Phalloplasty: FTM Gender Confirmation Surgery Recovery, Complications

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Przegląd

Falloplastyka to budowa lub rekonstrukcja penisa. Falloplastyka jest powszechnym wyborem chirurgicznym dla osób transpłciowych i niebinarnych zainteresowanych operacją potwierdzenia płci. Służy również do rekonstrukcji penisa w przypadku urazów, raka lub wady wrodzonej.

Celem falloplastyki jest zbudowanie atrakcyjnego kosmetycznie penisa o wystarczającej wielkości, zdolnego do odczuwania wrażeń i uwalniania moczu z pozycji stojącej. To złożony zabieg, który często obejmuje więcej niż jedną operację.

Techniki falloplastyki wciąż ewoluują wraz z dziedzinami chirurgii plastycznej i urologii. Obecnie złota standardowa procedura falloplastyki znana jest jako falloplastyka promieniowa z wolnym płatem przedramienia (RFF). Podczas tej procedury chirurdzy używają płatka skóry z przedramienia do budowy trzonu prącia.

Co dzieje się podczas falloplastyki?

Podczas falloplastyki lekarze usuwają płat skóry z miejsca pobrania ciała. Mogą całkowicie usunąć tę klapkę lub pozostawić ją częściowo przymocowaną. Tkanka ta jest używana do wytwarzania zarówno cewki moczowej, jak i trzonu prącia, w strukturze rurki w rurce. Większa rura jest w zasadzie zawinięta wokół rury wewnętrznej. Przeszczepy skóry są następnie pobierane z niepozornych obszarów ciała, gdzie nie pozostawiają widocznych blizn, i przeszczepiane w miejscu pobrania.

Kobieca cewka moczowa jest krótsza niż męska cewka moczowa. Chirurdzy mogą wydłużyć cewkę moczową i przymocować ją do żeńskiej cewki moczowej, tak aby mocz wypływał z czubka penisa. Łechtaczkę zwykle pozostawia się w pobliżu podstawy penisa, gdzie nadal można ją stymulować. Osoby, które mogą osiągnąć orgazm przed operacją, zwykle mogą to zrobić po operacji.

W szczególności falloplastyka polega na tym, że chirurdzy zamieniają płatek skóry dawcy w fallus. Ale ogólnie odnosi się do wielu oddzielnych procedur, które często są wykonywane w tandemie. Te procedury obejmują:

• histerektomia, podczas której lekarze usuwają macicę
• Ooforektomia w celu usunięcia jajników
• waginektomia lub ablacja błony śluzowej pochwy w celu usunięcia lub częściowego usunięcia pochwy
• falloplastykę mającą na celu zmianę płatka skóry dawcy w fallus
• scrotektomia mająca na celu przekształcenie warg sromowych większych w mosznę, z implantami jąder lub bez
• plastyka cewki moczowej w celu wydłużenia i połączenia cewki moczowej wewnątrz nowego fallusa
• plastyka żołędzi, aby wyrzeźbić wygląd nieobrzezanego czubka
• implant prącia umożliwiający wzwód

Nie ma jednego zamówienia ani harmonogramu dla tych procedur. Wiele osób nie wykonuje wszystkich z nich. Niektórzy ludzie wykonują niektóre z nich razem, podczas gdy inni rozprowadzają je przez wiele lat. Zabiegi te wymagają chirurgów z trzech różnych specjalności: ginekologii, urologii i chirurgii plastycznej.

Szukając chirurga, możesz poszukać takiego z ustalonym zespołem. Przed którąkolwiek z tych interwencji medycznych porozmawiaj z lekarzem o zachowaniu płodności i wpływie na funkcjonowanie seksualne.

Techniki falloplastyki

Różnica między dominującymi technikami falloplastyki polega na miejscu, z którego pobierana jest skóra dawcy oraz w sposobie, w jaki jest ona usuwana i ponownie mocowana. Miejsca pobrania mogą obejmować dolną część brzucha, pachwinę, tułów lub udo. Jednak preferowanym miejscem dla większości chirurgów jest przedramię.

