Co to jest?
Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) to grupa zaburzeń rozwojowych, które upośledzają czyjąś zdolność do nawiązywania kontaktów i komunikowania się. Według Centers for Disease Control and Prevention, ASD dotyka 1 na 59 amerykańskich dzieci.
Te zaburzenia neurorozwojowe (mózgu) są czasami wykrywalne przed ukończeniem pierwszego roku życia, ale często pozostają nierozpoznane znacznie później.
U większości dzieci z autyzmem diagnozuje się po ukończeniu trzech lat, aw niektórych przypadkach autyzm można zdiagnozować już w wieku 18 miesięcy. Wczesna interwencja jest najskuteczniejszym leczeniem, dlatego wszelkie objawy autyzmu u dzieci w wieku 3 lat powinny zostać ocenione przez profesjonalistę.
Objawy ASD różnią się w zależności od osoby i mieszczą się w szerokim zakresie nasilenia, zwanym „spektrum”. Dzieci z ASD zazwyczaj wchodzą w interakcje i komunikują się inaczej niż inne.
Uczą się i myślą inaczej niż inni. Niektóre z nich są bardzo trudne i wymagają znacznej pomocy w życiu codziennym, podczas gdy inne działają na wysokim poziomie.
Nie ma lekarstwa na autyzm, ale dzięki leczeniu objawy mogą ulec poprawie.
Objawy autyzmu u 3-latka
U niektórych dzieci objawy autyzmu są widoczne w pierwszych kilku miesiącach życia. Inne dzieci nie wykazują objawów do drugiego roku życia. Łagodne objawy mogą być trudne do wykrycia i mogą być mylone z nieśmiałym temperamentem lub „okropną dwójką”.
Możesz zobaczyć niektóre z poniższych objawów autyzmu u trzyletnich dzieci.
Umiejętności społeczne
- nie reaguje na imię
- unika kontaktu wzrokowego
- woli grać samemu niż bawić się z innymi
- nie udostępnia innym, nawet mając wskazówki
- nie rozumie, jak się zmieniać
- nie jest zainteresowany interakcjami ani kontaktami towarzyskimi z innymi
- nie lubi lub unika fizycznego kontaktu z innymi
- nie jest zainteresowany lub nie wie, jak się zaprzyjaźnić
- nie robi wyrazów twarzy ani nie robi niewłaściwych wyrazów
- nie można go łatwo uspokoić ani pocieszyć
- ma trudności z wyrażaniem uczuć lub mówieniem o nich
- ma trudności ze zrozumieniem uczuć innych ludzi
Umiejętności językowe i komunikacyjne
- ma opóźnioną mowę i umiejętności językowe (pozostając w tyle za rówieśnikami)
- powtarza w kółko słowa lub frazy
- nie odpowiada odpowiednio na pytania
- powtarza to, co mówią inni
- nie wskazuje na ludzi ani przedmioty ani nie reaguje na wskazywanie
- odwraca zaimki (mówi „ty” zamiast „ja”)
- rzadko lub nigdy nie używa gestów lub języka ciała (na przykład macha)
- przemawia płaskim lub śpiewnym głosem
- nie używa zabawy w udawanie (udawać)
- nie rozumie żartów, sarkazmu ani dokuczania
Nieregularne zachowania
- wykonuje powtarzalne ruchy (trzepocze rękami, kołysze się w przód iw tył, obraca się)
- układa zabawki lub inne przedmioty w zorganizowany sposób
- denerwuje się, sfrustrowany drobnymi zmianami w codziennej rutynie
- bawi się zabawkami za każdym razem w ten sam sposób
- ma dziwne rutyny i denerwuje się, gdy nie wolno ich wykonywać (np. zawsze chce zamknąć drzwi)
- lubi określone części przedmiotów (często koła lub wirujące części)
- ma obsesyjne zainteresowania
- ma nadpobudliwość lub krótką koncentrację uwagi
Inne potencjalne objawy autyzmu
- ma impulsywność
- ma agresję
- samookaleczenia (bicie, drapanie się)
- ma uporczywe, silne napady złości
- ma nieregularną reakcję na dźwięki, zapachy, smaki, wygląd lub odczucia
- ma nieregularne nawyki żywieniowe i związane ze snem
- wykazuje brak strachu lub większy strach niż oczekiwano
Wystąpienie któregokolwiek z tych objawów może być normalne, ale występowanie kilku z nich, szczególnie z opóźnieniem językowym, powinno budzić większe obawy.
Znaki u chłopców i dziewcząt
Objawy autyzmu są na ogół takie same zarówno u chłopców, jak iu dziewcząt. Ponieważ jednak autyzm jest znacznie częściej diagnozowany u chłopców niż u dziewcząt, klasyczne objawy są często opisywane w skrzywionym dworku.
Na przykład nadmierne zainteresowanie pociągami, kołami ciężarówek lub dziwnymi ciekawostkami o dinozaurach jest często bardzo zauważalne. Dziewczyna, która nie bawi się pociągami, ciężarówkami lub dinozaurami, może wykazywać mniej zauważalne zachowania, takie jak układanie lub ubieranie lalek w określony sposób.
Dobrze funkcjonujące dziewczęta łatwiej też naśladują przeciętne zachowania społeczne. Umiejętności społeczne mogą być bardziej wrodzone u dziewcząt, co może sprawić, że upośledzenie będzie mniej zauważalne.
