Co to jest arefleksja?
Arefleksja to stan, w którym Twoje mięśnie nie reagują na bodźce. Arefleksja jest przeciwieństwem hiperrefleksji. Wtedy twoje mięśnie nadmiernie reagują na bodźce.
Odruch to mimowolny i szybki ruch części ciała w odpowiedzi na zmianę otoczenia (bodźce). Osoby z arefleksją nie mają typowych odruchów, takich jak odruchowa reakcja.
Arefleksja jest zwykle spowodowana stanem podstawowym związanym z chorobą lub uszkodzeniem układu nerwowego. Twoje leczenie i ogólna perspektywa będą zależeć od przyczyny.
Co to jest arefleksja wypieracza?
Arefleksja wypieracza występuje, gdy mięsień wypieracza nie może się kurczyć. Mięsień wypieracza to mięsień w pęcherzu, który kontroluje opróżnianie pęcherza.
Osoby z arefleksją wypieracza nie mogą samodzielnie opróżniać pęcherza. Muszą użyć pustej rurki zwanej cewnikiem moczowym, aby uwolnić mocz z pęcherza. Arefleksja wypieracza może być również nazywana pęcherzem niedoczynnym lub pęcherzem neurogennym.
Objawy arefleksji
Głównym objawem arefleksji jest całkowity brak odruchów. Zazwyczaj, gdy szybko pukasz ścięgno mięśnia, mięsień natychmiast się kurczy. U osoby z arefleksją mięsień nie kurczy się podczas opukiwania.
Inne objawy będą zależeć od przyczyny. Osoby z arefleksją mogą również odczuwać takie objawy, jak:
- mrowienie lub drętwienie dłoni lub stóp
- nieprawidłowa koordynacja mięśni
- słabe mięśnie
- niezdarność lub regularne upuszczanie rzeczy z rąk
- zaburzenia seksualne, zwłaszcza u mężczyzn
- zaparcie
- problemy trawienne
- nietrzymanie moczu (arefleksja wypieracza)
- paraliż
- niewydolność oddechowa
Jakie są przyczyny arefleksji?
Najczęstszą przyczyną braku odpowiedzi odruchowej jest neuropatia obwodowa. Neuropatia obwodowa to zaburzenie, w którym nerwy działają nieprawidłowo, ponieważ są uszkodzone lub zniszczone.
Choroba lub uraz mogą zniszczyć lub uszkodzić nerwy. Oto niektóre z warunków, które mogą powodować arefleksję:
Cukrzyca
Osoby chore na cukrzycę mogą doznać uszkodzenia nerwów w wyniku:
- wysokie poziomy cukru we krwi utrzymujące się przez długi czas
- zapalenie
- problemy z nerkami lub tarczycą (neuropatia cukrzycowa)
Niedobory witamin
Niedobory witamin E, B-1, B-6 i B-12 mogą powodować uszkodzenie nerwów i prowadzić do arefleksji. Te witaminy są niezbędne dla zdrowia nerwów.
Zespół Guillain-Barré (GBS)
W zespole Guillain-Barré układ odpornościowy omyłkowo atakuje zdrowe komórki nerwowe w obwodowym układzie nerwowym. Dokładna przyczyna tego stanu nie jest znana. Uważa się, że wywołuje ją infekcja, taka jak grypa żołądkowa lub wirus Epsteina-Barra.
Zespół Millera Fishera
Zespół Millera-Fishera to rzadka choroba nerwów. Czasami jest uważany za wariant lub podgrupę GBS. Podobnie jak GBS, zwykle wywołuje ją infekcja wirusowa.
Inne choroby autoimmunologiczne
Choroby autoimmunologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane (MS), reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) lub stwardnienie zanikowe boczne (ALS), mogą powodować uszkodzenie nerwów lub tkanek, które mogą prowadzić do słabych lub brakujących odruchów. Na przykład w SM układ odpornościowy organizmu atakuje i uszkadza warstwę ochronną włókien nerwowych. Powoduje to stan zapalny, urazy i blizny w układzie nerwowym.
Niedoczynność tarczycy
Niedoczynność tarczycy występuje, gdy organizm nie wytwarza wystarczającej ilości hormonu tarczycy. Może powodować zatrzymywanie płynów i zwiększać ciśnienie otaczające tkanki nerwowe.
Uraz nerwów lub rdzenia kręgowego
Uraz fizyczny lub uraz, taki jak wypadek samochodowy lub upadek, jest częstą przyczyną uszkodzenia nerwów. Uraz kręgosłupa zwykle powoduje całkowitą utratę czucia i ruchomości poniżej urazu. Obejmuje to arefleksję. Zazwyczaj wpływa to tylko na odruchy poniżej poziomu urazu.
Toksyny i zaburzenia związane z używaniem alkoholu
Narażenie na toksyczne poziomy chemikaliów lub metali ciężkich, takich jak ołów lub rtęć, może spowodować uszkodzenie nerwów. Alkohol może również działać toksycznie na nerwy. Osoby nadużywające alkoholu są bardziej narażone na neuropatię obwodową.
Istnieje również kilka rzadkich zaburzeń, które mogą powodować arefleksję. Obejmują one:
Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (CIDP)
CIDP to długotrwała choroba charakteryzująca się zniszczeniem włókien nerwowych w mózgu. CIDP jest ściśle powiązany z GBS. Stan ten ostatecznie powoduje utratę odruchów mięśniowych.
