Zapytaj Eksperta: Leczenie Depresji

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Dr Timothy J. Legg, PhD, CRNP

Dr Timothy J. Legg jest dyplomowaną pielęgniarką psychiatryczną / psychiatryczną, specjalizującą się w opiece nad osobami z problemami zdrowia psychicznego, w tym z depresją, lękiem i uzależnieniami. Jest również dyplomowaną pielęgniarką gerontologiczną i intensywnie współpracował z osobami zmagającymi się z zaburzeniami psychiatrycznymi w późniejszym życiu. Posiada tytuły magisterskie z pielęgniarstwa, psychologii klinicznej i nauk o zdrowiu. Dr Legg prowadzi aktywną praktykę kliniczną w Binghamton General Hospital w Binghamton w stanie Nowy Jork i jest członkiem wydziału psychiatrii SUNY Upstate Medical University w Syracuse w stanie Nowy Jork.

P: Czy to prawda, że leki przeciwdepresyjne mogą uzależniać i należy ich unikać?

Nie, leki przeciwdepresyjne nie uzależniają. Czasami, gdy ludzie przez jakiś czas przyjmują leki przeciwdepresyjne i przestają je przyjmować, mogą wystąpić objawy znane jako „zespół odstawienia”. Niektóre objawy zespołu odstawienia obejmują uczucie nerwowości lub niepokoju, objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, skurcze żołądka lub biegunka, zawroty głowy i uczucie mrowienia w palcach rąk i nóg. Ludzie czasami mylą te objawy z objawami odstawienia, wierząc, że „uzależnili się” od antydepresantów. W rzeczywistości jest to normalne zjawisko, które występuje u niektórych osób.

Wiele osób uważa, że leki przeciwdepresyjne są uzależniające, ponieważ ich depresja może powrócić po zaprzestaniu ich przyjmowania. Niektórzy twierdzą, że potrzebują leku, który jest „substancją zmieniającą nastrój”. Lubię przypominać ludziom, że ci, którzy przyjmują leki na nadciśnienie, będą mieli normalne ciśnienie krwi, o ile będą je przyjmować. Jednak gdy przestaną przyjmować leki na ciśnienie krwi, ich ciśnienie krwi wzrośnie. Nie oznacza to, że są „uzależnieni” od leków na nadciśnienie. Oznacza to raczej, że lek wywierał działanie terapeutyczne, do którego uzyskania został zaprojektowany.

P: Jakie są częste skutki uboczne leków przeciwdepresyjnych?

Ważne jest, aby wiedzieć, że nie wszystkie leki przeciwdepresyjne będą powodować skutki uboczne. Ponadto w różnych klasach leków występują pewne skutki uboczne. Ważne jest również, aby wiedzieć, że większość skutków ubocznych pojawia się niemal natychmiast (w ciągu pierwszych tygodni przyjmowania nowego leku), ale często ustępują z czasem. Niestety, terapeutyczne działanie leków przeciwdepresyjnych jest często opóźnione o kilka tygodni, co może być dość stresujące dla osób przyjmujących te leki. Przyjmowanie leków i niemal natychmiastowe skutki uboczne może być frustrujące, ale objawy depresji nie ustępują przez kilka tygodni.

Niektóre z bardziej powszechnych skutków ubocznych związanych z selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) obejmują:

• Seksualne skutki uboczne: Mężczyźni mogą mieć problemy z opóźnionym wytryskiem lub zaburzeniami erekcji. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety mogą odczuwać zmniejszone pożądanie seksualne lub niemożność osiągnięcia orgazmu.
• Układ pokarmowy: u niektórych osób może wystąpić suchość w ustach, zmniejszenie apetytu, zwiększenie masy ciała, a nawet utrata masy ciała. Inni mogą odczuwać nudności, biegunkę, a nawet zaparcia.
• Centralny układ nerwowy: Niektórzy ludzie mogą doświadczać bezsenności, ale inni ludzie mogą odczuwać uspokojenie spowodowane lekami. Niektórzy ludzie mogą odczuwać przejściowe pobudzenie lub uczucie rozdrażnienia przez innych. Inni mogą odczuwać ból głowy, zawroty głowy lub drżenie.