Różnice między łagodnymi i ciężkimi objawami
Zaburzenia autyzmu obejmują spektrum od łagodnych do ciężkich. Niektóre dzieci z ASD mają zaawansowane umiejętności uczenia się i rozwiązywania problemów, podczas gdy inne wymagają codziennej pomocy.
Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego istnieją trzy poziomy autyzmu, które są określane na podstawie tego, ile wsparcia osoba potrzebuje.
Poziom 1
- wykazuje niewielkie zainteresowanie interakcjami lub działaniami społecznymi
- ma trudności z inicjowaniem interakcji społecznych
- ma trudności z utrzymaniem konwersacji w obie strony
- ma problemy z odpowiednią komunikacją (głośność lub ton mowy, czytanie mowy ciała, sygnały społeczne)
- ma problemy z przystosowaniem się do zmian w rutynie lub zachowaniu
- ma trudności z nawiązywaniem przyjaźni
- potrafi żyć samodzielnie przy minimalnym wsparciu
Poziom 2
- ma trudności z radzeniem sobie ze zmianą rutyny lub otoczenia
- ma znaczny brak umiejętności komunikacji werbalnej i niewerbalnej
- ma poważne i oczywiste wyzwania związane z zachowaniem
- ma powtarzające się zachowania, które zakłócają codzienne życie
- ma niezwykłą lub ograniczoną zdolność komunikowania się lub interakcji z innymi
- ma wąskie, konkretne zainteresowania
- wymaga codziennego wsparcia
Poziom 3
- ma niewerbalne lub znaczące zaburzenia werbalne
- ma ograniczoną zdolność komunikowania się tylko wtedy, gdy trzeba spełnić wymagania
- ma bardzo ograniczone pragnienie angażowania się społecznie lub uczestniczenia w interakcjach społecznych
- ma ogromne trudności w radzeniu sobie z nieoczekiwaną zmianą rutyny lub środowiska
- cierpi lub ma trudności ze zmianą skupienia lub uwagi
- ma powtarzające się zachowania, stałe zainteresowania lub obsesje, które powodują znaczne upośledzenie
- wymaga znacznego codziennego wsparcia
Diagnoza autyzmu
Nie ma badania krwi ani badania obrazowego, które można wykorzystać do zdiagnozowania ASD. Zamiast tego lekarze diagnozują dzieci z autyzmem, obserwując ich zachowanie i monitorując ich rozwój.
Podczas egzaminu lekarz zada Ci pytania dotyczące zachowania Twojego dziecka, aby sprawdzić, czy spełnia ono standardowe etapy rozwoju. Rozmowa i zabawa z małymi dziećmi pomaga lekarzom rozpoznać objawy autyzmu u trzylatka.
Jeśli trzylatek wykazuje oznaki autyzmu, lekarz może zalecić wizytę u specjalisty w celu wykonania bardziej uciskowego badania.
Badanie może obejmować testy medyczne i zawsze powinno obejmować badania przesiewowe słuchu i wzroku. Będzie zawierał również wywiad z rodzicami.
Wczesna interwencja jest najlepszym sposobem leczenia ASD. Wczesne leczenie może znacznie poprawić wynik choroby Twojego dziecka. Zgodnie z ustawą o edukacji osób niepełnosprawnych (IDEA) wszystkie stany są zobowiązane do zapewnienia uczniom odpowiedniego wykształcenia.
Większość stanów posiada również programy wczesnej interwencji dla dzieci w wieku do trzech lat. Zapoznaj się z tym przewodnikiem po zasobach Autism Speaks, aby zobaczyć, jakie usługi są dostępne w Twoim stanie. Możesz również zadzwonić do lokalnego okręgu szkolnego.
Kwestionariusz dotyczący autyzmu
Zmodyfikowana lista kontrolna dotycząca autyzmu u małych dzieci (M-CHAT) to narzędzie przesiewowe, z którego mogą korzystać rodzice i lekarze, aby pomóc w identyfikacji dzieci zagrożonych autyzmem. Organizacje takie jak Autism Speaks oferują ten kwestionariusz online.
Dzieci, których wyniki wskazują na podwyższone ryzyko autyzmu, powinny umówić się na wizytę u pediatry lub specjalisty.
Następne kroki
Oznaki autyzmu są zwykle widoczne w wieku trzech lat. Wczesna interwencja prowadzi do lepszych wyników, dlatego ważne jest, aby jak najszybciej przebadać dziecko.
Możesz zacząć od swojego pediatry lub umówić się na wizytę u specjalisty (możesz potrzebować skierowania z firmy ubezpieczeniowej).
Specjaliści, którzy mogą zdiagnozować dzieci z autyzmem to:
- pediatrzy zajmujący się rozwojem
- neurolodzy dziecięcy
- psychologowie dziecięcy
- psychiatrzy dziecięcy
Ci specjaliści mogą pomóc Ci w opracowaniu planu leczenia dla Twojego dziecka. Możesz również chcieć skontaktować się, aby sprawdzić, jakie zasoby rządowe są dla Ciebie dostępne.
Możesz zacząć od skontaktowania się z lokalnym okręgiem szkolnym (nawet jeśli Twoje dziecko nie jest tam zapisane). Zapytaj ich o usługi wsparcia w Twojej okolicy, takie jak programy wczesnej interwencji.