Ataksja móżdżkowa, neuropatia i zespół arefleksji przedsionkowej (CANVAS)
Zespół CANVAS jest dziedziczną, wolno postępującą chorobą neurologiczną. Z czasem prowadzi do ataksji (utraty koordynacji), arefleksji i innych zaburzeń. Średni wiek zachorowania na zespół CANVAS to 60 lat.
Ataksja móżdżkowa, arefleksja, pes cavus, zanik nerwu wzrokowego i zespół niedosłuchu czuciowo-nerwowego (CAPOS)
Zespół CAPOS to rzadka choroba genetyczna. Występuje zwykle u małych dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat.
Zespół CAPOS może wystąpić po chorobie powodującej wysoką gorączkę. Dziecko może nagle mieć trudności z chodzeniem lub koordynacją. Inne objawy to:
- słabe mięśnie
- utrata słuchu
- kłopoty z połykaniem
- niezwykłe ruchy oczu
- arefleksja
Większość objawów zespołu CAPOS ustępuje po ustąpieniu gorączki, ale niektóre objawy mogą się utrzymywać.
Jak rozpoznaje się arefleksję?
Twój lekarz najpierw przeprowadzi dokładną historię medyczną i zapyta Cię o objawy, w tym:
- kiedy zaczęły się objawy
- jak szybko objawy się pogorszyły
- jeśli byłeś chory tuż przed wystąpieniem objawów
Twój lekarz przeprowadzi wtedy badanie fizykalne. Mogą wykonać test odruchowy, aby określić nasilenie objawów. Ten rodzaj badania pomaga ocenić reakcję między drogami motorycznymi a reakcjami sensorycznymi.
Podczas testu odruchu lekarz używa narzędzia zwanego młotkiem odruchowym, aby sprawdzić reakcję na uderzenie w głębokie ścięgna. Lekarz może dotknąć plam na kolanach, bicepsach, palcach lub kostkach lub w ich pobliżu. Jeśli masz arefleksję, Twoje mięśnie nie będą reagować na uderzenie młotkiem refleksyjnym.
Twój lekarz może również przeprowadzić testy, które pomogą rozróżnić wszystkie potencjalne przyczyny arefleksji. W zależności od objawów testy te mogą obejmować:
- Nakłucie lędźwiowe. Ten test jest również znany jako nakłucie lędźwiowe. W tej procedurze igła jest wprowadzana do dolnej części pleców, aby pobrać płyn rdzeniowy. Następnie jest wysyłany do laboratorium w celu analizy.
- Badania krwi. Te testy mierzą poziom witamin i cukru we krwi.
- Badanie przewodnictwa nerwowego. Ten test sprawdza uszkodzenie i dysfunkcję nerwów.
- Elektromiografia. Ten test ocenia stan mięśni i kontrolujących je komórek nerwowych.
- TK lub MRI. Te testy obrazowe sprawdzą, czy cokolwiek naciska na nerw.
Jakie są możliwości leczenia arefleksji?
Leczenie arefleksji zależy od przyczyny. Może obejmować leki, fizjoterapię lub jedno i drugie.
Leki
Dokładny lek przepisany przez lekarza będzie zależał od tego, co powoduje objawy. Na przykład lekarze mogą przepisać insulinę w leczeniu cukrzycy. Jeśli masz GBS lub CIDP, Twój lekarz może przepisać terapię immunoglobuliną i plazmaferezę. Twój lekarz może przepisać steroidy, aby zmniejszyć stan zapalny.
Niedoczynność tarczycy jest leczona hormonami zastępującymi tarczycę. Dostępnych jest również wiele leków do leczenia objawów chorób autoimmunologicznych.
Fizykoterapia
Fizjoterapia ma na celu wzmocnienie dotkniętych mięśni. Dowiesz się, jak bezpiecznie wykonywać ćwiczenia, aby poprawić chodzenie, bieganie i ogólną siłę mięśni. W codziennych czynnościach może pomóc terapeuta zajęciowy.
Leczenie arefleksji wypieracza
Obecnie nie ma dostępnych konkretnych leków do leczenia arefleksji wypieracza. Osoby z arefleksją wypieracza będą musiały oddawać mocz w regularnych odstępach czasu, aby upewnić się, że pęcherz nie jest zbyt pełny.
Lekarz może zalecić użycie cewnika moczowego, aby upewnić się, że pęcherz jest opróżniony. Podczas zabiegu cewnikowania do pęcherza wprowadza się cienką, elastyczną rurkę w celu uwolnienia moczu.
Jakie są perspektywy dla osób z arefleksją?
Perspektywy dla osób z arefleksją zależą od przyczyny. Niektóre stany wywołujące arefleksję, takie jak stwardnienie rozsiane i RZS, nie są obecnie leczone. Celem leczenia jest zmniejszenie nasilenia objawów i poprawa jakości życia. Większość osób z MFS i zespołem Guillain-Barré w pełni lub prawie całkowicie wyzdrowieje.
Jeśli odczuwasz drętwienie, osłabienie lub nieprawidłowe odczucia mięśni lub nerwów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem w celu ustalenia diagnozy. Zwykle im wcześniej te problemy zostaną zdiagnozowane i leczone, tym lepsza będzie Twoja perspektywa.
