Zdrowie i dobre samopoczucie dotykają każdego z nas inaczej. To historia jednej osoby
„Nigdy nie uwierzysz, co stało się zeszłej nocy” - powiedziałam mężowi wiele lat temu. „Poszedłem spać i obudziłem się dopiero o 8 rano”
„Masz na myśli, że spałeś jak normalna osoba?” zażartował.
"To normalne?"
Większość ludzi kładzie się spać i budzi się osiem godzin później? Zastanawiałem się. Zazwyczaj budzę się około 10 razy w nocy - częściej niż raz na godzinę.
Osoby w średnim i starszym wieku często budzą się dwa lub trzy razy w nocy. Jednak Fitbit odkrył, że ich użytkownicy budzą się średnio dziewięć razy w nocy, co może wskazywać na problemy ze snem w Ameryce.
Odkąd zdałem sobie sprawę, że budzenie się 10 razy w nocy nie jest normalne - ani zdrowe - wyruszyłem w podróż, aby stać się lepszym snem.
Moje trudności ze snem wynikają z uogólnionego zespołu lękowego (GAD).
Istnieje wiele dowodów naukowych wskazujących, że lęk i sen są ze sobą ściśle powiązane. Często śpię lepiej w dni, kiedy mój niepokój jest na dystans. Kiedy zastanawiam się nad czymś lub kilkoma rzeczami, zwykle budzę się częściej lub powrót do snu zajmuje więcej czasu.
Problemy ze snem również mogą powodować niepokój. Dla mnie zły sen potęguje mój niepokój.
Rozwiązywanie problemów ze snem jest ważne nie tylko dla mnie, ale także dla mojego małżeństwa. Ponieważ śpię niespokojnie, a mój mąż ciągle się porusza w nocy, często mamy trudności ze wspólnym łóżkiem małżeńskim.
Próbowałem wszystkiego w książce, aby uzyskać bardziej spokojny sen: maszyna do białego szumu, Xanax, zatyczki do uszu i terapia. Maszyna emitująca biały szum czasami grzechocze i trudno się z nią poruszać. Xanax sprawia, że czuję się oszołomiony, kiedy budzę się następnego dnia. Zatyczki do uszu są niewygodne. Terapia pomogła mi poradzić sobie z lękiem, ale jest bardziej długoterminową strategią niż codziennym narzędziem.
Miesiąc temu zdałem sobie sprawę, że jest jedna rzecz, której jeszcze nie próbowałem: obciążony koc grawitacyjny. Czytałem o ich magicznej zdolności uspokajania niespokojnych ludzi, aby mogli zasnąć głęboko, spokojnie.
Czy to ostatecznie będzie lekarstwem na moje problemy ze snem?
Nauka wspomagająca koce grawitacyjne
Kołdry obciążeniowe wytwarzają głęboki nacisk, który, jak się uważa, pomaga uspokoić układ nerwowy osób w stanach pobudzenia sensorycznego. To jest teoria, dlaczego niektóre dzieci z autyzmem mogą reagować na używanie kołder obciążeniowych lub kamizelek w chwilach przeciążenia sensorycznego.
Niektóre badania potwierdzają również uspokajające właściwości kołder obciążeniowych. W jednym małym badaniu sprawdzono skuteczność kołder obciążeniowych u dorosłych w 2006 r. Wyniki były oszałamiające: 63% zgłosiło zmniejszenie lęku po użyciu, a 78% uznało kołdra obciążeniowa za skuteczny mechanizm uspokajający.
Inne badanie wykazało, że kołdry obciążeniowe zapewniają spokojniejszy sen osobom z bezsennością.
Jednak niewielki rozmiar tych badań i natura ich projektu sprawiają, że niektórzy eksperci od snu wzywają do dalszych badań w celu naukowego potwierdzenia twierdzeń, że koce grawitacyjne mogą pomóc w niepokoju i śnie.
Gotowy na wagę. Ale ile?
Według firmy Mosaic zajmującej się kocami obciążeniowymi, ludzie powinni wybierać koc, który stanowi około 10 procent (lub nieco więcej) masy ciała. Ale koce grawitacyjne częściej występują w kilku określonych wagach: między innymi 10 funtów, 12 funtów, 15 funtów i 20 funtów.
Na przykład 12-funtowy koc obciążeniowy może być idealny dla kogoś, kto waży 120 funtów, 15-funtowy dla osoby ważącej 150 funtów i 20-funtowy dla kogoś, kto waży 200 funtów.
Ważę 135 funtów, więc zdecydowałem się na ten 15-funtowy koc, który miał 4 stopy szerokości i 6 stóp długości, ponieważ mam 5'7”. (Sprzedają dłuższe opcje dla wyższych osób.)
Odkryłem również, że te koce są dość drogie, a cena rośnie tylko wraz z wagą koca. Większość 15-funtowych koców, które widziałem online - w tym mój - kosztowała około 120 dolarów.
Jak kupić dla siebie odpowiedni koc grawitacyjny
- Waga: około 10 procent masy ciała. Jeśli jesteś między dwoma rozmiarami, wypróbuj większą wagę.
- Rozmiar: tak duży lub nieco większy od ciebie. W ten sposób, jeśli rzucisz się i obrócisz, nadal będziesz pod kocem.
- Cena: 100-249 USD w zależności od wagi, rozmiaru i marki (popularne są Gravity i BlanQuil).
- Gdzie kupić: Gravity, BlanQuil i YnM są dostępne na Amazon.