Inne działania niepożądane obejmują pocenie się, nasilenie siniaków, aw niektórych rzadkich przypadkach problemy z krwawieniem. Innym działaniem niepożądanym, które czasami występuje, jest zmniejszenie stężenia sodu we krwi. Jednak zdarza się to częściej u starszych pacjentów.

W rzadkich przypadkach mogą wystąpić drgawki. Ponadto u niektórych osób po rozpoczęciu leczenia przeciwdepresyjnego mogą wystąpić myśli i zachowania samobójcze. Jeśli tak się stanie, ważne jest, aby natychmiast powiadomić lekarza.

P: Właśnie zmieniłem leki na depresję. Jak długo powinienem oczekiwać, że moje ciało przyzwyczai się do tego nowego leku?

Jeśli masz jakiekolwiek skutki uboczne nowego leku, powinieneś je zauważyć w ciągu pierwszego tygodnia lub dwóch po zmianie. To prawda, że skutki uboczne mogą wystąpić w każdej chwili, ale jest bardziej prawdopodobne, że pojawią się na wczesnym etapie terapii. Ogólnie skutki uboczne będą zmniejszać się wraz z upływem czasu. Ale jeśli masz uporczywe skutki uboczne trwające dłużej niż dwa tygodnie, powinieneś porozmawiać o tym z lekarzem.

P: Jestem przytłoczony liczbą terapii i terapii, które pojawiają się, gdy szukasz w internecie „środków na depresję”. Gdzie zaczynam?

Internet jest naprawdę mieszanym błogosławieństwem, ponieważ może być bogactwem informacji, ale może też być bogactwem dezinformacji. Twój lekarz pierwszego kontaktu to miejsce, w którym możesz rozpocząć wyszukiwanie. Mogą omówić dowody kryjące się za „środkami zaradczymi” online i pomóc w sortowaniu między faktami a fikcją.

P: Czytałem, że światło słoneczne może pomóc w depresji. Czy to prawda?

Niektórzy ludzie zauważają, że objawy depresji rozwijają się lub nasilają się tylko w miesiącach zimowych. Ten sezon tradycyjnie charakteryzuje się krótszymi dniami z mniejszą liczbą godzin nasłonecznienia. U osób, które doświadczyły tego typu depresji, diagnozowano stan znany jako „sezonowe zaburzenie afektywne”. Jednak American Psychiatric Association w piątym wydaniu Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) pozbyło się „sezonowych zaburzeń afektywnych”. Zamiast tego osoba, która doświadcza depresji, która zbiega się ze zmianami pór roku, musi spełniać kryteria dużego zaburzenia depresyjnego. Jeśli zostanie ustalone, że występuje wzorzec sezonowy, diagnoza brzmiałaby: „Poważne zaburzenie depresyjne z wzorcem sezonowym”.

Dla osób, które doświadczają tego wariantu ciężkiej depresji, pomocne może być naturalne światło słoneczne. Ale w sytuacjach, gdy brakuje naturalnego światła słonecznego, mogą zastosować terapię światłem. Wiele osób zgłasza poprawę objawów depresji po ekspozycji na naturalne światło słoneczne lub terapię światłem.

P: Jak znaleźć terapeutę odpowiedniego dla mnie?

Najważniejszym aspektem znalezienia terapeuty odpowiedniego dla siebie jest znalezienie terapeuty, któremu ufasz. Tak naprawdę najważniejsze jest znalezienie terapeuty, z którym można nawiązać pozytywną, silną relację terapeutyczną. Na przestrzeni wielu lat w wielu badaniach starano się określić, który rodzaj terapii jest „najlepszy” dla pacjentów z różnymi zaburzeniami. Wyniki wskazują na relację terapeutyczną, a nie na konkretne podejście terapeutyczne. Innymi słowy, sposób, w jaki pacjent i terapeuta odnoszą się do siebie, wydaje się jednym z najsilniejszych predyktorów skuteczności terapii.

Możesz zacząć od gabinetu lekarza. Mogą znać terapeutów, do których kierowali innych pacjentów, i mogli otrzymać informacje zwrotne na ich temat. Dodatkowo, jeśli miałeś znajomego, który przeszedł terapię, poproś go o rekomendację. Ważną rzeczą w terapii jest to, że jeśli po kilku pierwszych sesjach poczujesz, że nie żelujesz z terapeutą, znajdź innego terapeutę. Nie poddawaj się!

