Szczepionka Przeciw Wąglikowi: Skutki Uboczne, Zastosowania I Co Warto Wiedzieć

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Wąglik to choroba zakaźna wywoływana przez bakterię Bacillus anthracis. Rzadko występuje w Stanach Zjednoczonych, ale czasami zdarzają się wybuchy chorób. Ma również potencjał do wykorzystania jako broń biologiczna.

Bakterie wąglika mogą tworzyć uśpione struktury zwane zarodnikami, które są bardzo odporne. Kiedy te zarodniki dostaną się do organizmu, bakterie mogą się reaktywować i powodować poważne, a nawet śmiertelne choroby.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o szczepionce przeciw wąglikowi, o tym, kto powinien ją otrzymać i jakie są potencjalne skutki uboczne.

O szczepionce przeciw wąglikowi

W Stanach Zjednoczonych dostępna jest tylko jedna szczepionka przeciw wąglikowi. Jego marką jest BioThrax. Możesz również zobaczyć to jako adsorbowaną szczepionkę przeciw wąglikowi (AVA).

AVA jest wytwarzana przy użyciu szczepu wąglika, który jest niezjadliwy, co oznacza, że jest mało prawdopodobne, aby wywoływał chorobę. Szczepionka w rzeczywistości nie zawiera żadnych komórek bakteryjnych.

Zamiast tego AVA składa się z przefiltrowanej kultury bakteryjnej. Powstały sterylny roztwór zawiera białka wytwarzane przez bakterie podczas wzrostu.

Jedno z tych białek nazywa się antygenem ochronnym (PA). PA jest jednym z trzech składników toksyny wąglika, którą bakteria uwalnia podczas infekcji. To uwalnianie toksyn może powodować poważne choroby.

AVA stymuluje układ odpornościowy do produkcji przeciwciał przeciwko białku PA. Te przeciwciała mogą pomóc zneutralizować toksyny wąglika w przypadku zarażenia się chorobą.

Kto dostaje tę szczepionkę?

Szczepionka przeciw wąglikowi zwykle nie jest dostępna dla ogółu społeczeństwa. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) obecnie zaleca, aby szczepionkę podawać tylko bardzo określonym grupom.

Te grupy to ludzie, którzy mogą mieć kontakt z bakteriami wąglika. Obejmują one osoby w wieku od 18 do 65 lat, które:

• pracownicy laboratorium, którzy pracują z bakteriami wąglika
• osoby pracujące ze zwierzętami lub produktami pochodzenia zwierzęcego, które są zarażone, takie jak personel weterynaryjny
• określony personel wojskowy USA (określony przez Departament Obrony)
• niezaszczepione osoby, które były narażone na działanie bakterii wąglika

W jaki sposób podaje się szczepionkę?

Szczepionkę podaje się w dwóch różnych postaciach, w zależności od przed i po ekspozycji na wąglika.

Wstępna ekspozycja

W celach profilaktycznych szczepionkę przeciw wąglikowi podaje się w pięciu dawkach domięśniowych. Dawki podaje się odpowiednio 1, 6, 12 i 18 miesięcy po pierwszej dawce.

Oprócz pierwszych trzech dawek, boostery zalecane są co 12 miesięcy po ostatniej dawce. Ponieważ odporność może z czasem spadać, wzmacniacze mogą zapewnić stałą ochronę osobom, które mogą być narażone na wąglika.

Po ekspozycji

Kiedy szczepionka jest stosowana w leczeniu osób niezaszczepionych, które były narażone na wąglika, schemat jest skompresowany do trzech dawek podskórnych.

Pierwszą dawkę podaje się tak szybko, jak to możliwe, natomiast drugą i trzecią po dwóch i czterech tygodniach. Antybiotyki będą podawane przez 60 dni wraz ze szczepieniami.

Używany do	Dawka 1	Dawka 2	Dawka 3	Dawka 4	Dawka 5	Wzmacniacz	Antybiotyk
Zapobieganie	1 strzał w ramię	miesiąc po pierwszej dawce	sześć miesięcy po pierwszej dawce	rok po pierwszej dawce	18 miesięcy po pierwszej dawce	co 12 miesięcy po ostatniej dawce
Leczenie	1 strzał w ramię	dwa tygodnie po pierwszej dawce	trzy tygodnie po pierwszej dawce				przez 60 dni po pierwszej dawce

Kto nie powinien tego dostać?