Przyzwyczajenie się do spania z kołdrą obciążeniową nie było łatwe
Mój mąż odebrał paczkę z biura wynajmu naszego mieszkania i zadzwonił do mnie. „Co u licha zamówiłeś w Amazon? Ten pakiet waży tonę!”
Kiedy go upuścił, z niecierpliwością rozpakowałam paczkę, aby znaleźć swój jasnoszary, pikowany koc.
Chociaż koc ważył tylko 15 funtów, wydawał się niesamowicie ciężki, gdy pierwszy raz wyjąłem go z pudełka. Ledwo mogłem go podnieść.
Chociaż moje słabe bicepsy nie są w stanie unieść dużo ciężaru, zdecydowanie mogę podnieść 15 funtów w bardziej kompaktowej formie. Rozłożenie ciężaru sprawia, że koc jest bardzo trudny do noszenia, chyba że jest zwinięty w kłębek.
Skończyło się na tym, że poprosiłam męża o ułożenie koca w taki sposób, aby zakryć wszystko od szyi po palce.
Następnie położył moją ulubioną kołdrę w kwiaty na kołdrę obciążeniową, ponieważ nie była wystarczająco szeroka, aby zakryć moją typową rozłożystą, przypominającą rozgwiazdy pozycję do spania.
Początkowo martwiłem się, że pod ciężarem koca się przegrzeję, ale wcale tego nie robiłem. Pomimo swojej wagi kupiony przeze mnie koc był zaskakująco chłodny i przewiewny.
Przez pierwsze kilka nocy, kiedy korzystałem z kołdry obciążeniowej, obudziłem się i zobaczyłem, że jest on pognieciony na ziemi obok mnie.
Staram się unikać noszenia lub spania w niczym, co wydaje mi się uciskające - koszula o kroju załogi lub golf nigdy nie przedostałyby się do mojej garderoby. Kołdra obciążeniowa początkowo wydawała się nieporęczna i ograniczająca. Miałem problemy z dostosowaniem się i martwiłem się, że mam kolejny nieudany sposób na dodanie do mojej listy.
A potem, po kilku dniach mojego eksperymentu, miałem bardzo niespokojny dzień. Zbliżały się miliony niezależnych terminów pisania, a mój mąż i ja byliśmy w trakcie kupowania naszego pierwszego domu.
Następnego dnia miałem dużo pracy do wykonania, więc Xanax nie wchodziło w grę.
Położyłem się przytulnie pod kołdrą obciążeniową i byłem zaskoczony, gdy osiem godzin później obudziłem się pod nim. Rzucałem się i przewracałem kilka razy w ciągu nocy, ale nigdy nie zrzuciłem koca całkowicie ze mnie.
Obudziłem się wypoczęty i spokojny. Moja szyja nie była tak napięta jak zwykle. Myśli pojawiające się w mojej głowie przed snem zniknęły i wydawały się nieistotne w świetle dnia.
Osiem godzin snu - i uczucie przytulenia
Przez następne dwa tygodnie spałem każdej nocy pod kołdrą obciążeniową i budziłem się pod nim każdego ranka. Zacząłem odczuwać piękny spokój, kiedy przytulałem się pod nim przed snem.
Tak bardzo podobało mi się to uczucie, że zacząłem nawet używać koca podczas czytania przed snem lub surfowania po Internecie na kanapie.
Koc był dla mnie szczególnie korzystny w te noce, kiedy mój mąż pracował w nocy, a ja byłam sama w domu.
Przytulanie się z nim w ciszy przed snem przez 10 lub 20 minut każdej nocy zawsze łagodzi mój niepokój. Kiedy nie mógł go tam być, kołdra obciążeniowa była szczęśliwym substytutem. Dzięki temu czułem się tak bezpieczny, jak tylko mogłem, bez jego obecności.
Chociaż mój mąż i ja wciąż staraliśmy się dzielić łóżko podczas dwutygodniowego eksperymentu, mieliśmy więcej udanych dni niż zwykle. Ponieważ byłam tak ciasna, ledwo mogłam poczuć, jak porusza się obok mnie.
Po eksperymencie zapytałam męża, który jest lekarzem, jakie według niego medyczne wyjaśnienie jest powodem, dlaczego kołdry obciążeniowe pomagają ludziom nie tylko z lękiem, ale także z ADHD i autyzmem. „Myślę, że to dlatego, że całe twoje ciało jest przytulane” - zażartował.
Używałam kołdry obciążeniowej z włączaniem i wyłączaniem przez ostatni miesiąc i mogę śmiało powiedzieć, że to rutyna, której będę przestrzegać.
To nie jest magiczne lekarstwo na moje problemy ze snem. Ale jest zaskakująco skuteczny w pomaganiu mi w osiągnięciu głębszego snu, szczególnie w połączeniu z moją maszyną do białego szumu.
Chociaż wciąż budzę się kilka razy w nocy, mam 4 lub 5 lat zamiast 10.
Nazwałbym to postępem.
Jamie Friedlander jest niezależnym pisarzem i redaktorem, szczególnie zainteresowanym treściami związanymi ze zdrowiem. Jej prace ukazały się w magazynach The Cut, Chicago Tribune, Racked, Business Insider i SUCCESS. Kiedy nie pisze, zwykle podróżuje, pije obfite ilości zielonej herbaty lub surfuje po Etsy. Możesz zobaczyć więcej próbek jej prac na www.jamiegfriedlander.com i śledzić ją w mediach społecznościowych.