P: Jakie rodzaje funduszy lub pomocy finansowej są dostępne na wizytę u terapeuty?

Wiele firm ubezpieczeniowych oferuje usługi psychoterapii. Jeśli masz ubezpieczenie, najlepiej zacząć od rozmowy telefonicznej z firmą ubezpieczeniową lub odwiedzenia strony internetowej w celu znalezienia zatwierdzonych dostawców w Twojej okolicy. Często firmy ubezpieczeniowe ograniczają liczbę wizyt, na które można się zgłosić do terapeuty, dlatego ważne jest, aby się o tym dowiedzieć. Jeśli nie masz ubezpieczenia, możesz zapytać, czy dostawca usług terapeutycznych oferuje system płatności na ruchomą skalę. W ramach tego rodzaju ustaleń dotyczących płatności rachunki są naliczane na podstawie dochodów.

P: Moi przyjaciele myślą, że jestem po prostu znudzony i powinienem znaleźć nowe hobby. Jak mogę im powiedzieć, że moje MDD to coś więcej?

Duże zaburzenie depresyjne jest chorobą trudną do konceptualizacji dla innych, zwłaszcza jeśli sami nigdy jej nie doświadczyli. Niestety, osoba cierpiąca na dużą depresję często otrzymuje wiele dobrych intencji, ale ostatecznie bezużytecznych rad. Osoby z poważnymi zaburzeniami depresyjnymi prawdopodobnie słyszały wszystko, od „po prostu podnieś się za sznurówki” po „po prostu musisz znaleźć coś fajnego do roboty”. Należy pamiętać, że te komentarze zwykle nie są wynikiem próby zachowania złośliwości przez twoją rodzinę lub przyjaciół. Raczej reprezentują frustrację twoich bliskich, którzy nie mają pojęcia, jak ci pomóc.

Istnieją grupy wsparcia dla rodzin i przyjaciół osób cierpiących na depresję. Grupy te zapewniają edukację bliskich, aby pomóc im zrozumieć, że depresja nie jest wyborem i nie występuje, ponieważ osoba z zaburzeniem potrzebuje nowego hobby. Osoby z depresją mogą również rozważyć poproszenie lekarza o wyjaśnienie problemu członkom rodziny.

Jednak pod koniec dnia ludzie uwierzą w to, w co chcą. Dlatego osoby z depresją powinny zdawać sobie sprawę, że mogą być bezsilne, aby uczyć niektórych ludzi w swoim życiu osobistym o naturze ich zaburzenia depresyjnego.

P: Nie mogę spać w nocy. Czy to częsty objaw depresji?

Tak, zaburzenia snu występują w zaburzeniach depresyjnych. Niektórzy ludzie twierdzą, że śpią zbyt dużo, podczas gdy inni twierdzą, że w ogóle nie mogą spać. Zaburzenia snu są dość powszechne w depresji i prawdopodobnie będą jednym z obszarów zainteresowania lekarza.

P: Czy są jakieś nowe metody leczenia lub badania dotyczące depresji?

Z każdym rokiem nasza wiedza na temat szerokiego zakresu zaburzeń psychicznych, w tym depresji, stale rośnie. Nadal opracowywane są nowe leki przeciwdepresyjne. Ostatnio sporo uwagi poświęcono pojawieniu się przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS), jeśli chodzi o jej skuteczność w leczeniu depresji. To ekscytujący czas w psychiatrii, ponieważ jesteśmy ciekawi, jakie nowe osiągnięcia nastąpią w ciągu najbliższych kilku lat.

P: Doświadczam ekstremalnego zmęczenia. Mój neurolog powiedział mi, żebym skrócił czas pracy. Czy to normalne?

Twój neurolog prawdopodobnie zachęca Cię do skrócenia czasu pracy, aby pomóc Ci oszczędzać energię. Dałoby to więcej energii do wykonywania zadań domowych, w przeciwieństwie do powrotu do domu z pracy i padania do łóżka. Nie jestem pewien, na czym polega schorzenie neurologiczne, ale zrównoważenie pracy i życia domowego jest niezbędne dla ogólnego zdrowia fizycznego i psychicznego.

Dołącz do rozmowy

Połącz się z naszą społecznością Świadomość zdrowia psychicznego na Facebooku, aby uzyskać odpowiedzi i współczujące wsparcie. Pomożemy Ci poruszać się po Twojej drodze.