Przegląd
Ropomocz to stan moczu związany z białymi krwinkami. Twój lekarz może zidentyfikować ten stan na podstawie badania moczu.
Twój lekarz zdiagnozuje ropomocz, jeśli masz co najmniej 10 białych krwinek w każdym milimetrze sześciennym moczu. To często wskazuje na infekcję. Jednak w jałowym ropomoczu podczas badania bez infekcji bakteryjnej pojawia się trwała liczba białych krwinek.
Istnieje wiele przyczyn i sposobów leczenia związanych z tym stanem. Dowiedz się więcej o ropomoczu i sposobach jego leczenia i zapobiegania.
Przyczyny
Infekcja dróg moczowych (ZUM) jest najczęstszą przyczyną ropomoczu.
Inne przyczyny ropomoczu mogą obejmować:
- jałowy ropomocz, w którym mogą występować objawy ZUM, ale w moczu nie wykryto bakterii
- choroby przenoszone drogą płciową (STD), takie jak chlamydie, rzeżączka, opryszczka narządów płciowych, zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego, kiła, rzęsistkowate, mykoplazm i HIV
- infekcje wirusowe, takie jak adenowirus, poliomawirus BK i wirus cytomegalii
- śródmiąższowe zapalenie pęcherza
- zespół bolesnego pęcherza
- infekcje miednicy
- infekcje w obrębie jamy brzusznej
- zapalenie płuc
- posocznica
- popromienne zapalenie pęcherza moczowego
- ciała obce w drogach moczowych
- siatka przezpochwowa
- przetoki moczowe
- wewnętrzne choroby nerek
- odrzucenie przeszczepu nerki
- gruźlica
- Wielotorbielowatość nerek
- kamienie nerkowe
- infekcje grzybowe
- choroby autoimmunologiczne, takie jak choroba Kawasaki
Długotrwałe stosowanie następujących leków może również powodować ropomocz:
- antybiotyki z penicyliną
- aspiryna
- diuretyki
- olsalazyna
- nitrofurantoina
- niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen (Advil, Motrin)
- Inhibitory pompy protonowej
Objawy
Objawy ZUM mogą obejmować:
- częste oddawanie moczu
- krew w moczu
- mętny mocz
- pieczenie podczas oddawania moczu
Ropomocz niewywołany przez ZUM może mieć podobne objawy. Możesz zauważyć:
- ból pęcherza
- nudności lub wymioty, które mogą być oznaką problemów z nerkami
- mętny mocz
- rozładować się
- ból brzucha
- gorączka i dreszcze
Niektóre przypadki ropomoczu nie powodują objawów. Ważne jest, aby co roku przeprowadzać badanie moczu, aby wykryć możliwe problemy.
Czynniki ryzyka
Kobiety są bardziej narażone na ropomocz niż mężczyźni. Pyuria występuje również częściej u osób starszych. Jałowy ropomocz występuje częściej u starszych kobiet. Jest to związane z naturalnym spadkiem poziomu estrogenizacji. Menopauza to kolejny czynnik, który może zwiększać ryzyko ropomoczu u kobiet ze względu na większe ryzyko ZUM w okresie menopauzy.
Aktywność seksualna może również zwiększać ryzyko wystąpienia ropomoczu. Dzieje się tak, ponieważ niektóre choroby przenoszone drogą płciową, takie jak chlamydia, mogą powodować ropomocz. Aktywność seksualna może również zwiększać ryzyko ZUM.
Diagnoza
Twój lekarz zdiagnozuje ropomocz na podstawie próbki moczu zwanej analizą moczu. Technik laboratoryjny będzie szukał obecności bakterii, krwi i białych krwinek. Chociaż białe krwinki są obecne we wszystkich przypadkach ropomoczu, nie wszystkie próbki będą wykazywać bakterie lub krew. Ilość tych pierwiastków pomoże lekarzowi ustalić dokładną przyczynę ropomoczu.
UTI rozpoznaje się, jeśli w moczu znajdują się azotyny lub leukocyty. Jeśli te elementy nie zostaną znalezione podczas analizy moczu, lekarz prawdopodobnie będzie szukał innych objawów ropomoczu, takich jak liczba białych krwinek.
Co powinieneś wiedzieć o leukocytach w moczu »
Leczenie
Leczenie ropomoczu zależy od jego przyczyny. ZUM jest zwykle leczony serią antybiotyków. Są one przyjmowane doustnie przez maksymalnie dwa tygodnie. W leczeniu ropomoczu wywoływanego przez grzyby można stosować leki przeciwgrzybicze.
Ropomocz, który nie reaguje na antybiotyki, może mieć inną przyczynę. Na przykład choroba Kawasaki jest leczona immunoglobulinami.
Częste przypadki ropomoczu związane z lekami mogą ustąpić po odstawieniu niektórych leków na receptę. Twój lekarz może zaoferować inną markę lub typ na jej miejscu.
Komplikacje
Nieleczony ropomocz może prowadzić do dalszych komplikacji zdrowotnych. Ponieważ większość przypadków jest spowodowana jakąś formą infekcji, może to rozprzestrzenić się po całym organizmie. Nieleczone infekcje mogą prowadzić do zatrucia krwi i niewydolności narządów. Trwałe uszkodzenie nerek jest problemem w przypadku nieleczonych ZUM. Ciężkie przypadki ropomoczu, pozostawione bez leczenia, mogą być śmiertelne.
Czasami uzyskanie nieprawidłowej diagnozy może również skomplikować leczenie. W niektórych przypadkach leczenie ropomoczu antybiotykiem może pogorszyć stan. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że wiele objawów ropomoczu jest w rzeczywistości przypisywanych stanom zapalnym, a nie infekcjom bakteryjnym.
Ropomocz w ciąży
Jeśli jesteś w ciąży, rutynowa uranaliza może wykazywać ropomocz. Chociaż może to być niepokojące, ropomocz występuje często podczas ciąży. Może się to zdarzyć z powodu nadmiernej wydzieliny z pochwy. Jeśli badanie wykaże ropomocz, lekarz będzie musiał ustalić przyczynę, aby zalecić najlepszy sposób leczenia. Chociaż wydzielina z pochwy może zanieczyścić wyniki analizy moczu, ważne jest, aby upewnić się, że nie masz ZUM lub innego rodzaju infekcji.
Zwykle ropomocz nie jest powodem do niepokoju u kobiet w ciąży. Jeśli jednak zostanie źle zdiagnozowany lub pozostawiony bez leczenia, może narazić Ciebie i Twoje dziecko na ryzyko dalszych komplikacji zdrowotnych. Ciężki ropomocz związany z nieleczonym ZUM może prowadzić do przedwczesnego porodu lub niskiej masy urodzeniowej u dzieci urodzonych o czasie.
Czytaj więcej: ZUM podczas ciąży »
Perspektywy
Perspektywa ropomoczu w dużej mierze zależy od przyczyny, a także od tego, jak wcześnie jest leczony. U większości ludzi może to ustąpić po szybkim leczeniu. Jeśli masz częste ZUM lub inne przewlekłe lub trwające stany, możesz mieć nawracające przypadki ropomoczu.
Najlepszym podejściem jest uświadomienie sobie swoich objawów i wizyta u lekarza, jeśli coś nie wygląda lub nie jest w porządku. Ważne jest również, aby osoby starsze, które mogą być bardziej podatne na początek i późniejsze powikłania ropomoczu, otrzymały szybkie leczenie. Twój lekarz może skierować Cię do urologa w celu dokładniejszej diagnozy i leczenia.
