Bezobjawowa Bakteriuria W Ciąży: Przyczyny, Leczenie I Więcej

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Co to jest bezobjawowa bakteriuria?

Bezobjawowy bakteriomocz występuje, gdy bakteria jest obecna w opróżnionej próbce moczu. Jest to spowodowane kolonizacją bakteryjną dróg moczowych.

Infekcja dróg moczowych (ZUM) powoduje objawy, takie jak częste oddawanie moczu, bolesne oddawanie moczu lub ból miednicy. Ale bezobjawowa bakteriuria nie powoduje żadnych zauważalnych objawów. Stan ten odnosi się po prostu do wykrycia dużej liczby bakterii w próbce moczu.

Niemniej jednak istnieje dobry powód, aby martwić się tą infekcją, szczególnie jeśli jesteś w ciąży. Może prowadzić do objawowego górnego ZUM (mianowicie odmiedniczkowego zapalenia nerek). Odmiedniczkowe zapalenie nerek to rodzaj infekcji nerek, która może prowadzić do powikłań podczas ciąży.

Bezobjawowy bakteriomocz dotyka 1 do 5 procent zdrowych kobiet przed menopauzą i 1,9 do 9,5 procent kobiet w ciąży. Bezobjawowa bakteriuria występuje rzadziej u mężczyzn.

Co powoduje bezobjawową bakteriurię?

Bakterie są zwykle wprowadzane do dróg moczowych podczas stosunku płciowego lub podczas wycierania po wypróżnieniu. Bakteria E. coli jest odpowiedzialna za większość przypadków bezobjawowej bakteriurii.

Inne gatunki bakterii mogą również powodować kolonizację, w tym:

• Klebsiella pneumoniae
• Proteus mirabilis
• Pseudomonas aeruginosa
• Gatunki gronkowców
• Gatunki Enterococcus
• Paciorkowce grupy B.

Jakie są czynniki ryzyka bezobjawowej bakteriurii?

Ponieważ bezobjawowa bakteriuria nie powoduje objawów, ważne jest, aby wiedzieć, co zwiększa ryzyko infekcji.

Badacze zidentyfikowali szereg czynników ryzyka, w tym:

• ciąża
• cukrzyca
• postępujący wiek
• zaburzenia immunosupresyjne, takie jak HIV, AIDS i niektóre nowotwory
• przyjmowanie leków hamujących układ odpornościowy
• poddawanych zabiegowi wpływającemu na drogi moczowe
• otrzymujących przeszczep nerki
• niedrożności dróg moczowych, na przykład spowodowane kamieniami
• utrata kontroli nad pęcherzem
• obecność cewnika moczowego

uraz rdzenia kręgowego

Jeśli masz lub możesz mieć którekolwiek z tych problemów zdrowotnych lub stanów, możesz być narażony na bezobjawową bakteriurię.

Jednak zgodnie z najnowszymi wytycznymi klinicznymi, badania przesiewowe w kierunku bezobjawowej bakteriurii są zalecane tylko u kobiet w ciąży, osób poddawanych pewnym endoskopowym zabiegom urologicznym oraz starszych osób dorosłych z objawami ZUM.

Jakie są konsekwencje bezobjawowej bakteriurii podczas ciąży?

U kobiet niebędących w ciąży bezobjawowa bakteriomocz rzadko powoduje poważne problemy. Jednak u kobiet w ciąży infekcja ta może postępować w górę, powodując ostre zapalenie cewki moczowej, ostre zapalenie pęcherza moczowego i ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Bakteriuria może prowadzić do niekorzystnych wyników ciąży, takich jak niska masa urodzeniowa i poród przedwczesny. Poród przedwczesny jest najczęstszą przyczyną poważnych powikłań - w tym śmierci - u noworodków.

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) nawet 45 procent ciężarnych kobiet z nieleczoną bezobjawową bakteriurią rozwinie odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Infekcja nerek może również prowadzić do zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) lub posocznicy. Sepsa występuje, gdy organizmy chorobotwórcze lub toksyny wnikają do krwi lub tkanki. Oba mogą zagrażać życiu.

Jak rozpoznaje się bezobjawową bakteriurię?

Ponieważ osoby z tym schorzeniem z definicji nie mają objawów, dodatni posiew moczu jest jedynym sposobem rozpoznania.

Jeśli jesteś w ciąży, Twój lekarz prawdopodobnie przeprowadzi badanie przesiewowe. Kobiety w ciąży powinny być badane na wczesnym etapie ciąży, między 12 a 16 tygodniem.

Lekarz zleci Ci pobranie czystej próbki moczu ze środkowego strumienia. Ta próbka zostanie następnie wysłana do laboratorium w celu hodowli. Ta próbka może pomóc lekarzowi zidentyfikować rodzaj i liczbę obecnych bakterii.

Laboratorium wykorzystuje pomiar zwany jednostkami tworzącymi kolonie na mililitr (CFU / ml), aby policzyć liczbę bakterii obecnych w próbce moczu. W przypadku bezobjawowego bakteriurii pozytywny wynik próbki moczu określa się jako co najmniej 100 000 CFU / ml.

