Lęk napadowy to stan, który obejmuje powtarzające się ataki paniki. Atak paniki to epizod intensywnego niepokoju, który pojawia się bez ostrzeżenia. Często ataki paniki nie mają wyraźnej przyczyny.
Ataki paniki wywołują intensywne emocje, takie jak strach przed śmiercią lub poczucie oderwania się od siebie. Powodują również objawy fizyczne, w tym kołatanie serca lub duszność.
Dwa lub więcej ataków paniki może być oznaką zespołu lęku napadowego. Leczenie lęku napadowego obejmuje leki i terapię. Pomocne mogą być również zmiany stylu życia.
Omawiamy powszechnie przepisywane leki na ataki paniki i sposób ich działania.
Leki na receptę na ataki paniki i lęk
Leki mogą ułatwić niektórym radzenie sobie z napadami paniki i lękiem. Niektóre leki leczą jednocześnie współwystępujący stan, taki jak depresja.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
SSRI to rodzaj leków przeciwdepresyjnych stosowanych również w leczeniu lęku i ataków paniki.
Zapobiegają wchłanianiu serotoniny przez komórki nerwowe w mózgu. Serotonina jest przekaźnikiem chemicznym związanym z regulacją nastroju. Stabilizacja poziomu serotoniny pomaga zmniejszyć niepokój i panikę.
SSRI były szeroko badane. Niosą ze sobą niskie ryzyko poważnych skutków ubocznych i są skuteczne przez długi czas. W rezultacie są jednym z najczęściej przepisywanych leków na lęk napadowy.
Niektóre leki z grupy SSRI powszechnie przepisywane w leczeniu lęku napadowego obejmują:
- citalopram (Celexa)
- escitalopram (Lexapro)
- fluwoksamina (Luvox)
- paroksetyna (Paxil)
- fluoksetyna (Prozac)
- sertralina (Zoloft)
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i norepinefryny (SNRI)
SNRI to inny rodzaj leków przeciwdepresyjnych. Zapobiegają wchłanianiu zarówno serotoniny, jak i noradrenaliny, przekaźnika chemicznego zaangażowanego w reakcję organizmu na stres.
SNRI niosą ze sobą niewielkie ryzyko skutków ubocznych. Są jednymi z najczęściej zalecanych leków na lęk napadowy.
Wenlafaksyna (Effexor) jest obecnie jedynym SNRI zatwierdzonym przez FDA do leczenia lęku napadowego.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA)
TLPD to leki przeciwdepresyjne starszej generacji. Chociaż stały się mniej powszechne po wynalezieniu SSRI, badania sugerują, że są równie skuteczne w leczeniu lęku napadowego.
TLPD działają poprzez zwiększanie poziomu serotoniny i norepinefryny oraz blokowanie acetylocholiny, neuroprzekaźnika związanego z objawami lęku.
Niektóre TLPD powszechnie przepisywane w leczeniu lęku napadowego obejmują:
- doxepin (Adapin, Sinequan)
- klomipramina (anafranil)
- nortryptylina (Pamelor)
- amitryptylina (Elavil)
- dezypramina (norpramina)
- imipramina (tofranil)
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO)
IMAO były pierwszymi lekami przeciwdepresyjnymi. Działają poprzez blokowanie oksydazy monoaminowej, enzymu biorącego udział w rozkładzie serotoniny i norepinefryny.
IMAO są skuteczne w leczeniu stanów lękowych, ale stwarzają ryzyko poważnych skutków ubocznych, gdy są przyjmowane razem z niektórymi pokarmami i lekami. W rezultacie jest mniej prawdopodobne, że zostaną przepisane na zespół lęku napadowego niż SSRI, SNRI i TLPD.
W przypadkach, gdy inne leki przeciwdepresyjne są nieskuteczne, można przepisać następujące IMAO:
- izokarboksazyd (Marplan)
- fenelzyna (Nardil)
- tranylcypromina (Parnate)
Benzodiazepiny
Benzodiazepiny powodują uspokojenie. Działają poprzez spowolnienie funkcji ośrodkowego układu nerwowego, chociaż ich dokładny mechanizm nie jest znany.
Chociaż benzodiazepiny są skuteczne w leczeniu objawów napadu paniki, generalnie nie są zalecane do długotrwałego stosowania. Mogą prowadzić do depresji i uzależnienia od narkotyków. Są szczególnie ryzykowne dla osób, które w przeszłości miały problemy z używaniem narkotyków lub alkoholu.
Benzodiazepiny, takie jak alprazolam (Xanax) i klonazepam (Klonopin), są czasami przepisywane w celu leczenia krótkotrwałych objawów lęku napadowego.
Beta-blokery
Beta-adrenolityki leczą fizyczne objawy związane z atakami paniki.
Działają, zapobiegając przedostawaniu się adrenaliny do receptorów beta serca i przyspieszając bicie serca. Pomagają również obniżyć ciśnienie krwi.
Nie leczą psychologicznych podstaw lęku napadowego.
