Przegląd
Szpitale często używają nazw kodowych, aby powiadomić swoich pracowników o nagłym lub innym zdarzeniu. Kody te mogą być przekazywane przez domofon w szpitalu lub bezpośrednio do personelu za pomocą urządzeń komunikacyjnych, takich jak pagery.
Kody pozwalają przeszkolonemu personelowi szpitala szybko i odpowiednio reagować na różne zdarzenia. Stosowanie kodów może również pomóc w zapobieganiu niepokojom lub panice odwiedzających i osób leczonych w szpitalu.
Najpopularniejszymi kodami szpitalnymi są kod niebieski, kod czerwony i kod czarny, chociaż stosowanie tych kodów nie jest znormalizowane w Stanach Zjednoczonych. Kod niebieski wskazuje na nagły wypadek medyczny, taki jak zatrzymanie akcji serca lub oddechu. Kod czerwony oznacza pożar lub dym w szpitalu. Czarny kod zazwyczaj oznacza, że obiekt jest zagrożony bombą.
Szpitale to najczęściej instytucje, które używają kolorowych kodów do oznaczania nagłych przypadków. Organy ścigania, szkoły i inne rodzaje placówek opieki zdrowotnej (takie jak wykwalifikowane domy opieki) mogą również stosować odmiany tych kodów awaryjnych.
Krytyczny ratunek medyczny
Kod niebieski to najbardziej powszechnie uznawany kod awaryjny. Kod niebieski oznacza, że w szpitalu ma miejsce nagły wypadek medyczny.
Pracownicy służby zdrowia mogą aktywować kod niebieski, zazwyczaj naciskając przycisk alarmowy lub wybierając określony numer telefonu, jeśli uważają, że życie osoby, którą leczy, jest w bezpośrednim niebezpieczeństwie. Wiele szpitali ma niebieski zespół, który zareaguje na niebieski kod w ciągu kilku minut. W skład zespołu wchodzą:
- lekarzy
- pielęgniarki
- terapeuta oddechowy
- farmaceuta
Typowe powody aktywacji kodu niebieskiego to:
- zatrzymanie akcji serca, takie jak zawał serca lub niebezpieczna arytmia
- zatrzymanie oddechu (gdy ktoś przestaje oddychać)
- gdy ktoś jest poważnie zdezorientowany, nie jest czujny lub wykazuje oznaki udaru
- nagły i silny spadek ciśnienia krwi
Ogień
Kod czerwony zazwyczaj oznacza pożar lub dym w szpitalu. Kod czerwony może zostać aktywowany, jeśli ktoś wyczuje lub zobaczy dym lub płomienie.
Zagrożenie bombowe
Kod czarny najczęściej wskazuje na zagrożenie bombowe. Kod czarny może zostać aktywowany, jeśli w obiekcie pojawiło się zagrożenie ze źródła wewnętrznego lub zewnętrznego lub jeśli personel lub funkcjonariusze organów ścigania zidentyfikowali możliwą bombę w obiekcie lub w jego pobliżu.
Wydarzenia wymagające natychmiastowej reakcji
Istnieje wiele innych kodów, których szpitale mogą używać do wskazywania sytuacji nagłych. Kody te mogą się znacznie różnić w zależności od placówki, więc jeden kolor może mieć różne lub sprzeczne znaczenie w różnych szpitalach.
Niektóre z częściej używanych kodów w szpitalach obejmują:
- kod różowy: uprowadzenie niemowlęcia lub dziecka
- kod pomarańczowy: materiał niebezpieczny lub wypadek z wyciekiem
- kod srebrny: aktywna strzelanka
- kod fioletowy: osoba agresywna lub waleczna
- kod żółty: katastrofa
- kod brązowy: surowa pogoda
- kod biały: ewakuacja
- kod zielony: aktywacja awaryjna
Korzyści dla społeczeństwa
Szpitalne kody ratunkowe są niezwykle ważne dla bezpieczeństwa osób przebywających w szpitalu. Pracownicy szpitala, w tym lekarze, przechodzą intensywne szkolenia, aby reagować na każde z tych zdarzeń, co pozwala im ratować życie.
Jedną z głównych zalet systemu kodowania jest to, że przeszkoleni pracownicy szpitala wiedzą, jak reagować na każdą nagłą sytuację bez alarmowania leczonych i gości szpitala. Przerażeni obserwatorzy mogą utrudniać działania służb ratowniczych.
Brak standaryzacji kodu
Jednym z głównych problemów systemu kodeksu szpitalnego i ogólnie organizacji ratowniczych jest brak krajowej standaryzacji. Niektóre kody awaryjne, takie jak kod niebieski i kod czerwony, są dość powszechne w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie.
Ale wiele innych kodów nie jest spójnych. Każdy kolor może mieć różne znaczenie w różnych stanach lub krajach. Niektóre obiekty używają numerowanych systemów kodów zamiast kolorów. Każdy szpital lub stowarzyszenie szpitalne jest odpowiedzialne za opracowanie własnych kodów ratunkowych. Szpitale nakładają się na siebie i istnieje wiele rozbieżności, które mogą powodować zamieszanie.
W niektórych krajach, na przykład w Anglii i Kanadzie, stosuje się znormalizowany na poziomie krajowym zestaw kodów szpitali w nagłych wypadkach. Oznacza to, że każdy szpital używa tej samej terminologii komunikacyjnej do komunikacji w sytuacjach nagłych.
Zalety ustandaryzowanej komunikacji
Kody alarmowe są niezwykle ważne dla bezpieczeństwa wszystkich osób przebywających w szpitalu. Pozwalają lekarzom i pracownikom administracyjnym szybko i skutecznie reagować, ratując życie w sytuacjach awaryjnych. Standaryzacja kodu mogłaby zapewnić spójne odpowiedzi we wszystkich szpitalach w Stanach Zjednoczonych i umożliwić świadczeniodawcom łatwiejsze przechodzenie między placówkami.
Wiele stanów i dużych stowarzyszeń szpitalnych kieruje projektami doskonalenia mającymi na celu zwiększenie standaryzacji komunikacji ratunkowej w szpitalach. Bezpieczeństwo leczonych osób i gotowość personelu można poprawić dzięki bardziej spójnemu systemowi powiadomień o sytuacjach kryzysowych.
Wiele szpitali w Stanach Zjednoczonych przechodzi z systemu kodów kolorystycznych na system powiadamiania w prostym języku. Na przykład, zgodnie z nowymi zasadami komunikacji, zamiast ogłaszać „kod czerwony, pierwsze piętro, główny hol”, pracownicy ogłaszają „pożar, pierwsze piętro, główny hol”.
Wielu administratorów szpitali jest zwolennikami systemu prostego języka. Może to uprościć powiadomienia alarmowe i zmniejszyć zamieszanie wśród personelu, zwłaszcza pracowników pracujących w kilku szpitalach. Istnieje również myśl, że dla leczonych osób byłoby korzystne, gdyby byli świadomi stanu wyjątkowego, aby mogli odpowiednio zareagować.
Ostrzeżenia w prostym języku są nadal używane rzadziej niż kody kolorowe, ale wiele szpitali może wkrótce pójść w tym kierunku, starając się zwiększyć bezpieczeństwo publiczne.
