Leczenie Porodów Przedwczesnych: Steroidy I Antybiotyki

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Co to jest poród przedwczesny?

Poród przedwczesny może powodować problemy z płucami, sercem, mózgiem i innymi układami ciała noworodka. Niedawne postępy w badaniach porodu przedwczesnego pozwoliły zidentyfikować skuteczne leki, które mogą opóźniać poród. Im dłużej dziecko może rozwijać się w łonie matki, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że będzie miało problemy związane z porodem przedwczesnym.

Jeśli masz oznaki przedwczesnego porodu, natychmiast wezwij lekarza. Objawy porodu przedwczesnego obejmują:

• częste lub konsekwentne skurcze (napięcie w brzuchu)
• tępy i stały ból krzyża
• ucisk w miednicy lub podbrzuszu
• łagodne skurcze brzucha
• pękanie wody (wodnista wydzielina z pochwy w strużce lub tryskaniu)
• zmiana w wydzielinie z pochwy
• plamienie lub krwawienie z pochwy
• biegunka

Jeśli jesteś w ciąży przed 37 tygodniem ciąży, gdy wystąpią te objawy, lekarz może spróbować zapobiec porodzie, oferując określone leki. Oprócz podawania leków tokolitycznych zapobiegających skurczom, lekarz może przepisać sterydy, aby poprawić czynność płuc dziecka. Jeśli woda się zepsuła, możesz również otrzymać antybiotyki, aby zapobiec infekcji i pomóc Ci dłużej pozostać w ciąży.

Korzyści i zagrożenia związane ze stosowaniem kortykosteroidów

Niektóre kobiety zaczynają rodzić bardzo wcześnie. Jeśli urodzisz przed 34 tygodniem ciąży, przyjmowanie zastrzyków kortykosteroidów może zwiększyć szanse dziecka na dobre samopoczucie. Pomagają one w funkcjonowaniu płuc dziecka.

Sterydy są zwykle wstrzykiwane do jednego z dużych mięśni matki (ramion, nóg lub pośladków). Zastrzyki podaje się od dwóch do czterech razy w ciągu dwóch dni, w zależności od zastosowanego steroidu. Najpopularniejszy steryd, betametazon (Celestone), podaje się w dwóch dawkach po 12 mg, w odstępie 12 lub 24 godzin. Leki są najskuteczniejsze od dwóch do siedmiu dni po pierwszej dawce.

Kortykosteroidy to nie to samo, co sterydy kulturystyczne stosowane przez sportowców. Liczne badania wykazały, że kortykosteroidy w okresie prenatalnym są bezpieczne dla matek i dzieci.

Jakie są zalety sterydów?

Leczenie sterydami zmniejsza ryzyko problemów z płucami u niemowląt urodzonych przedwcześnie, szczególnie w przypadku dzieci urodzonych między 29 a 34 tygodniem ciąży. Wydaje się, że największe korzyści odnoszą niemowlęta urodzone dłużej niż 48 godzin, ale krócej niż siedem dni od pierwszej dawki steroidów.

Ta terapia sterydowa zmniejsza ryzyko chorób płuc o połowę i zmniejsza ryzyko śmierci wcześniaka nawet o 40 procent. Wszystkie dzieci urodzone w wieku poniżej 28 tygodni miały problemy z płucami, ale te, które otrzymywały sterydy przed urodzeniem, były łagodniejsze.

Sterydy mogą również zmniejszyć inne powikłania u niemowląt. Badania wykazały, że niektóre dzieci mają mniej problemów z jelitami i krwawieniem w mózgu, gdy ich matki otrzymały terapię betametazonu przed urodzeniem.

Jeśli zostaniesz przyjęty do szpitala z powodu porodu przedwczesnego lub masz problem medyczny, który, jak obawiają się twoi lekarze, będzie wymagał wczesnego porodu, prawdopodobnie zostanie Ci zaproponowany cykl sterydów. Pozostawanie w ciąży przez pierwsze dwa dni po podaniu kortykosteroidu to pierwszy ważny kamień milowy dla Ciebie i Twojego dziecka (lub niemowląt).

