Oznaki Autyzmu U 3-latka: Objawy I Diagnoza

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Co to jest?

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) to grupa zaburzeń rozwojowych, które upośledzają czyjąś zdolność do nawiązywania kontaktów i komunikowania się. Według Centers for Disease Control and Prevention, ASD dotyka 1 na 59 amerykańskich dzieci.

Te zaburzenia neurorozwojowe (mózgu) są czasami wykrywalne przed ukończeniem pierwszego roku życia, ale często pozostają nierozpoznane znacznie później.

U większości dzieci z autyzmem diagnozuje się po ukończeniu trzech lat, aw niektórych przypadkach autyzm można zdiagnozować już w wieku 18 miesięcy. Wczesna interwencja jest najskuteczniejszym leczeniem, dlatego wszelkie objawy autyzmu u dzieci w wieku 3 lat powinny zostać ocenione przez profesjonalistę.

Objawy ASD różnią się w zależności od osoby i mieszczą się w szerokim zakresie nasilenia, zwanym „spektrum”. Dzieci z ASD zazwyczaj wchodzą w interakcje i komunikują się inaczej niż inne.

Uczą się i myślą inaczej niż inni. Niektóre z nich są bardzo trudne i wymagają znacznej pomocy w życiu codziennym, podczas gdy inne działają na wysokim poziomie.

Nie ma lekarstwa na autyzm, ale dzięki leczeniu objawy mogą ulec poprawie.

Objawy autyzmu u 3-latka

U niektórych dzieci objawy autyzmu są widoczne w pierwszych kilku miesiącach życia. Inne dzieci nie wykazują objawów do drugiego roku życia. Łagodne objawy mogą być trudne do wykrycia i mogą być mylone z nieśmiałym temperamentem lub „okropną dwójką”.

Możesz zobaczyć niektóre z poniższych objawów autyzmu u trzyletnich dzieci.

Umiejętności społeczne

• nie reaguje na imię
• unika kontaktu wzrokowego
• woli grać samemu niż bawić się z innymi
• nie udostępnia innym, nawet mając wskazówki
• nie rozumie, jak się zmieniać
• nie jest zainteresowany interakcjami ani kontaktami towarzyskimi z innymi
• nie lubi lub unika fizycznego kontaktu z innymi
• nie jest zainteresowany lub nie wie, jak się zaprzyjaźnić
• nie robi wyrazów twarzy ani nie robi niewłaściwych wyrazów
• nie można go łatwo uspokoić ani pocieszyć
• ma trudności z wyrażaniem uczuć lub mówieniem o nich
• ma trudności ze zrozumieniem uczuć innych ludzi

Umiejętności językowe i komunikacyjne

• ma opóźnioną mowę i umiejętności językowe (pozostając w tyle za rówieśnikami)
• powtarza w kółko słowa lub frazy
• nie odpowiada odpowiednio na pytania
• powtarza to, co mówią inni
• nie wskazuje na ludzi ani przedmioty ani nie reaguje na wskazywanie
• odwraca zaimki (mówi „ty” zamiast „ja”)
• rzadko lub nigdy nie używa gestów lub języka ciała (na przykład macha)
• przemawia płaskim lub śpiewnym głosem
• nie używa zabawy w udawanie (udawać)
• nie rozumie żartów, sarkazmu ani dokuczania

Nieregularne zachowania

• wykonuje powtarzalne ruchy (trzepocze rękami, kołysze się w przód iw tył, obraca się)
• układa zabawki lub inne przedmioty w zorganizowany sposób
• denerwuje się, sfrustrowany drobnymi zmianami w codziennej rutynie
• bawi się zabawkami za każdym razem w ten sam sposób
• ma dziwne rutyny i denerwuje się, gdy nie wolno ich wykonywać (np. zawsze chce zamknąć drzwi)
• lubi określone części przedmiotów (często koła lub wirujące części)
• ma obsesyjne zainteresowania
• ma nadpobudliwość lub krótką koncentrację uwagi

Inne potencjalne objawy autyzmu

• ma impulsywność
• ma agresję
• samookaleczenia (bicie, drapanie się)
• ma uporczywe, silne napady złości
• ma nieregularną reakcję na dźwięki, zapachy, smaki, wygląd lub odczucia
• ma nieregularne nawyki żywieniowe i związane ze snem
• wykazuje brak strachu lub większy strach niż oczekiwano

Wystąpienie któregokolwiek z tych objawów może być normalne, ale występowanie kilku z nich, szczególnie z opóźnieniem językowym, powinno budzić większe obawy.

Znaki u chłopców i dziewcząt

Objawy autyzmu są na ogół takie same zarówno u chłopców, jak iu dziewcząt. Ponieważ jednak autyzm jest znacznie częściej diagnozowany u chłopców niż u dziewcząt, klasyczne objawy są często opisywane w skrzywionym dworku.

Na przykład nadmierne zainteresowanie pociągami, kołami ciężarówek lub dziwnymi ciekawostkami o dinozaurach jest często bardzo zauważalne. Dziewczyna, która nie bawi się pociągami, ciężarówkami lub dinozaurami, może wykazywać mniej zauważalne zachowania, takie jak układanie lub ubieranie lalek w określony sposób.

Dobrze funkcjonujące dziewczęta łatwiej też naśladują przeciętne zachowania społeczne. Umiejętności społeczne mogą być bardziej wrodzone u dziewcząt, co może sprawić, że upośledzenie będzie mniej zauważalne.