Następujące osoby nie powinny otrzymać szczepionki przeciw wąglikowi:

• osoby, u których w przeszłości wystąpiła poważna lub zagrażająca życiu reakcja na szczepionkę przeciw wąglikowi lub którykolwiek z jej składników
• osoby z osłabionym układem odpornościowym z powodu chorób autoimmunologicznych, HIV lub leków, takich jak leczenie raka
• kobiety w ciąży lub podejrzewające, że mogą być w ciąży
• osoby, które wcześniej chorowały na wąglika
• osoby, które są średnio lub ciężko chore (zaszczepieniem należy poczekać, aż wyzdrowieje)

Skutki uboczne

Jak każda szczepionka lub lek, również szczepionka przeciw wąglikowi ma pewne potencjalne skutki uboczne.

Łagodne skutki uboczne

Według CDC łagodne skutki uboczne mogą obejmować:

• zaczerwienienie, obrzęk lub guzek w miejscu wstrzyknięcia
• uczucie bólu lub swędzenia w miejscu wstrzyknięcia
• bóle mięśni i ramienia w miejscu wstrzyknięcia, które mogą ograniczać ruch
• uczucie zmęczenia lub znużenia
• bół głowy

Te działania niepożądane często ustępują samoistnie bez leczenia.

Rzadkie i nagłe skutki uboczne

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), główne poważne skutki uboczne, które zostały zgłoszone, obejmują ciężkie reakcje alergiczne, takie jak anafilaksja. Reakcje te zwykle pojawiają się w ciągu kilku minut lub godzin po podaniu szczepionki.

Ważne jest, aby znać oznaki anafilaksji, abyś mógł szukać pomocy w nagłych wypadkach. Oznaki i objawy mogą obejmować:

• trudności w oddychaniu
• obrzęk gardła, warg lub twarzy
• nudności
• wymioty
• ból brzucha
• biegunka
• szybkie bicie serca
• zawroty głowy
• półomdlały

Tego typu reakcje są bardzo rzadkie, z mniej niż jednym epizodem na 100 000 podanych dawek.

Interakcje lekowe

Szczepionki przeciw wąglikowi nie należy podawać razem z lekami immunosupresyjnymi, w tym chemioterapią, kortykosteroidami i radioterapią. Te terapie mogą potencjalnie zmniejszyć skuteczność AVA.

Składniki szczepionki

Wraz z białkami, które działają jako aktywny składnik szczepionki przeciw wąglikowi, szczepionka składa się z konserwantów i innych składników. Obejmują one:

• wodorotlenek glinu, powszechny składnik leków zobojętniających sok żołądkowy
• chlorek sodu (sól)
• chlorek benzetoniowy
• formaldehyd

W wiadomościach o szczepionce przeciw wąglikowi

Być może przez lata słyszałeś o szczepionce przeciw wąglikowi w wiadomościach. Wynika to z obaw społeczności wojskowej dotyczących skutków szczepienia przeciwko wąglikowi. Więc jaka jest historia?

Departament Obrony rozpoczął obowiązkowy program szczepień przeciw wąglikowi w 1998 roku. Celem tego programu była ochrona żołnierzy przed potencjalnym narażeniem na bakterie wąglika używanego jako broń biologiczna.

W społeczności wojskowej pojawiły się obawy dotyczące potencjalnych długoterminowych skutków zdrowotnych szczepionki przeciw wąglikowi, zwłaszcza weteranów wojny w Zatoce Perskiej. Jak dotąd naukowcy nie znaleźli związku między szczepionką przeciw wąglikowi a długotrwałą chorobą.

W 2006 roku zaktualizowano program szczepień, aby szczepionka przeciw wąglikowi była dobrowolna dla większości grup wojskowych. Jednak jest to nadal obowiązkowe dla niektórych pracowników. Grupy te obejmują osoby zaangażowane w misje specjalne lub stacjonujące w obszarach wysokiego ryzyka.

Najważniejsze

Szczepionka przeciw wąglikowi chroni przed wąglikiem, potencjalnie śmiertelną chorobą wywoływaną przez infekcję bakteryjną. W Stanach Zjednoczonych dostępna jest tylko jedna szczepionka przeciw wąglikowi. Składa się z białek pochodzących z kultury bakteryjnej.

Szczepionkę przeciw wąglikowi mogą otrzymać tylko określone grupy ludzi, w tym grupy takie jak niektórzy naukowcy laboratoryjni, lekarze weterynarii i personel wojskowy. Można go również podać niezaszczepionej osobie, jeśli jest narażona na wąglika.

Większość skutków ubocznych szczepionki przeciw wąglikowi jest łagodna i ustępuje po kilku dniach. Jednak w rzadkich przypadkach wystąpiły ciężkie reakcje alergiczne. Jeśli zalecane jest podanie szczepionki przeciw wąglikowi, przed jej przyjęciem należy omówić potencjalne skutki uboczne z lekarzem.