Pink Eye Vs. Stye: Różnice, Przyczyny, Leczenie I Zapobieganie

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Jęczmień

Objawy jęczmienia powieki obejmują:

ból w oku lub wokół oka
uniesiony, czerwony guzek na powiece
opuchnięta powieka
wrażliwość na światło
ropa lub łzawienie oczu
zaczerwienienie
uczucie piasku w oku

Udostępnij na Pinterest

Przyczyny

Następnym krokiem w identyfikacji, co powoduje dyskomfort oczu, jest zadanie sobie pytania, jaka może być przyczyna. Różowe oko i jęczmień czasami wyglądają podobnie, ale pojawiają się z różnych powodów.

Istnieje kilka różnych rodzajów różowego oka, a każdy z nich ma inną przyczynę.

Wirusy, bakterie lub alergeny często powodują różowe oko. Różowe oko może odnosić się do każdego zapalenia lub infekcji przezroczystej błony pokrywającej powiekę.

Inne przyczyny różowego oka to:

toksyny środowiskowe (takie jak dym lub kurz)
podrażnienie soczewek kontaktowych
ciała obce (takie jak brud lub rzęsa) podrażniające wyściółkę powieki

Z drugiej strony infekcja gruczołów łojowych powieki powoduje jęczmień. Sty charakteryzują się czerwoną grudką wokół zajętego gruczołu lub mieszków włosowych. Te grudki mogą wyglądać jak pryszcz lub wrzód.

Czynności, które wprowadzają bakterie do oka, mogą prowadzić do jęczmienia, takie jak:

spanie z makijażem
często przecierając oczy
próbując przedłużyć żywotność jednorazowych kontaktów

Jak leczyć różowe oko

W niektórych przypadkach różowego oka można zastosować domowe środki łagodzące objawy, dopóki infekcja nie ustąpi.

Oto parę sugestii:

Zastosuj zimne okłady do oka, aby zmniejszyć stan zapalny.
Użyj sztucznych kropli do oczu łzowych.
Umyj ręce przed dotknięciem oczu.
Umyj całą pościel, aby uniknąć ponownego zakażenia oczu.
Unikaj noszenia soczewek kontaktowych do czasu ustąpienia objawów infekcji.

Jeśli leczenie domowe nie złagodzi objawów, może być konieczna wizyta u okulisty. Mogą przepisać antybiotykoterapię w przypadku bakteryjnego różowego oka.

Jak leczyć jęczmień

Leczenie jęczmienia polega na usunięciu blokady z zakażonego gruczołu tłuszczowego.

Aby samodzielnie leczyć jęczmień, Academy of American Ophthalmology zaleca stosowanie czystych, ciepłych okładów na ten obszar. Zrób to w 15-minutowych odstępach do pięciu razy dziennie. Nie próbuj ściskać ani rozbijać jęczmienia.

Jeśli jęczmień nie ustąpi po kilku dniach, skontaktuj się z lekarzem. Być może trzeba będzie przepisać antybiotyk. W niektórych przypadkach okulista musi osuszyć jęczmień, aby go usunąć. Nie próbuj tego samodzielnie, ponieważ możesz trwale uszkodzić swój wzrok.

Porozmawiaj z lekarzem, jeśli martwisz się jęczmieniem, który nie ustępuje.

Zapobieganie jęczmieniu i różowym oczom

Dbanie o oczy może pomóc w zapobieganiu infekcjom oczu. Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci uniknąć zarówno jęczmienia, jak i różowego oka:

Często myj ręce, zwłaszcza jeśli pracujesz z małymi dziećmi lub opiekujesz się zwierzętami.
Zmywaj makijaż oczu na koniec każdego dnia bezolejowym płynem do demakijażu.
Pod koniec każdego dnia umyj twarz ciepłą wodą.
Pierz często pościel, zwłaszcza poduszki.
Nie udostępniaj rzeczy, które dotykają twoich oczu, w tym ręczników, myjek i kosmetyków.

Kiedy iść do lekarza

Należy zgłosić się do lekarza w przypadku infekcji oka, która nie ustępuje po 48 godzinach od objawów. Inne objawy, które należy udać się do lekarza to:

Osoba zarażona ma mniej niż 5 lat.
Twoja wizja jest w jakikolwiek sposób ograniczona.
Zauważasz zieloną lub żółtą ropę wydobywającą się z zakażonego oka.
Każdy obszar oka zaczyna zmieniać kolory poza jasnoczerwonym lub różowym odcieniem.

Na wynos

Zarówno różowe oko, jak i jęczmień to nieprzyjemne infekcje, które atakują oczy. Jęczmień zawsze obejmuje twardy guzek wzdłuż brzegu powieki, który oznacza zablokowany gruczoł łojowy lub pęcherzyk.

Z drugiej strony różowe oko wpływa na wyściółkę oka. Może to spowodować większe zaczerwienienie i łzawienie na całej powierzchni oka.

Traktuj poważnie każdą infekcję oka. Jeśli w ogóle obawiasz się zidentyfikowania infekcji na twoim lub dziecku oka, natychmiast porozmawiaj ze swoim lekarzem ogólnym, okulistą lub pediatrą.