Jakie jest ryzyko przyjmowania sterydów?

Badania na zwierzętach wykazały, że podawanie sterydów ciężarnej samicy może wpływać na układ odpornościowy, rozwój neurologiczny i wzrost jej potomstwa. Jednak efekty te ujawniły się tylko w badaniach, w których steroidy podawano w bardzo dużych dawkach lub we wczesnym okresie ciąży. W leczeniu porodu przedwczesnego steroidy podaje się w późniejszym okresie ciąży.

Badania na ludziach nie wykazały żadnego znaczącego ryzyka związanego z pojedynczym cyklem sterydów. W starszych badaniach obserwowano niemowlęta, których matki otrzymywały steroidy w czasie ciąży do 12 roku życia. Badania te nie wykazały niekorzystnego wpływu steroidów na fizyczny wzrost lub rozwój dziecka. Mimo to należy przeprowadzić więcej badań.

W przeszłości kobiety zagrożone porodem przedwczesnym otrzymywały sterydy raz w tygodniu, aż do porodu. Dane z badań niemowląt i zwierząt wykazały, że wielokrotne cykle sterydów były powiązane z dziećmi o niższej masie urodzeniowej i mniejszych głowach. Obecnie powtarzane kursy nie są zalecane, chyba że bierzesz udział w badaniu.

Kto powinien brać sterydy?

W 1994 roku National Institutes of Health (NIH) opublikowało wytyczne dotyczące podawania sterydów kobietom z porodem przedwczesnym. Zgodnie z tymi wytycznymi lekarze powinni rozważyć podanie sterydów wszystkim kobietom, które:

• są zagrożone porodem przedwczesnym między 24 a 34 tygodniem ciąży
• przyjmować leki pomagające zatrzymać poród (leki tokolityczne)

Kto nie powinien brać sterydów?

Steroidy mogą utrudniać kontrolę cukrzycy (zarówno długotrwałej, jak i związanej z ciążą). W połączeniu z lekiem beta-mimetycznym (terbutalina, marka Brethine) mogą być jeszcze bardziej problematyczne. Kobiety chore na cukrzycę będą wymagały dokładnego monitorowania poziomu cukru we krwi przez trzy do czterech dni po otrzymaniu sterydów.

Ponadto kobiety z aktywnym lub podejrzewanym zakażeniem macicy (zapalenie błon płodowych) nie powinny przyjmować steroidów.

Korzyści i zagrożenia związane z hormonami progesteronowymi: 17-OHPC

Niektóre kobiety częściej niż inne rozpoczynają poród wcześniej. Kobiety z wysokim ryzykiem porodu przedwczesnego obejmują te, które:

• już urodziłaś wcześniaka
• noszą więcej niż jedno dziecko (bliźniaki, trojaczki itp.)
• zaszła w ciążę wkrótce po poprzedniej ciąży
• używać tytoniu, alkoholu lub narkotyków
• stworzony przez zapłodnienie in vitro
• miało więcej niż jedno poronienie lub aborcję
• masz inne problemy zdrowotne (takie jak infekcja, problemy z wagą, anatomiczne nieprawidłowości w macicy lub szyjce macicy lub pewne choroby przewlekłe)
• mają niedobory żywieniowe
• przeżyć bardzo stresujące lub traumatyczne wydarzenie w czasie ciąży (fizyczne lub emocjonalne)
• są Afroamerykanami

Pomimo tych znanych zagrożeń wiele kobiet, które doświadczają objawów porodu przedwczesnego, nie ma wyraźnych czynników ryzyka.

Jeśli w przeszłości urodziłaś przedwczesny poród, położnik może zalecić wykonanie zastrzyku progesteronowego lub pessara (czopek dopochwowy). Najczęstszą formą hormonu progesteronowego podawaną w celu zapobiegania porodom przedwczesnym jest zastrzyk 17-OHPC lub kapronian 17-alfa-hydroksyprogesteronu.