Falloplastyka z wolnym płatem promieniowym przedramienia

Falloplastyka promieniowa z wolnym płatem przedramienia (RFF lub RFFF) to najnowsza ewolucja w rekonstrukcji narządów płciowych. W przypadku wolnego płata tkanka jest całkowicie usuwana z przedramienia z nienaruszonymi naczyniami krwionośnymi i nerwami. Te naczynia krwionośne i nerwy są ponownie połączone z mikrochirurgiczną precyzją, umożliwiając naturalny przepływ krwi do nowego fallusa.

Ta procedura jest preferowana w stosunku do innych technik, ponieważ zapewnia doskonałą czułość i dobre wyniki estetyczne. Cewkę moczową można zbudować w formie rurki w rurce, co umożliwia oddawanie moczu w pozycji stojącej. Jest miejsce na późniejszą implantację pręta erekcyjnego lub pompowaną pompkę.

Szanse na uszkodzenie ruchomości w miejscu pobrania są również niskie, jednak przeszczepy skóry na przedramieniu często pozostawiają umiarkowane do ciężkich blizny. Ta procedura nie jest idealna dla kogoś, kto martwi się widocznymi bliznami.

Falloplastyka płata uszypułowanego przedniego bocznego uda

Falloplastyka płata uszypułowanego przedniego bocznego uda (ALT) nie jest wiodącym wyborem większości chirurgów, ponieważ powoduje znacznie niższy poziom wrażliwości fizycznej nowego penisa. W przypadku płata uszypułowanego tkanka jest oddzielana od naczyń krwionośnych i nerwów. Cewkę moczową można zrestrukturyzować pod kątem oddawania moczu w pozycji stojącej, a miejsce na implant prącia jest wystarczające.

Osoby, które przeszły tę procedurę, są ogólnie zadowolone, ale zgłaszają niski poziom wrażliwości erotycznej. W przypadku tej procedury występuje większy odsetek powikłań związanych z moczem i innymi niż w przypadku RFF. Przeszczepy skóry mogą pozostawiać znaczne blizny, ale w bardziej dyskretnym miejscu.

Falloplastyka brzucha

Falloplastyka brzucha, zwana także falloplastyką nadłonową, jest dobrym wyborem dla transpłciowych mężczyzn, którzy nie wymagają pochwy lub zrestrukturyzowanej cewki moczowej. Cewka moczowa nie przejdzie przez czubek penisa, a oddawanie moczu będzie nadal wymagało pozycji siedzącej.

Podobnie jak ALT, ta procedura nie wymaga mikrochirurgii, więc jest tańsza. Nowy fallus będzie miał doznania dotykowe, ale nie erotyczne. Ale łechtaczka, która jest zachowana w pierwotnym miejscu lub zakopana, nadal może być stymulowana, a implant prącia może pozwolić na penetrację.

Po zabiegu pozostawia poziomą bliznę rozciągającą się od biodra do biodra. Ta blizna jest łatwo ukryta przez ubranie. Ponieważ nie obejmuje cewki moczowej, wiąże się z mniejszą liczbą powikłań.

Falloplastyka płata mięśniowo-skórnego najszerszego grzbietu

Falloplastyka płata mięśniowo-skórnego najszerszego grzbietu (MLD) pobiera tkankę dawcy z mięśni pleców pod pachą. Ta procedura zapewnia duży płat tkanki dawcy, co pozwala chirurgom na stworzenie większego penisa. Doskonale nadaje się zarówno do rekonstrukcji cewki moczowej, jak i dodania urządzenia erekcyjnego.

Płat skóry obejmuje naczynia krwionośne i tkankę nerwową, ale pojedynczy nerw ruchowy jest mniej wrażliwy erotycznie niż nerwy związane z RFF. Miejsce pobrania goi się dobrze i nie jest tak zauważalne jak inne zabiegi.

Ryzyko i komplikacje

Falloplastyka, podobnie jak wszystkie operacje, wiąże się z ryzykiem infekcji, krwawienia, uszkodzenia tkanki i bólu. Jednak w przeciwieństwie do niektórych innych operacji istnieje dość wysokie ryzyko powikłań związanych z falloplastyką. Najczęściej występujące powikłania dotyczą cewki moczowej.

