Co to jest depresja?
Są w życiu chwile, kiedy będziesz smutny. Te emocje trwają zwykle tylko kilka godzin lub dni. To wtedy, gdy czujesz się przygnębiony lub zdenerwowany przez długi czas i kiedy te uczucia są bardzo silne, to takie uczucia są uważane za depresję.
Depresja to poważne zaburzenie psychiczne, które może wpływać na Twoje codzienne życie. Może to utrudniać wykonywanie codziennych czynności i czerpanie przyjemności z czynności, które kiedyś sprawiały Ci przyjemność.
Wiele osób doświadcza depresji. W rzeczywistości jest to jedno z najczęstszych zaburzeń psychicznych w Stanach Zjednoczonych, według National Institute of Mental Health (NIH). Według badań przeprowadzonych przez Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA), 6 procent dorosłych Amerykanów doświadczyło co najmniej jednego epizodu depresji każdego roku w dekadzie rozpoczynającej się w 2005 roku.
Depresja zwykle pojawia się po raz pierwszy we wczesnej dorosłości, ale według NIH występuje również u osób starszych. Badania przeprowadzone przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) szacują, że 7 milionów dorosłych Amerykanów w wieku powyżej 65 lat doświadcza depresji każdego roku. CDC informuje również, że osoby dorosłe w wieku powyżej 65 lat stanowiły 16 procent wszystkich zgonów samobójczych w 2004 roku.
Jakie są objawy?
Depresja występuje szczególnie często u osób z innymi problemami zdrowotnymi. Starsi dorośli mogą mieć więcej problemów zdrowotnych, co może zwiększać ryzyko depresji. Chociaż depresja jest powszechna u seniorów, nie jest to normalna część starzenia się. Niektórzy starsi dorośli mogą nie myśleć, że są w depresji, ponieważ smutek nie jest ich głównym objawem.
Objawy depresji różnią się w zależności od osoby. U seniorów niektóre z najczęstszych objawów to:
- uczucie smutku lub „pustki”
- uczucie beznadziejności, zepsuty, nerwowy lub winny bez powodu
- nagły brak przyjemności w ulubionych rozrywkach
- zmęczenie
- utrata koncentracji lub pamięci
- bezsenność lub zbyt długi sen
- jesz za dużo lub jesz za mało
- myśli lub próby samobójcze
- bóle
- bóle głowy
- skurcze brzucha
- problemy trawienne
Jakie są przyczyny?
Eksperci nie wiedzą dokładnie, co powoduje depresję. W grę może wchodzić kilka czynników, takich jak genetyka, stres i chemia mózgu.
Genetyka
Posiadanie członka rodziny, który doświadczył depresji, zwiększa ryzyko jej wystąpienia.
Naprężenie
Stresujące zdarzenia, takie jak śmierć w rodzinie, trudny związek lub problemy w pracy, mogą wywołać depresję.
Chemia mózgu
Stężenie pewnych substancji chemicznych w mózgu może przyczyniać się do rozwoju zaburzeń depresyjnych u niektórych osób.
Depresja często występuje wraz z innymi schorzeniami u osób starszych. Depresja może nawet pogorszyć te warunki. Niektóre leki stosowane w tych chorobach mogą powodować działania niepożądane, które mogą wpływać na depresję.
Jak rozpoznaje się depresję?
Testy i egzaminy
Twój lekarz może przeprowadzić kilka rodzajów testów i badań, jeśli podejrzewa, że cierpisz na depresję.
Fizyczny egzamin
Twój lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i zada Ci pytania dotyczące Twojego zdrowia. U niektórych osób depresja może być związana z istniejącą chorobą.
Badania krwi
Twój lekarz może zlecić badania krwi, aby zmierzyć różne wartości krwi w celu sprawdzenia istniejących schorzeń, które mogą wywołać depresję.
Egzamin psychologiczny
Twój lekarz zapyta Cię o objawy, myśli, emocje i codzienne nawyki. Mogą poprosić Cię o wypełnienie kwestionariusza, aby odpowiedzieć na te pytania.
Rodzaje depresji
Istnieje kilka rodzajów zaburzeń depresyjnych. Każdy typ ma własne kryteria diagnostyczne.
Ciężkie zaburzenie depresyjne
Duże zaburzenie depresyjne charakteryzuje się silnym obniżeniem nastroju lub utratą zainteresowania codziennymi czynnościami, które zakłócają codzienne życie przez co najmniej dwa tygodnie
Trwałe zaburzenie depresyjne
Uporczywe zaburzenie depresyjne to nastrój depresyjny trwający co najmniej dwa lata.