Zastrzyk 17-OHPC to syntetyczny progesteron, który jest często podawany przed 21. tygodniem ciąży. Ma na celu przedłużenie ciąży. Hormon działa poprzez zapobieganie skurczom macicy. Zastrzyk jest zwykle podawany w mięśnie kobiety leczonej raz w tygodniu.

Jeśli progesteron jest podawany jako globulka, jest on wkładany do pochwy kobiety.

Na tę hormonalną kurację wymagana jest recepta, a zastrzyki i czopki powinien wykonać lekarz.

Jakie są zalety zastrzyków progesteronu?

Przegląd badań klinicznych 17-OHPC wykazał jego zdolność do przedłużania ciąży. Kobiety, które są zagrożone urodzeniem dziecka przed 37 tygodniem ciąży, mogą być w stanie dłużej pozostać w ciąży, jeśli otrzymają 17-OHPC przed zakończeniem 21 tygodnia ciąży.

Inne badania wykazały, że jeśli dojdzie do porodu przedwczesnego, dzieci, które przeżyją, mają mniej powikłań, jeśli ich matki otrzymały 17-OHPC przed porodem.

Jakie jest ryzyko zastrzyków progesteronu?

Jak w przypadku każdego zastrzyku i podania hormonów, zastrzyki 17-OHPC mogą powodować pewne skutki uboczne. Do najczęstszych należą:

• ból lub obrzęk skóry w miejscu wstrzyknięcia
• reakcja skórna w miejscu wstrzyknięcia
• nudności
• wymioty

Niektórzy doświadczają innych skutków ubocznych, takich jak:

• wahania nastroju
• bóle głowy
• ból brzucha lub wzdęcia
• biegunka
• zaparcie
• zmiany popędu seksualnego lub komfortu
• zawroty głowy
• alergia
• objawy grypopodobne

Kobiety, które otrzymują pessar, są bardziej narażone na nieprzyjemne upławy lub podrażnienia w pochwie.

Nic nie wskazuje na to, że zastrzyki 17-OHPC mają jakikolwiek negatywny wpływ na poronienie, poród martwy, poród przedwczesny lub ryzyko wad wrodzonych. Nie ma wystarczającej wiedzy na temat długoterminowego wpływu na matki lub dzieci, aby zalecać zastrzyki kobietom z innymi czynnikami predysponującymi do przedwczesnego porodu.

Chociaż zastrzyki 17-OHPC mogą zmniejszyć ryzyko przedwczesnego porodu i niektórych jego powikłań, nie wydaje się, aby zmniejszało ryzyko śmierci niemowląt.

Kto powinien dostać zastrzyki 17-OHPC?

Kobietom, które wcześniej doświadczyły porodu przedwczesnego, często oferuje się zastrzyk hormonalny o nazwie 17-OHPC. American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) zaleca, aby zastrzyk 17-OHPC podawać tylko kobietom, u których wystąpił poród przed 37 tygodniem ciąży. Kobiety, które miały historię przedwczesnego porodu, powinny przyjmować ten lek.

Kto nie powinien dostać zastrzyków 17-OHPC?

Kobiety bez wcześniejszego porodu przedwczesnego nie powinny otrzymywać szczepionek 17-OHPC, dopóki więcej badań nie potwierdzi ich bezpieczeństwa i skuteczności w odniesieniu do innych czynników ryzyka. Ponadto kobiety z alergiami lub poważnymi reakcjami na zastrzyk mogą chcieć zaprzestać ich stosowania.

Ponadto istnieją sytuacje, w których dłuższa ciąża może być szkodliwa dla matki lub płodu. Stan przedrzucawkowy, zapalenie owodni i śmiertelne anomalie płodu (lub nieuchronna śmierć płodu) mogą sprawić, że przedłużona ciąża będzie niebezpieczna lub bezowocna. Zawsze dokładnie skonsultuj się z lekarzem przed podjęciem decyzji o otrzymaniu zastrzyków 17-OHPC lub czopków.

