Więzadło biodrowo-lędźwiowe, które składa się z pięciu pasm, jest jednym z trzech więzadeł kręgowo-miednicznych odpowiedzialnych za stabilizację kręgosłupa, gdzie jego odcinek lędźwiowy styka się z odcinkiem krzyżowym w miednicy. Robi to razem z więzadłami krzyżowo- kolczystymi i krzyżowo-krzyżowymi. To więzadło jest niezbędne do powstrzymania ruchu połączenia lędźwiowo-krzyżowego w dolnej części pleców.
Iliolumbar więzadła przechodzi przez proces poprzecznym z boku piątego kręgu lędźwiowego i w dół do grzebienia kości biodrowej za wewnętrzną krawędzią na tylnej stronie (tylnej). Grzebień biodrowy to górna, zewnętrzna część kości biodrowej, największa z kości miednicy. Więzadło biodrowo-lędźwiowe tworzy pogrubioną, dolną granicę dla dwóch warstw powięzi piersiowo-lędźwiowej (tkanki łącznej).
W odcinku lędźwiowym kręgosłupa znajduje się sześć więzadeł. Wspomagane przez boczne więzadło lędźwiowo-krzyżowe więzadło biodrowo-lędźwiowe wzmacnia staw lędźwiowo-krzyżowy, który łączy koniec lędźwiowego odcinka kręgosłupa z początkiem odcinka krzyżowego kręgosłupa. We wzmocnieniu stawów kręgosłupa odgrywają również rolę więzadła nadgrzebieniowe, międzykręgowe, więzadło flawum, przednie podłużne i tylne więzadła podłużne.
Więzadło to stabilizuje połączenie między miednicą a dolną częścią pleców, ograniczając zgięcie tułowia na bok. Kiedy to więzadło zostaje zranione, zginanie w jedną stronę staje się bolesne w okolicy stawu krzyżowo-biodrowego, chociaż urazy tego więzadła są rzadkie. Okolica stawu krzyżowo-biodrowego może być w przybliżeniu zlokalizowana u niektórych osób przez dołeczki w dolnej części pleców.