Zaburzenie afektywne dwubiegunowe
Choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się cyklicznymi zmianami nastroju od ekstremalnie wysokich do ekstremalnie niskich.
Jak leczy się depresję?
Istnieją różne metody leczenia depresji. Najczęściej ludzie są leczeni połączeniem leków i psychoterapii.
Leki przeciwdepresyjne
Istnieje wiele leków powszechnie przepisywanych na depresję.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
- fluoksetyna (Prozac)
- sertralina (Zoloft)
- escitalopram (Lexapro)
- paroksetyna (Paxil)
- citalopram (Celexa)
- wenlafaksyna (Effexor)
- duloksetyna (Cymbalta)
- bupropion (Wellbutrin)
- imimpramina
- nortyptylina
- izokarboksazyd (Marplan)
- fenelzyna (Nardil)
- selegilina (Emsam)
- tranylcypromina (Parnate)
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)
Trójcykliczne (TCA)
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO)
Leki przeciwdepresyjne mogą zadziałać po kilku tygodniach, dlatego ważne jest, aby przyjmować je zgodnie z zaleceniami, nawet jeśli nie można od razu poczuć żadnej poprawy. Leki te mogą powodować działania niepożądane, w tym:
- bół głowy
- rozstrój żołądka
- bezsenność
- niepokój
- niepokój
- podniecenie
- problemy seksualne
Te działania niepożądane zwykle ustępują z czasem, ale ważne jest, aby natychmiast porozmawiać o nich z lekarzem.
Psychoterapia
Udział w sesjach terapeutycznych pomaga wielu osobom z depresją. Terapia pomaga, ucząc nowych sposobów myślenia i działania. Możesz także dowiedzieć się, jak zmienić nawyki, które mogą przyczyniać się do depresji. Terapia może pomóc ci lepiej zrozumieć i przejść przez trudne sytuacje, które mogą wywołać lub pogorszyć twoją depresję.
Terapia elektrowstrząsami
Terapia elektrowstrząsami jest zwykle stosowana tylko w leczeniu ciężkich przypadków depresji. Działa poprzez wysyłanie łagodnych wstrząsów elektrycznych do mózgu, aby zmienić sposób działania chemikaliów w mózgu. Może powodować pewne skutki uboczne, w tym dezorientację i utratę pamięci. Te działania niepożądane rzadko utrzymują się przez długi czas.
Jak możesz pomóc komuś z depresją?
Pomóż ukochanej osobie dostać się do lekarza, jeśli podejrzewasz, że ma depresję. Lekarz może zdiagnozować stan i przepisać leczenie. Możesz również pomóc w następujący sposób.
Rozmowa
Rozmawiaj regularnie z ukochaną osobą i uważnie słuchaj. Daj radę, jeśli zapytają. Traktuj poważnie to, co mówią. Nigdy nie ignoruj groźby samobójstwa ani komentarzy na temat samobójstwa
Wsparcie
Zaoferuj wsparcie. Bądź zachęcający, cierpliwy i wyrozumiały.
Przyjaźń
Być przyjacielem. Regularnie zapraszaj ich, aby przyjechali i spędzili z tobą czas.
Optymizm
Przypominaj ukochanej osobie, że wraz z upływem czasu i leczenia depresja ustąpi.
Zawsze należy zgłaszać przemówienia samobójcze lekarzowi ukochanej osoby i, jeśli to konieczne, zabrać go do szpitala w celu uzyskania pomocy psychiatrycznej.
Zapobieganie samobójstwom
Jeśli uważasz, że ktoś jest bezpośrednio narażony na samookaleczenie lub zranienie innej osoby:
- Zadzwoń pod numer 911 lub lokalny numer alarmowy.
- Pozostań z tą osobą do czasu przybycia pomocy.
- Usuń broń, noże, lekarstwa i inne rzeczy, które mogą spowodować szkody.
- Słuchaj, ale nie osądzaj, nie kłóć się, nie grozić ani nie krzycz.
Jeśli myślisz, że ktoś rozważa samobójstwo, poproś o pomoc w sytuacjach kryzysowych lub na gorącej linii zapobiegania samobójstwom. Wypróbuj National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 800-273-8255.
Źródła: National Suicide Prevention Lifeline and Substance Abuse and Mental Health Services Administration