Korzyści i zagrożenia związane z tocolytics

W celu opóźnienia porodu stosuje się leki tokolityczne. Różne leki mają podobny wpływ na opóźnienie porodu o 48 godzin lub więcej, gdy kobieta doświadcza porodu przedwczesnego. Leki tokolityczne obejmują następujące leki:

• terbutalina (chociaż nie jest już uważana za bezpieczną do wstrzykiwań)
• ritodryna (Yutopar)
• siarczan magnezu
• blokery kanału wapniowego
• indometacyna (indocyna)

Tokolityki to leki na receptę, które należy podawać między 20. a 37. tygodniem ciąży, jeśli istnieją objawy porodu przedwczesnego. Nie należy ich łączyć, chyba że pod ścisłym nadzorem lekarza. Połączenie tokolityki może powodować problemy zarówno dla matki, jak i dla dziecka.

Ogólnie rzecz biorąc, leki tokolityczne tylko opóźniają poród. Nie zapobiegają powikłaniom porodu przedwczesnego, śmierci płodu ani problemom matczynym związanym z porodem przedwczesnym. Często podaje się je z kortykosteroidami w okresie prenatalnym.

Jakie są zalety tocolytics?

Wszystkie tokolityki, ale w szczególności inhibitory prostaglandyn, skutecznie opóźniają poród od 48 godzin do siedmiu dni. Pozwala to kortykosteroidom na przyspieszenie rozwoju płodu.

Same tokolityki nie zmniejszają ryzyka śmierci lub choroby noworodka. Zamiast tego dają po prostu dodatkowy czas na rozwój dziecka lub działanie innych leków.

Tocolytics może również opóźnić poród na tyle długo, aby kobieta została przetransportowana do placówki z oddziałem intensywnej terapii noworodków, jeśli prawdopodobne jest przedwczesny poród lub powikłania.

Jakie są zagrożenia związane z tocolytics?

Tocolytics mają różne skutki uboczne, od bardzo łagodnych do bardzo poważnych.

Częste działania niepożądane obejmują:

• zawroty głowy
• bóle głowy
• letarg
• zaczerwienienie
• nudności
• słabość

Poważniejsze skutki uboczne mogą obejmować:

• problemy z rytmem serca
• zmiany poziomu cukru we krwi
• trudności w oddychaniu
• zmiany ciśnienia krwi

Ponieważ niektóre leki tokolityczne wiążą się z różnymi zagrożeniami, wybór konkretnego leku powinien zależeć od zdrowia kobiety i zagrożeń osobistych.

Istnieją pewne kontrowersje dotyczące tego, czy same tokolityki mogą powodować problemy przy urodzeniu, takie jak problemy z oddychaniem u dziecka lub infekcja u matki.

Kto powinien otrzymać tocolytics?

Kobiety, u których występują objawy porodu przedwczesnego, szczególnie przed 32. tygodniem ciąży, powinny otrzymywać leki tokolityczne.

Kto nie powinien dostawać tocolytics?

Według ACOG kobiety nie powinny przyjmować leków tokolitycznych, jeśli doświadczyły któregokolwiek z poniższych:

• ciężki stan przedrzucawkowy
• oderwanie łożyska
• zakażenie macicy
• śmiertelne wady płodu
• oznaki zbliżającej się śmierci płodu lub porodu

Ponadto każdy rodzaj leku tokolitycznego wiąże się z ryzykiem dla kobiet z określonymi schorzeniami. Na przykład kobiety z cukrzycą lub problemami z tarczycą nie powinny otrzymywać ritodryny, a kobiety z poważnymi problemami z wątrobą lub nerkami nie powinny otrzymywać inhibitorów syntetazy prostaglandyn.

