Depresja i związki
Choroby psychiczne, w tym depresja, to coś, z czym każdy człowiek musi się zmierzyć i radzić sobie na swój sposób. Ale wpływa również na relacje z przyjaciółmi, rodziną - a zwłaszcza partnerami.
Osoby najbliższe osobie żyjącej z depresją mogą być ogromnym źródłem miłości, pocieszenia i wsparcia. Ale często mogą odczuwać ogromną presję.
Pary są bardziej narażone na rozwód, gdy jeden lub oboje partnerzy cierpią na zaburzenia psychiczne. Międzynarodowe badanie z 2011 roku wykazało 12-procentowy wzrost częstości rozwodów.
Ale jest też dobra wiadomość. Ta różnica nie jest generalnie wynikiem winy któregokolwiek z partnerów. Raczej wynika to z ich interakcji i komunikacji oraz tego, jak oboje partnerzy podchodzą do objawów choroby. Oznacza to, że możesz wiele zrobić, aby pomóc swojemu związkowi pokonać przeciwności.
Karen Letofsky od ponad 40 lat zajmuje się zdrowiem psychicznym, koncentrując się na zapobieganiu samobójstwom, za swoje wysiłki otrzymała nawet najwyższe odznaczenie cywilne w Kanadzie. Julie Fast cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową i spędziła całe życie trenując i pisząc w tej dziedzinie, w tym wydając bestsellerową książkę „Taking Charge of Bipolar Disorder”.
Przeprowadziliśmy wywiady z obojgiem, aby uzyskać ich porady na ten trudny i ważny temat.
Oboje zgadzają się, że komunikacja, empatia i zrozumienie są kluczami do udanego związku, a szczególnie ważne, gdy jeden lub oboje partnerzy cierpią na chorobę psychiczną.
Karen i Julie zadały kilka doskonałych pytań, które pomogą tobie i twojemu partnerowi rozpocząć tę długą, wymagającą - ale ostatecznie radosną i satysfakcjonującą podróż. Razem.
7 pytań, aby określić wpływ ich objawów
Nie są to pytania służące „zdiagnozowaniu”, czy Twój partner ma depresję, lęk, chorobę afektywną dwubiegunową lub podobne zaburzenia. To jest coś, czego oboje możecie się dowiedzieć z pomocą specjalisty zdrowia psychicznego.
Zamiast tego, te pytania mają pomóc ci określić, czy objawy twojego partnera przeważają:
- Czy śpisz mniej czy więcej niż zwykle?
- Czy jesz więcej czy mniej niż normalnie?
- Czy smakujesz swoje jedzenie, kiedy jesz?
- Czy czujesz się zmęczony bez względu na to, ile śpisz?
- Czy jesteś w stanie cieszyć się teraz wszystkim?
- Czy pielęgnacja osobista jest dla Ciebie trudna?
- Czy myślisz o własnej śmierci?
Karen przypomina nam, że istnieje różnica między zwykłym „przygnębieniem” a doświadczaniem objawów klinicznej depresji. Te pytania pomagają określić, co się dzieje.
Julie mówi, że jako partner prawdopodobnie znasz już odpowiedź na te pytania, ale zadawanie ich pomaga Twojemu partnerowi poczuć się szanowanym i zapewnia mu swobodę działania.
7 pytań do pomocy, wsparcia i współpracy
Kuszące może być robienie rzeczy dla swojego partnera, gdy jest on w stanie depresji, ponieważ jednym z objawów depresji jest brak motywacji. Ale Julie Fast ostrzega, że może to być błąd, prowadzący zamiast tego do zwiększenia poczucia bezradności i zależności.
Karen i Julie sugerują poniższe pytania, aby pomóc partnerowi znaleźć własną drogę przez ich objawy, mając Ciebie przy Tobie:
- Co pomogło, kiedy ostatnio miałeś taką depresję?
- Co musimy zrobić jako zespół, aby przejść przez ten zgniły downswing?
- W jaki sposób mogę ci najlepiej pomóc?
- Jak sobie radzisz z lekami? Czy czujesz jakąś różnicę?
- Do kogo możemy zadzwonić, aby pomógł nam przetrwać ten trudny czas?
- Czego ode mnie potrzebujesz?
- Jakie zmiany mogą pomóc Ci teraz poczuć się lepiej?
Obaj eksperci podkreślili również, że język współpracy pomaga partnerowi poczuć się wspieranym. Unikaj obwiniania swojego partnera lub pełnej odpowiedzialności, ale także unikaj przejęcia odpowiedzialności za siebie.
7 pytań zachęcających do samoopieki
Samokształcenie i samoopieka są niezbędne, aby skutecznie pomagać w opiece i utrzymywaniu zdrowych relacji z partnerem chorującym na depresję.
Julie tak mocno w to wierzy, że napisała książkę „Kochać kogoś z chorobą afektywną dwubiegunową”, książkę w całości na ten temat.
National Alliance on Mental Illness przypomina opiekunom, że musisz najpierw zadbać o siebie, aby móc opiekować się ludźmi, których kochasz. Aby odnieść sukces, oto kilka pytań, które należy zadać sobie na osobności:
- Czy śpisz od 7 do 9 godzin każdej nocy?
- Czy pijesz lub używasz narkotyków, aby poradzić sobie ze stresem?
- Czy ćwiczysz codziennie?
- Czy dobrze się odżywiasz?
- Czy doświadczasz fizycznych objawów, takich jak bóle głowy, bezsenność lub problemy trawienne?
- Czy masz ludzi, z którymi możesz porozmawiać i którzy rozumieją, przez co przechodzisz?
- Gdzie możesz znaleźć zasoby, które mogą Ci pomóc?
Karen porównuje to do maski tlenowej, która spadnie z sufitu samolotu w „mało prawdopodobnym przypadku utraty ciśnienia w kabinie”. Każdy rodzic miałby impuls, aby najpierw umieścić go na swoich dzieciach, ale zwykle powoduje to utratę przytomności przez rodzica, zanim uratuje dziecko. Obie osoby cierpią.
Najpierw załóż maskę tlenową, abyś mógł najlepiej pomóc swojemu partnerowi w tej trudnej sytuacji.
5 pytań, których należy unikać
Zarówno Karen, jak i Julie stanowczo podkreślają, że partnerzy powinni unikać jakichkolwiek pytań lub komentarzy mających na celu „rozweselić” kogoś w stanie depresji. Co równie ważne, nigdy nie zadawaj pytań, które mogą sprawiać wrażenie, że obwiniasz swojego partnera za chorobę.
Na przykład:
- Czy nie widzisz, jakie masz szczęście?
- Dlaczego robisz tak wielką sprawę z tej małej rzeczy?
- Czujesz się teraz lepiej?
- Co jest z tobą nie tak?
- O co ci chodzi w depresji?
Chociaż czasami działa to w przypadku kogoś, kto jest po prostu „zestresowany” lub „zestresowany”, nigdy nie powinieneś próbować bagatelizować tego, przez co przechodzi twój przygnębiony partner.
Zamiast tego używaj języka, który potwierdza ich uczucia. Jeśli to zrobisz, twój partner poczuje się wspierany i zrozumiany, co samo w sobie może pomóc mu wyjść ze stanu depresyjnego.
Jason Brick jest niezależnym pisarzem i dziennikarzem, który rozpoczął tę karierę po ponad dziesięciu latach pracy w branży zdrowia i wellness. Kiedy nie pisze, gotuje, uprawia sztuki walki, rozpieszcza żonę i dwóch synów. Mieszka w Oregonie.
