Co to jest łuszczyca i jak ją uzyskać?
Łuszczyca to stan skóry charakteryzujący się swędzącymi łuskami, stanem zapalnym i zaczerwienieniem. Zwykle występuje na skórze głowy, kolanach, łokciach, dłoniach i stopach.
Według jednego z badań w 2013 roku około 7,4 miliona osób w Stanach Zjednoczonych żyło z łuszczycą.
Łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną. Komórki odpornościowe we krwi błędnie rozpoznają nowo wytworzone komórki skóry jako obcych najeźdźców i atakują je. Może to spowodować nadprodukcję nowych komórek skóry pod powierzchnią skóry.
Te nowe komórki migrują na powierzchnię i wypierają istniejące komórki skóry. To powoduje łuski, swędzenie i zapalenie łuszczycy.
Genetyka prawie na pewno odgrywa rolę. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o roli genetyki w rozwoju łuszczycy.
Czy istnieje związek między genetyką a łuszczycą?
Według National Psoriasis Foundation (NPF) łuszczyca pojawia się zwykle w wieku od 15 do 35 lat. Jednak może to nastąpić w każdym wieku. Na przykład każdego roku u około 20 000 dzieci w wieku poniżej 10 lat rozpoznaje się łuszczycę.
Łuszczyca może wystąpić u osób bez rodzinnej historii choroby. Posiadanie członka rodziny z chorobą zwiększa Twoje ryzyko.
- Jeśli któryś z twoich rodziców ma łuszczycę, masz około 10 procent szans na to.
- Jeśli oboje rodzice mają łuszczycę, ryzyko wynosi 50 procent.
- Około jedna trzecia osób, u których zdiagnozowano łuszczycę, ma krewnego z łuszczycą.
Naukowcy pracujący nad genetycznymi przyczynami łuszczycy rozpoczynają od założenia, że stan ten wynika z problemu z układem odpornościowym. Badania nad skórą łuszczycową pokazują, że zawiera ona dużą liczbę komórek odpornościowych, które wytwarzają cząsteczki zapalne zwane cytokinami.
Skóra łuszczycowa zawiera również mutacje genów zwane allelami.
Wczesne badania w latach 80. doprowadziły do przekonania, że jeden określony allel może być odpowiedzialny za przenoszenie choroby przez rodziny.
Naukowcy odkryli później, że obecność tego allelu, HLA-Cw6, nie była wystarczająca, aby wywołać u człowieka chorobę. Nowsze badania pokazują, że nadal potrzebne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć związek między HLA-Cw6 a łuszczycą.
Zastosowanie bardziej zaawansowanych technik doprowadziło do identyfikacji około 25 różnych regionów w ludzkim materiale genetycznym (genomie), które mogą być związane z łuszczycą.
W rezultacie badania genetyczne mogą teraz wskazać ryzyko rozwoju łuszczycy u danej osoby. Związek między genami związanymi z łuszczycą a samym stanem nie jest jeszcze w pełni zrozumiały.
Łuszczyca obejmuje interakcje między układem odpornościowym a skórą. Oznacza to, że trudno jest wiedzieć, jaka jest przyczyna i jaki jest skutek.
Nowe odkrycia w badaniach genetycznych dostarczyły ważnych informacji, ale nadal nie wiemy dokładnie, co powoduje wybuch łuszczycy. Dokładna metoda przenoszenia łuszczycy z rodzica na dziecko również nie jest w pełni poznana.
Jakie są inne czynniki przyczyniające się do łuszczycy?
Większość osób z łuszczycą ma okresowe wybuchy lub zaostrzenia, po których następują okresy remisji. Około 30 procent osób z łuszczycą doświadcza również zapalenia stawów przypominającego zapalenie stawów. Nazywa się to łuszczycowym zapaleniem stawów.
Czynniki środowiskowe, które mogą wywołać początek lub nawrót łuszczycy, obejmują:
- naprężenie
- zimna i sucha pogoda
- Zakażenie wirusem HIV
- leki, takie jak lit, beta-blokery i leki przeciwmalaryczne
- wycofanie kortykosteroidów
Uraz lub uraz części skóry może czasami stać się miejscem zaostrzenia łuszczycy. Infekcja może być również wyzwalaczem. NPF zauważa, że infekcja, zwłaszcza paciorkowiec gardła u młodych ludzi, jest opisywana jako wyzwalacz łuszczycy.
Niektóre choroby są bardziej prawdopodobne u osób z łuszczycą niż w populacji ogólnej. W jednym badaniu kobiet z łuszczycą u około 10 procent uczestniczek wystąpiła również choroba zapalna jelit, taka jak choroba Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
Osoby z łuszczycą mają zwiększoną częstość występowania:
- chłoniak
- choroba serca
- otyłość
- cukrzyca typu 2
- syndrom metabliczny
- depresja i samobójstwo
- spożycie alkoholu
- palenie
Czy terapia genowa może być stosowana w leczeniu łuszczycy?
Terapia genowa nie jest obecnie dostępna jako terapia, ale istnieje rozszerzenie badań nad genetycznymi przyczynami łuszczycy. W jednym z wielu obiecujących odkryć naukowcy odkryli rzadką mutację genu powiązaną z łuszczycą.
Mutacja genu jest znana jako CARD14. Po wystawieniu na działanie czynników środowiskowych, takich jak infekcja, mutacja ta powoduje łuszczycę plackowatą. Łuszczyca plackowata jest najczęstszą postacią choroby. To odkrycie pomogło ustalić związek mutacji CARD14 z łuszczycą.
Ci sami badacze odkryli również mutację CARD14 obecną w dwóch dużych rodzinach, które miały wielu członków rodziny z łuszczycą plackowatą i łuszczycowym zapaleniem stawów.
Jest to jedno z wielu niedawnych odkryć, które obiecują, że pewna forma terapii genowej może pewnego dnia pomóc ludziom żyjącym z łuszczycą lub łuszczycowym zapaleniem stawów.
Jak tradycyjnie leczy się łuszczycę?
W łagodnych do umiarkowanych przypadkach dermatolodzy zwykle zalecają leczenie miejscowe, takie jak kremy lub maści. Mogą to być:
- antralin
- smoła węglowa
- kwas salicylowy
- tazaroten
- kortykosteroidy
- witamina D
Jeśli masz cięższy przypadek łuszczycy, lekarz może przepisać fototerapię i bardziej zaawansowane leki ogólnoustrojowe lub biologiczne, przyjmowane doustnie lub we wstrzyknięciach.
Na wynos
Naukowcy ustalili związek między łuszczycą a genetyką. Posiadanie rodzinnej historii choroby również zwiększa twoje ryzyko. Potrzebne są dalsze badania, aby w pełni zrozumieć dziedziczenie łuszczycy.