Możliwe powikłania falloplastyki obejmują:

• przetoki cewki moczowej
• zwężenie cewki moczowej (zwężenie cewki moczowej, które utrudnia przepływ moczu)
• uszkodzenie i utrata płata (śmierć przenoszonej tkanki)
• pęknięcie rany (pęknięcia wzdłuż linii nacięć)
• krwawienie lub ból miednicy
• uraz pęcherza lub odbytu
• brak wrażeń
• przedłużona potrzeba drenażu (wydzielina i płyn w miejscu rany wymagający opatrunków)

Miejsce pobierania krwi jest również narażone na powikłania, takie jak:

• nieestetyczne blizny lub przebarwienia
• uszkodzenie rany
• ziarnina tkankowa (czerwona, nierówna skóra w miejscu rany)
• zmniejszona mobilność (rzadko)
• siniaczenie
• zmniejszone czucie
• ból

Poprawa

Powinieneś być w stanie wrócić do pracy około czterech do sześciu tygodni po falloplastyce, chyba że twoja praca wymaga dużego wysiłku. Następnie powinieneś poczekać sześć do ośmiu tygodni. Unikaj ćwiczeń i podnoszenia ciężarów przez pierwsze kilka tygodni, chociaż szybki spacer jest w porządku. Przez pierwsze kilka tygodni będziesz mieć założony cewnik. Po dwóch do trzech tygodni możesz zacząć oddawać mocz przez fallusa.

Twoja falloplastyka może być podzielona na etapy lub możesz mieć jednocześnie skrotoplastykę, rekonstrukcję cewki moczowej i glansplastykę. Jeśli je rozdzielisz, poczekaj co najmniej trzy miesiące między pierwszym a drugim etapem. Na ostatni etap, jakim jest implant prącia, należy poczekać około roku. Przed założeniem implantu ważne jest, abyś miał pełne czucie w swoim nowym penisie.

W zależności od rodzaju operacji możesz nigdy nie odczuwać erotyki w swoim fallusie (ale nadal możesz mieć orgazmy łechtaczkowe). Gojenie się tkanki nerwowej zajmuje dużo czasu. Możesz mieć wrażenie dotykowe przed doznaniem erotycznym. Pełne wyleczenie może zająć do dwóch lat.

Opieka postpenitencjarna

• Unikaj wywierania nacisku na fallusa.
• Spróbuj unieść fallusa, aby zmniejszyć obrzęk i poprawić krążenie (oprzyj go na opatrunku chirurgicznym).
• Utrzymuj nacięcia w czystości i suchości, ponownie załóż opatrunki i przemyj wodą z mydłem zgodnie z zaleceniami chirurga.
• Nie nakładaj lodu na ten obszar.
• Utrzymuj obszar wokół odpływów w czystości za pomocą gąbki do kąpieli.
• Nie bierz prysznica przez pierwsze dwa tygodnie, chyba że lekarz zaleci inaczej.
• Nie ciągnąć za cewnik, ponieważ może to spowodować uszkodzenie pęcherza.
• Opróżnij worek na mocz co najmniej trzy razy dziennie.
• Nie próbuj oddawać moczu ze swojego fallusa, zanim powinieneś.
• Swędzenie, obrzęk, zasinienie, krew w moczu, nudności i zaparcia są normalne w ciągu pierwszych kilku tygodni.

Pytania, które należy zadać chirurgowi

• Jaka jest Twoja preferowana technika falloplastyki?
• Ile już zrobiłeś?
• Czy możesz podać statystyki dotyczące wskaźnika sukcesu i występowania komplikacji?
• Czy masz portfolio zdjęć pooperacyjnych?
• Ile operacji będę potrzebować?
• O ile może wzrosnąć cena, jeśli mam powikłania wymagające operacji?
• Jak długo będę musiał pozostać w szpitalu?
• Jeśli jestem spoza miasta. Jak długo po operacji powinienem pozostać w mieście?

Perspektywy

Chociaż techniki falloplastyki uległy poprawie przez lata, nadal nie ma optymalnej procedury. Przeprowadź mnóstwo badań i porozmawiaj z ludźmi ze społeczności, zanim podejmiesz decyzję, który rodzaj operacji dna jest odpowiedni dla Ciebie. Istnieją alternatywy dla falloplastyki, w tym pakowanie i mniej ryzykowna procedura zwana metoidioplastyką.