Jeśli kiedykolwiek spędziłeś noc, rzucając się i obracając, już wiesz, jak będziesz się czuć następnego dnia - zmęczony, zepsuty i nieswojo. Ale pomijanie zalecanych 7 do 9 godzin nocnego przymknięcia oczu to coś więcej niż tylko wywołanie oszołomienia i zrzędliwości.
Długoterminowe skutki braku snu są realne.
To wyczerpuje twoje zdolności umysłowe i naraża twoje zdrowie fizyczne na realne ryzyko. Nauka wiąże zły sen z wieloma problemami zdrowotnymi, od przyrostu masy ciała po osłabienie układu odpornościowego.
Czytaj dalej, aby poznać przyczyny deprywacji snu i dokładnie, jak wpływa on na określone funkcje i układy organizmu.
Przyczyny braku snu
Krótko mówiąc, brak snu jest spowodowany ciągłym brakiem snu lub obniżoną jakością snu. Spanie mniej niż 7 godzin regularnie może ostatecznie doprowadzić do konsekwencji zdrowotnych, które wpływają na cały organizm. Może to być również spowodowane zaburzeniami snu.
Twoje ciało potrzebuje snu, tak jak potrzebuje powietrza i pożywienia, aby funkcjonować jak najlepiej. Podczas snu twoje ciało leczy się i przywraca równowagę chemiczną. Twój mózg tworzy nowe połączenia myślowe i pomaga zachować pamięć.
Bez wystarczającej ilości snu Twój mózg i układy ciała nie będą funkcjonować normalnie. Może również znacznie obniżyć jakość życia.
Przegląd badań z 2010 roku wykazał, że zbyt mało snu w nocy zwiększa ryzyko przedwczesnej śmierci.
Zauważalne oznaki braku snu obejmują:
- nadmierna senność
- częste ziewanie
- drażliwość
- zmęczenie w ciągu dnia
Stymulanty, takie jak kofeina, nie wystarczą, aby pokonać głęboką potrzebę snu. W rzeczywistości mogą one pogorszyć brak snu, utrudniając zasypianie w nocy.
To z kolei może prowadzić do cyklu nocnej bezsenności, po którym następuje dzienne spożycie kofeiny w celu zwalczania zmęczenia spowodowanego utratą godzin spędzonych na zamknięciu oczu.
Za kulisami chroniczna deprywacja snu może zakłócać wewnętrzne układy organizmu i powodować więcej niż tylko początkowe oznaki i objawy wymienione powyżej.
Ośrodkowy układ nerwowy
Centralny układ nerwowy jest główną drogą informacyjną twojego ciała. Sen jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania, ale chroniczna bezsenność może zakłócić sposób, w jaki organizm zwykle wysyła i przetwarza informacje.
Podczas snu między komórkami nerwowymi (neuronami) w mózgu tworzą się ścieżki, które pomagają zapamiętać nowe informacje, których się nauczyłeś. Brak snu powoduje wyczerpanie mózgu, więc nie może on również wykonywać swoich obowiązków.
Może się też okazać, że trudniej będzie Ci się skoncentrować lub nauczyć nowych rzeczy. Sygnały wysyłane przez organizm mogą być również opóźnione, co zmniejsza koordynację i zwiększa ryzyko wypadków.
Brak snu ma również negatywny wpływ na zdolności umysłowe i stan emocjonalny. Możesz czuć się bardziej niecierpliwy lub podatny na wahania nastroju. Może również zagrozić procesom decyzyjnym i kreatywności.
Jeśli brak snu trwa wystarczająco długo, możesz zacząć mieć halucynacje - widzenie lub słyszenie rzeczy, których tak naprawdę nie ma. Brak snu może również wywołać manię u osób z chorobą afektywną dwubiegunową. Inne zagrożenia psychologiczne obejmują:
- impulsywne zachowanie
- niepokój
- depresja
- paranoja
- myśli samobójcze
W ciągu dnia możesz również doświadczyć mikrosypienia. Podczas tych odcinków zasypiasz na kilka do kilku sekund, nie zdając sobie z tego sprawy.
Microsleep jest poza Twoją kontrolą i może być niezwykle niebezpieczne, jeśli prowadzisz. Może również zwiększyć podatność na kontuzje, jeśli obsługujesz ciężki sprzęt w pracy i masz epizod mikrosnąca.
Układ odpornościowy
Podczas snu układ odpornościowy wytwarza ochronne substancje zwalczające infekcje, takie jak przeciwciała i cytokiny. Wykorzystuje te substancje do zwalczania obcych najeźdźców, takich jak bakterie i wirusy.
Niektóre cytokiny pomagają również zasnąć, zwiększając odporność układu odpornościowego na ochronę organizmu przed chorobami.
Brak snu zapobiega budowaniu sił układu odpornościowego. Jeśli nie będziesz się wyspać, Twoje ciało może nie być w stanie odeprzeć najeźdźców, a powrót do zdrowia po chorobie może zająć więcej czasu.
Długotrwały brak snu zwiększa również ryzyko chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca i choroby serca.
Układ oddechowy
Związek między snem a układem oddechowym przebiega w obie strony. Nocne zaburzenie oddychania zwane obturacyjnym bezdechem sennym (OBS) może zakłócać sen i obniżać jakość snu.
Budząc się przez całą noc, może to powodować brak snu, co sprawia, że jesteś bardziej podatny na infekcje dróg oddechowych, takie jak przeziębienie i grypa. Brak snu może również pogorszyć istniejące choroby układu oddechowego, takie jak przewlekła choroba płuc.