Lekarz powinien dokładnie zapoznać się z konkretnymi problemami zdrowotnymi kobiety przed przepisaniem konkretnego leku tokolitycznego.

Korzyści i zagrożenia związane z antybiotykami

Antybiotyki są rutynowo podawane kobietom porodowym przedwczesnym, gdy pęknie worek wody otaczający płód. Dzieje się tak, ponieważ pęknięte błony narażają kobietę i jej dziecko na większe ryzyko infekcji.

Ponadto antybiotyki są często stosowane w leczeniu infekcji, takich jak zapalenie błon płodowych i paciorkowce grupy B (GBS) podczas porodu przedwczesnego. Antybiotyki wymagają recepty i są dostępne w postaci tabletek lub roztworu dożylnego.

Jakie są zalety antybiotyków?

Wiele dużych, dobrze zaprojektowanych badań wykazało, że antybiotyki zmniejszają ryzyko dla matek i dzieci oraz przedłużają ciążę po wczesnej utracie wody u kobiety. Niektóre badania wykazały, że antybiotyki mogą zmniejszyć problemy u noworodka.

Jest możliwe, że antybiotyki mogą opóźniać lub zapobiegać porodom przedwczesnym poprzez leczenie chorób (takich jak infekcje), które mogą powodować poród przedwczesny. Z drugiej strony nie jest jasne, czy antybiotyki mogą opóźniać poród kobiet, które są w trakcie porodu przedwczesnego, ale nie przełamały wody. Na razie stosowanie antybiotyków do leczenia wszystkich porodów przedwczesnych pozostaje kontrowersyjne.

Istnieją również dane wskazujące, że antybiotyki są pomocne podczas porodu przedwczesnego dla kobiet, które są nosicielami bakterii GBS. Około jedna na pięć kobiet będzie nosicielami GBS, a dzieci zarażone podczas porodu mogą stać się bardzo chore. Antybiotyki mogą leczyć GBS i zmniejszać powikłania późniejszej infekcji u noworodka, ale niosą ze sobą ryzyko dla matki.

Większość pracowników służby zdrowia bada kobiety na obecność bakterii na około miesiąc przed porodem. Badanie polega na pobraniu wymazów z dolnej części pochwy i odbytnicy. Ponieważ wyniki badań mogą być zwrócone w ciągu dwóch lub trzech dni, ogólną praktyką jest rozpoczęcie leczenia kobiety z powodu GBS przed potwierdzeniem zakażenia, jeśli kobieta jest w porodzie przedwczesnym. Większość lekarzy uważa, że ta praktyka jest uzasadniona, ponieważ aż jedna na cztery kobiety ma pozytywny wynik na GBS.

Ampicylina i penicylina to najczęściej stosowane w leczeniu antybiotyki.

Jakie są zagrożenia związane z antybiotykami?

Podstawowym ryzykiem związanym z antybiotykami podczas porodu przedwczesnego jest reakcja alergiczna matki. Ponadto niektóre dzieci mogą urodzić się z infekcją oporną na antybiotyki, co utrudnia leczenie infekcji poporodowych u tych dzieci.

Kto powinien dostać antybiotyki?

Według ACOG tylko kobiety z objawami infekcji lub pękniętą błoną (wczesna przerwa wodna) powinny otrzymywać antybiotyki podczas przedwczesnego porodu. Obecnie nie jest zalecany do rutynowego stosowania u kobiet bez żadnego z tych problemów.

Kto nie powinien dostawać antybiotyków?

Kobiety bez objawów infekcji i z nienaruszonymi błonami prawdopodobnie nie powinny otrzymywać antybiotyków podczas porodu przedwczesnego.

Ponadto niektóre kobiety mogą mieć reakcje alergiczne na określone antybiotyki. Kobieta, u której stwierdzono alergię na antybiotyki, powinna otrzymywać alternatywne antybiotyki lub wcale, zgodnie z zaleceniami pracowników służby zdrowia zaznajomionych z zagrożeniami dla matki.