Różnice między łagodnymi i ciężkimi objawami

Zaburzenia autyzmu obejmują spektrum od łagodnych do ciężkich. Niektóre dzieci z ASD mają zaawansowane umiejętności uczenia się i rozwiązywania problemów, podczas gdy inne wymagają codziennej pomocy.

Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego istnieją trzy poziomy autyzmu, które są określane na podstawie tego, ile wsparcia osoba potrzebuje.

Poziom 1

• wykazuje niewielkie zainteresowanie interakcjami lub działaniami społecznymi
• ma trudności z inicjowaniem interakcji społecznych
• ma trudności z utrzymaniem konwersacji w obie strony
• ma problemy z odpowiednią komunikacją (głośność lub ton mowy, czytanie mowy ciała, sygnały społeczne)
• ma problemy z przystosowaniem się do zmian w rutynie lub zachowaniu
• ma trudności z nawiązywaniem przyjaźni
• potrafi żyć samodzielnie przy minimalnym wsparciu

Poziom 2

• ma trudności z radzeniem sobie ze zmianą rutyny lub otoczenia
• ma znaczny brak umiejętności komunikacji werbalnej i niewerbalnej
• ma poważne i oczywiste wyzwania związane z zachowaniem
• ma powtarzające się zachowania, które zakłócają codzienne życie
• ma niezwykłą lub ograniczoną zdolność komunikowania się lub interakcji z innymi
• ma wąskie, konkretne zainteresowania
• wymaga codziennego wsparcia

Poziom 3

• ma niewerbalne lub znaczące zaburzenia werbalne
• ma ograniczoną zdolność komunikowania się tylko wtedy, gdy trzeba spełnić wymagania
• ma bardzo ograniczone pragnienie angażowania się społecznie lub uczestniczenia w interakcjach społecznych
• ma ogromne trudności w radzeniu sobie z nieoczekiwaną zmianą rutyny lub środowiska
• cierpi lub ma trudności ze zmianą skupienia lub uwagi
• ma powtarzające się zachowania, stałe zainteresowania lub obsesje, które powodują znaczne upośledzenie
• wymaga znacznego codziennego wsparcia

Diagnoza autyzmu

Nie ma badania krwi ani badania obrazowego, które można wykorzystać do zdiagnozowania ASD. Zamiast tego lekarze diagnozują dzieci z autyzmem, obserwując ich zachowanie i monitorując ich rozwój.

Podczas egzaminu lekarz zada Ci pytania dotyczące zachowania Twojego dziecka, aby sprawdzić, czy spełnia ono standardowe etapy rozwoju. Rozmowa i zabawa z małymi dziećmi pomaga lekarzom rozpoznać objawy autyzmu u trzylatka.

Jeśli trzylatek wykazuje oznaki autyzmu, lekarz może zalecić wizytę u specjalisty w celu wykonania bardziej uciskowego badania.

Badanie może obejmować testy medyczne i zawsze powinno obejmować badania przesiewowe słuchu i wzroku. Będzie zawierał również wywiad z rodzicami.

Wczesna interwencja jest najlepszym sposobem leczenia ASD. Wczesne leczenie może znacznie poprawić wynik choroby Twojego dziecka. Zgodnie z ustawą o edukacji osób niepełnosprawnych (IDEA) wszystkie stany są zobowiązane do zapewnienia uczniom odpowiedniego wykształcenia.

Większość stanów posiada również programy wczesnej interwencji dla dzieci w wieku do trzech lat. Zapoznaj się z tym przewodnikiem po zasobach Autism Speaks, aby zobaczyć, jakie usługi są dostępne w Twoim stanie. Możesz również zadzwonić do lokalnego okręgu szkolnego.

Kwestionariusz dotyczący autyzmu

Zmodyfikowana lista kontrolna dotycząca autyzmu u małych dzieci (M-CHAT) to narzędzie przesiewowe, z którego mogą korzystać rodzice i lekarze, aby pomóc w identyfikacji dzieci zagrożonych autyzmem. Organizacje takie jak Autism Speaks oferują ten kwestionariusz online.

Dzieci, których wyniki wskazują na podwyższone ryzyko autyzmu, powinny umówić się na wizytę u pediatry lub specjalisty.

Następne kroki

Oznaki autyzmu są zwykle widoczne w wieku trzech lat. Wczesna interwencja prowadzi do lepszych wyników, dlatego ważne jest, aby jak najszybciej przebadać dziecko.

Możesz zacząć od swojego pediatry lub umówić się na wizytę u specjalisty (możesz potrzebować skierowania z firmy ubezpieczeniowej).

Specjaliści, którzy mogą zdiagnozować dzieci z autyzmem to:

• pediatrzy zajmujący się rozwojem
• neurolodzy dziecięcy
• psychologowie dziecięcy
• psychiatrzy dziecięcy

Ci specjaliści mogą pomóc Ci w opracowaniu planu leczenia dla Twojego dziecka. Możesz również chcieć skontaktować się, aby sprawdzić, jakie zasoby rządowe są dla Ciebie dostępne.

Możesz zacząć od skontaktowania się z lokalnym okręgiem szkolnym (nawet jeśli Twoje dziecko nie jest tam zapisane). Zapytaj ich o usługi wsparcia w Twojej okolicy, takie jak programy wczesnej interwencji.