Jeśli twoja próbka moczu jest pozytywna i nie masz objawów ZUM, możesz zdiagnozować bezobjawową bakteriurię.

Kryteria diagnostyczne są różne dla mężczyzn i kobiet, a dokładniej dla kobiet w ciąży. Kobiety niebędące w ciąży muszą dostarczyć dwie kolejne pozytywne próbki tego samego gatunku bakterii przed uzyskaniem diagnozy bezobjawowej bakteriurii.

Większość lekarzy będzie leczyć kobietę w ciąży jedną próbką moczu wykazującą odpowiedni wzrost bakterii. Mężczyźni i osoby z wprowadzonym cewnikiem muszą dostarczyć tylko jedną pozytywną próbkę.

Jak leczyć bezobjawową bakteriurię podczas ciąży?

Infekcje bakteryjne są zwykle leczone antybiotykami. Jednak osoby niebędące w ciąży z bezobjawową bakteriurią na ogół nie wymagają leczenia. Dzieje się tak, ponieważ nie występują żadne objawy chorobowe, a bakterie mogą z czasem samoistnie ustępować.

Przyjmowanie antybiotyków może również zakłócić normalną równowagę bakterii w organizmie. Ponadto nadmierne przepisywanie antybiotyków może sprzyjać powstawaniu szczepów bakterii opornych na antybiotyki.

Jednak antybiotykoterapia bezobjawowej bakteriurii jest zalecana dla następujących grup:

• kobiety w ciąży
• osoby, które będą poddawane zabiegowi obejmującemu drogi moczowe lub prostatę

Osoby z powyższych grup powinny zostać przebadane pod kątem bezobjawowej bakteriurii, aby można było rozpocząć leczenie w przypadku stwierdzenia choroby.

Jakie rodzaje antybiotyków można przepisać w czasie ciąży?

Do leczenia zwykle wystarcza krótki cykl doustnych antybiotyków. Twój lekarz prawdopodobnie zaleci siedmiodniowy do dziesięciu dniowy cykl antybiotyków. Powinieneś upewnić się, że zakończyłeś cały cykl antybiotyków zgodnie z zaleceniami lekarza.

W wielu badaniach porównano różne schematy antybiotyków i wykazano, że są one równie skuteczne w leczeniu bezobjawowej bakteriurii. Twój lekarz najprawdopodobniej otrzyma raport z posiewu moczu, który pokaże najskuteczniejsze antybiotyki dla określonych bakterii.

Antybiotyki, które są zwykle stosowane w leczeniu kobiet w ciąży z tą chorobą, obejmują:

• ampicylina (Principen)
• amoksycylina (Amoxil)
• cephalexin (Keflex)
• nitrofurantoina (makrodantyna)

Twój lekarz z pewnością przepisze antybiotyk, który jest uważany za bezpieczny do stosowania w czasie ciąży. Niektóre antybiotyki, takie jak cyprofloksacyna (Cipro), są często stosowane w leczeniu infekcji dróg moczowych u kobiet niebędących w ciąży, ale nie są często stosowane w ciąży ze względu na bezpieczeństwo rozwijającego się płodu.

Co dzieje się po leczeniu bezobjawowej bakteriomoczu w ciąży?

Po zakończeniu programu leczenia ponownie udasz się do lekarza, aby sprawdzić, czy ustąpiło.

Po zażyciu antybiotyków kobiety w ciąży zostaną poddane kolejnym posiewowi moczu, aby upewnić się, że bakterie zostały zabite. Jeśli ta kultura jest ujemna, mogą być okresowo sprawdzane pod kątem ponownej infekcji, aż do porodu.

Jak można zapobiegać bezobjawowej bakteriomoczu?

Możesz pomóc w zapobieganiu kolonizacji bakteryjnej dróg moczowych, przestrzegając następujących wskazówek:

• Pić dużo płynów. Staraj się wypijać codziennie kilka szklanek wody. Może to pomóc wypłukać bakterie z dróg moczowych.
• Wytrzyj od przodu do tyłu po wypróżnieniu. Wycieranie od tyłu do przodu może wprowadzić bakterie z jelit kobiety do dróg moczowych.
• Oddaj mocz krótko po seksie. Pomaga to wypłukać bakterie z dróg moczowych.
• Pij sok żurawinowy. Chociaż badania nie są rozstrzygające, sok żurawinowy może spowalniać lub zapobiegać rozwojowi bakterii w drogach moczowych.

Jakie są perspektywy bezobjawowego bakteriomoczu w ciąży?

Bezobjawowa bakteriuria jest zwykle łagodnym stanem u większości ludzi. Jednak naraża kobiety w ciąży na zwiększone ryzyko infekcji, takich jak odmiedniczkowe zapalenie nerek. W rezultacie zwiększa również ryzyko porodu przedwczesnego i innych powikłań.

Kobiety w ciąży powinny zostać poddane wczesnym badaniom przesiewowym i, jeśli stan występuje, leczone krótkim kursem antybiotyków.

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli w końcu pojawią się objawy, w tym częste oddawanie moczu, ból miednicy lub inne objawy ZUM.