Beta-blokery są tradycyjnie przepisywane na choroby serca. Nie zostały zatwierdzone do leczenia lęku napadowego. Mimo to lekarz może przepisać beta-blokery poza wskazaniami, jeśli uzna, że jest to dla Ciebie najlepsze.
Niektóre typowe beta-blokery obejmują:
- acebutolol (Sectral)
- bisoprolol (Zebeta)
- karwedilol (Coreg)
- propranolol (Inderal)
- atenolol (tenormina)
- metoprolol (Lopressor)
Inne leki przeciwdepresyjne
Dostępne są inne leki przeciwdepresyjne. Większość działa poprzez stabilizację serotoniny lub norepinefryny.
Inne leki przeciwdepresyjne obejmują:
- duloksetyna (Cymbalta)
- trazodon (Desyrel)
- mirtazapina (Remeron)
Czy możesz kupić leki na napad paniki bez recepty?
Leki na napady paniki nie są dostępne bez recepty. Aby otrzymać receptę, musisz udać się do lekarza.
Atak paniki w medycynie naturalnej
Chociaż niektóre naturalne środki wydają się obiecujące w leczeniu ataków paniki, potrzebne są dalsze badania, aby zbadać potencjalne zagrożenia.
Należy pamiętać, że Food and Drug Administration (FDA) nie poddaje środków ziołowych, suplementów diety i olejków eterycznych tym samym normom, co leki. W rezultacie nie zawsze można wiedzieć, co bierzesz.
Naturalne środki mogą kolidować z lekami i powodować inne skutki uboczne. Zapytaj lekarza przed zastosowaniem naturalnego środka na lęk napadowy.
Leczenie napadu paniki bez leków
Badania wykazały, że terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest najskuteczniejszą formą terapii lęku napadowego. Może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z lekami przeciwdepresyjnymi.
CBT jest praktyczną formą terapii, która obejmuje szereg technik. Celem jest dostosowanie myśli i zachowania, aby złagodzić objawy lęku napadowego.
Inne niemedyczne metody leczenia lęku obejmują zmiany stylu życia, ćwiczenia i techniki relaksacyjne.
Leczenie dzieci z zespołem napadów paniki
Leczenie dzieci z lękiem napadowym jest podobne do leczenia dorosłych z zespołem lęku napadowego. Typowe zabiegi obejmują leki i terapię.
SSRI są jednymi z najczęściej przepisywanych leków w leczeniu lęku napadowego u dzieci i młodzieży. Ponieważ SSRI nie są skuteczne od razu, benzodiazepiny są czasami przepisywane, aby w międzyczasie opanować ataki paniki.
Objawy lęku napadowego
Lęk napadowy charakteryzuje się powtarzającymi się atakami paniki. Podczas ataku paniki mogą wystąpić następujące objawy:
- pocenie się, dreszcze lub uderzenia gorąca
- bijące serce
- trudności w oddychaniu
- ucisk w drogach oddechowych lub klatce piersiowej
- drżący
- nudności
- skurcze brzucha
- bóle głowy
- zawroty głowy
- drętwienie lub mrowienie
- przytłaczający niepokój lub strach
- strach przed utratą kontroli
- strach przed śmiercią
- poczucie oderwania się od siebie lub rzeczywistości
Jeśli doświadczyłeś ataku paniki, możesz obawiać się kolejnego, a nawet unikać miejsc lub sytuacji, w których miałeś atak paniki.
Przyczyny lęku napadowego
Ataki paniki przypominają naturalną reakcję organizmu na niebezpieczeństwo. Nie jest jednak jasne, dlaczego występują one w niezagrażających sytuacjach.
Ważną rolę odgrywają takie czynniki, jak genetyka, środowisko i stres.
Niektóre czynniki ryzyka obejmują:
- posiadanie rodzinnej historii zaburzeń lękowych
- znaczny stres, taki jak utrata bliskiej osoby, bezrobocie lub poważna zmiana życiowa
- traumatyczne wydarzenia
- palenie
- piję dużo kawy
- wykorzystywanie fizyczne lub seksualne w dzieciństwie
Diagnozowanie zespołu napadu paniki
Ważne jest, aby udać się do lekarza, jeśli masz objawy ataku paniki. Mogą pomóc ci określić przyczynę twoich objawów i odróżnić ataki paniki, zespół lęku napadowego lub inny stan.
Mogą przeprowadzić następujące testy, aby postawić diagnozę:
- kompleksowy egzamin fizyczny
- badania krwi
- elektrokardiogram (EKG / EKG)
- ocena psychologiczna, w tym pytania dotyczące objawów, historii medycznej i rodzinnej, stylu życia i dzieciństwa
Na wynos
SSRI i SNRI to najczęściej przepisywane leki stosowane w leczeniu lęku napadowego. Dostępne są jednak inne leki.
Jeśli wystąpią objawy napadu paniki, porozmawiaj z lekarzem o możliwościach leczenia.
