że nie muszę sprawdzać wiadomości ani monitorować objawów tak często, jak moje OCD sprawia, że czuję się zmuszony (lub gdziekolwiek w pobliżu). Ale tak jak w przypadku wszystkiego kompulsywnego, powstrzymanie się może być trudne.
Dlatego staram się wyznaczać ścisłe granice, kiedy i jak często angażuję się w te rozmowy lub zachowania.
Zamiast obsesyjnie sprawdzać temperaturę lub najnowsze wiadomości, skupiłam się na utrzymywaniu kontaktu z ludźmi, których kocham. Czy mogę zamiast tego nagrać wiadomość wideo dla ukochanej osoby? Może mógłbym zorganizować wirtualną imprezę Netflix z najlepszym przyjacielem, aby mój umysł był zajęty.
Informuję również moich bliskich, kiedy zmagam się z cyklem wiadomości, i zobowiązuję się, że pozwolę im „przejąć władzę”.
Ufam, że jeśli pojawią się nowe informacje, które muszę znać, są ludzie, którzy skontaktują się ze mną i powiedzą.
4. Nie ustalam zasad
Gdyby mój OCD miał swój sposób, przez cały czas nosilibyśmy rękawiczki, nigdy nie oddychalibyśmy tym samym powietrzem co inni i nie wychodzilibyśmy z mieszkania przez minimum 2 lata.
Kiedy mój chłopak idzie do sklepu spożywczego, nosiliśmy go w kombinezonie przeciwgazowym, a jako dodatkowy środek ostrożności napełnialiśmy basen środkiem dezynfekującym i spaliśmy w nim każdej nocy.
Ale właśnie dlatego OCD nie tworzy tutaj reguł. Zamiast tego trzymam się zaleceń CDC:
- Ćwicz dystans społeczny, co oznacza zachowanie 6 stóp odstępu między sobą a innymi.
- Unikaj dużych zgromadzeń i mniej ważnych podróży, gdzie wirus jest bardziej podatny na rozprzestrzenianie się.
- Myj ręce mydłem i ciepłą wodą przez 20 sekund po przebywaniu w miejscu publicznym lub po wydmuchaniu nosa, kaszlu lub kichaniu.
- Czyść i dezynfekuj często dotykane powierzchnie raz dziennie (stoły, klamki, włączniki światła, blaty, biurka, telefony, toalety, krany, zlewy).
Kluczem jest przestrzeganie tych wskazówek i nic więcej. OCD lub lęk mogą chcieć, abyś wyszedł za burtę, ale wtedy możesz wpaść w kompulsywne terytorium.
Więc nie, chyba że właśnie wróciłeś do domu ze sklepu, kichnąłeś czy coś takiego, nie musisz ponownie myć rąk.
Podobnie, kuszące może być rygorystyczne branie prysznica kilka razy dziennie i wybielanie całego domu… ale bardziej prawdopodobne jest, że zwiększysz swój niepokój, jeśli masz obsesję na punkcie czystości.
Chusteczka dezynfekująca uderzająca w najczęściej dotykane powierzchnie jest więcej niż wystarczająca, jeśli chodzi o zachowanie ostrożności.
Pamiętaj, że OCD również bardzo szkodzi Twojemu zdrowiu i dlatego równowaga ma kluczowe znaczenie dla zachowania zdrowia.
5. Zgadzam się, że faktycznie nadal mogę zachorować
OCD naprawdę nie lubi niepewności. Ale prawda jest taka, że wiele z tego, przez co przechodzimy w życiu, jest niepewnych - a ten wirus nie jest wyjątkiem. Mógłbyś podjąć wszelkie możliwe środki ostrożności, a mimo to możesz zachorować nie z własnej winy.
Codziennie praktykuję akceptację tego faktu.
Nauczyłem się, że radykalne zaakceptowanie niepewności, choć może być niewygodne, jest moją najlepszą obroną przed obsesją. W przypadku COVID-19 wiem, że tylko tyle mogę zrobić, aby zachować zdrowie.
Jednym z najlepszych sposobów wzmocnienia naszego zdrowia jest radzenie sobie ze stresem. A kiedy siedzę z niewygodą niepewności? Przypominam sobie, że za każdym razem, gdy rzucam wyzwanie mojemu OCD, daję sobie najlepszą możliwą szansę na pozostanie zdrowym, skupionym i przygotowanym.
A kiedy o tym pomyślisz, wykonanie tej pracy przyniesie mi długoterminowe korzyści w sposób, w jaki kombinezon ochronny nigdy nie przyniesie. Tylko mówię.
Sam Dylan Finch jest redaktorem, pisarzem i strategiem mediów cyfrowych w San Francisco Bay Area. Jest głównym redaktorem działu zdrowia psychicznego i chorób przewlekłych w Healthline. Znajdź go na Twitterze i Instagramie i dowiedz się więcej na SamDylanFinch.com.