Układ trawienny
Wraz z nadmiernym jedzeniem i brakiem ćwiczeń, brak snu jest kolejnym czynnikiem ryzyka nadwagi i otyłości. Sen wpływa na poziom dwóch hormonów, leptyny i greliny, które kontrolują uczucie głodu i sytości.
Leptyna mówi mózgowi, że masz dość jedzenia. Bez wystarczającej ilości snu mózg redukuje leptynę i podnosi grelinę, która pobudza apetyt. Strumień tych hormonów może wyjaśniać nocne podjadanie lub przejadanie się później w nocy.
Brak snu może również powodować uczucie zmęczenia, aby ćwiczyć. Z biegiem czasu zmniejszona aktywność fizyczna może spowodować przyrost masy ciała, ponieważ nie spalasz wystarczającej ilości kalorii i nie budujesz masy mięśniowej.
Brak snu powoduje również, że po jedzeniu organizm wydziela mniej insuliny. Insulina pomaga obniżyć poziom cukru (glukozy) we krwi.
Brak snu obniża również tolerancję organizmu na glukozę i wiąże się z insulinoopornością. Te zakłócenia mogą prowadzić do cukrzycy i otyłości.
Układu sercowo-naczyniowego
Sen wpływa na procesy, które utrzymują serce i naczynia krwionośne w zdrowiu, w tym te, które wpływają na poziom cukru we krwi, ciśnienie krwi i stan zapalny. Odgrywa również istotną rolę w zdolności organizmu do leczenia i naprawy naczyń krwionośnych i serca.
Osoby, które nie śpią wystarczająco, są bardziej narażone na choroby układu krążenia. Jedna analiza powiązała bezsenność ze zwiększonym ryzykiem zawału serca i udaru.
Układ hormonalny
Produkcja hormonów zależy od snu. Do produkcji testosteronu potrzeba co najmniej 3 godzin nieprzerwanego snu, czyli mniej więcej w czasie pierwszego epizodu REM. Budzenie się w nocy może wpłynąć na produkcję hormonów.
Ta przerwa może również wpływać na produkcję hormonu wzrostu, zwłaszcza u dzieci i młodzieży. Hormony te pomagają organizmowi budować masę mięśniową oraz naprawiać komórki i tkanki, oprócz innych funkcji wzrostu.
Przysadka mózgowa uwalnia hormon wzrostu przez cały dzień, ale odpowiedni sen i ćwiczenia również pomagają w uwalnianiu tego hormonu.
Leczenie deprywacji snu
Najbardziej podstawową formą leczenia deprywacji snu jest zapewnienie odpowiedniej ilości snu, zwykle od 7 do 9 godzin każdej nocy.
Często łatwiej to powiedzieć niż zrobić, zwłaszcza jeśli przez kilka tygodni lub dłużej pozbawiono cię cennego przymknięcia oka. Po tym czasie możesz potrzebować pomocy lekarza lub specjalisty od snu, który w razie potrzeby zdiagnozuje i wyleczy możliwe zaburzenia snu.
Zaburzenia snu mogą utrudniać uzyskanie dobrej jakości snu w nocy. Mogą również zwiększać ryzyko wystąpienia powyższych skutków braku snu na organizm.
Oto niektóre z najczęstszych rodzajów zaburzeń snu:
- obturacyjny bezdech senny
- narkolepsja
- zespół niespokojnych nóg
- bezsenność
- zaburzenia rytmu okołodobowego
Aby zdiagnozować te schorzenia, lekarz może zlecić badanie snu. Odbywa się to tradycyjnie w oficjalnym ośrodku snu, ale teraz istnieją również opcje pomiaru jakości snu w domu.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie zaburzenie snu, możesz otrzymać lekarstwa lub urządzenie do utrzymywania drożności dróg oddechowych w nocy (w przypadku obturacyjnego bezdechu sennego), aby pomóc zwalczać zaburzenie, abyś mógł regularnie lepiej spać w nocy. podstawa.
Zapobieganie
Najlepszym sposobem zapobiegania deprywacji snu jest zapewnienie odpowiedniej ilości snu. Postępuj zgodnie z zaleceniami dla Twojej grupy wiekowej, które wynoszą od 7 do 9 godzin dla większości dorosłych w wieku od 18 do 64 lat.
Inne sposoby powrotu na właściwe tory przy zdrowym harmonogramie snu obejmują:
- ograniczenie drzemek w ciągu dnia (lub ich całkowite unikanie)
- powstrzymanie się od kofeiny po południu lub co najmniej kilka godzin przed snem
- kładąc się spać o tej samej porze każdej nocy
- budząc się o tej samej porze każdego ranka
- trzymanie się harmonogramu snu w weekendy i święta
- spędzanie godziny przed snem na relaksujących czynnościach, takich jak czytanie, medytacja lub kąpiel
- unikanie ciężkich posiłków na kilka godzin przed snem
- powstrzymanie się od korzystania z urządzeń elektronicznych tuż przed snem
- ćwiczyć regularnie, ale nie w godzinach wieczornych przed snem
- zmniejszenie spożycia alkoholu
Jeśli nadal masz problemy ze snem w nocy i walczysz ze zmęczeniem w ciągu dnia, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Mogą przetestować podstawowe schorzenia, które mogą przeszkadzać w harmonogramie snu.
