HPV I HIV: Poznaj Różnicę Między Objawami, Ryzykiem I Nie Tylko

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-11 10:18

Co to jest wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) i HIV?

Chociaż wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) i ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) są infekcjami, które mogą być przenoszone drogą płciową, nie ma medycznego związku między tymi dwoma schorzeniami.

Jednak zachowania, które narażają kogoś na ryzyko zarażenia się wirusem HIV, mogą również zwiększać ryzyko zarażenia się wirusem HPV.

Co to jest HPV?

Ponad 150 powiązanych wirusów jest łącznie określanych jako HPV. Jest to najczęstsza infekcja przenoszona drogą płciową (STI).

Może powodować schorzenia, w tym brodawki narządów płciowych i raka szyjki macicy.

Około 79 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych ma wirusa HPV. Jest tak rozpowszechniony, że większość osób aktywnych seksualnie zapadnie na co najmniej jeden typ wirusa HPV w ciągu swojego życia.

Co to jest HIV?

HIV przenosi się również drogą płciową. Wirus ten atakuje i niszczy limfocyty T CD4-dodatnie, które są białymi krwinkami (WBC), które chronią organizm, wyszukując i zwalczając infekcję.

Bez zdrowych limfocytów T organizm ma niewielką obronę przed oportunistycznymi infekcjami.

Nieleczony HIV może prowadzić do 3. stadium HIV, powszechnie określanego jako AIDS.

Szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych ponad 1,1 miliona ludzi ma HIV. Około 15 procent, czyli 162 500 osób, nie jest świadomych swojej infekcji.

Jakie są objawy wirusa HPV i HIV?

Wiele osób z HPV i HIV nie odczuwa żadnych poważnych objawów.

Objawy HPV

Często osoby ze zdrowym układem odpornościowym są w stanie samodzielnie zwalczyć infekcje HPV bez żadnych zauważalnych problemów zdrowotnych.

Kiedy organizm nie jest w stanie zwalczyć wirusa HPV, objawy mogą objawiać się brodawkami narządów płciowych. Brodawki mogą również rozwijać się na innych częściach ciała, w tym:

• ręce
• stopy
• nogi
• Twarz

Szczepy HPV wysokiego ryzyka przede wszystkim zwiększają ryzyko raka szyjki macicy, ale mogą również zwiększać ryzyko innych nowotworów. Obejmuje to nowotwory:

• srom
• pochwa
• penis
• odbyt
• gardło

Nowotwory HPV mogą rozwijać się latami. Z tego powodu ważne jest regularne kontrole. Kobiety powinny być regularnie badane pod kątem raka szyjki macicy.

Objawy HIV

Osoby zarażone wirusem HIV często nie zdają sobie sprawy, że mają wirusa. Na ogół nie powoduje żadnych objawów fizycznych.

W niektórych przypadkach objawy mogą wystąpić od jednego do sześciu tygodni po transmisji.

Te objawy mogą obejmować:

• gorączka
• wysypka
• powiększone węzły chłonne
• ból stawu

Jakie są czynniki ryzyka HPV i HIV?

Każdy wirus może zostać zarażony, gdy ktoś wejdzie w bezpośredni kontakt z kimś, kto go ma. Wirusy mogą dostać się do organizmu przez dowolny otwór lub pęknąć w skórze.

Czynniki ryzyka dla HPV

Zakażenie wirusem HPV może wystąpić podczas stosunku pochwowego, analnego lub oralnego bez zabezpieczenia lub innego kontaktu skóra do skóry.

Dzieje się tak, ponieważ HPV infekuje komórki powierzchniowe skóry, takie jak dłonie lub stopy, oraz błony śluzowe jamy ustnej i narządów płciowych. Każdy kontakt tych obszarów z osobą zarażoną wirusem HPV może spowodować przeniesienie wirusa.

Czynniki ryzyka HIV

HIV może być przenoszony na różne sposoby, w tym przez krew, mleko matki lub płyny seksualne.

Penetracja podczas seksu nie jest wymagana, aby zarazić się HIV. Wystawienie się na płyny przedporodowe lub pochwowe osoby zakażonej wirusem HIV może być wszystkim, czego potrzeba. Seks pochwowy, oralny i analny zwiększa ryzyko zarażenia się wirusem HIV.

Dzielenie się igłami podczas wstrzykiwania narkotyków to kolejna metoda przenoszenia.

Posiadanie w przeszłości choroby przenoszonej drogą płciową również zwiększa ryzyko zakażenia wirusem HIV, a osoby z HIV są bardziej narażone na zakażenie wirusem HPV.

Jak diagnozuje się HPV i HIV?

Lekarze mogą zdiagnozować HPV, po prostu patrząc na brodawki, jeśli są obecne. HIV wymaga jednak badań krwi lub śliny.

Diagnozowanie HPV

U niektórych osób rozwój brodawek narządów płciowych może być pierwszą oznaką zakażenia HPV. Inni mogą dowiedzieć się, że mają HPV, gdy rozwiną się u nich poważniejsze powikłania, takie jak rak.

Lekarz może zwykle zdiagnozować HPV po prostu przez oględziny brodawek. Jeśli brodawki są trudne do zobaczenia, test z użyciem roztworu octu nadaje im biały kolor, aby można było je zidentyfikować.

Badanie cytologiczne może określić, czy komórki szyjki macicy są nieprawidłowe. Niektóre odmiany wirusa HPV można również zidentyfikować za pomocą testu DNA na komórkach szyjki macicy.

Diagnozowanie wirusa HIV

Rozwój przeciwciał przeciwko wirusowi HIV może zająć do 12 tygodni.

HIV jest zwykle diagnozowany za pomocą testów krwi lub śliny, ale testy te mogą powodować fałszywie ujemne wyniki, jeśli zostaną wykonane zbyt wcześnie. Oznacza to, że wynik testu jest ujemny, mimo że infekcja jest obecna.

Nowszy test sprawdza określone białko, które będzie obecne wkrótce po zakażeniu.

Istnieje również test domowy, który wymaga tylko wymazu z dziąseł. Jeśli pojawi się wynik negatywny, zaleca się odczekanie i ponowne sprawdzenie za trzy miesiące. Jeśli wynik jest pozytywny, ważne jest, aby potwierdzić diagnozę u lekarza.

Im szybciej pojawi się diagnoza, tym szybciej można rozpocząć leczenie. Liczba komórek CD4, miano wirusa i testy lekooporności mogą pomóc ustalić, na jakim etapie znajduje się choroba i jak najlepiej podejść do leczenia.

Jak leczy się wirusy HPV i HIV?

HPV nie zawsze wymaga leczenia. Jednak aby zapobiec rozwojowi wirusa HIV, potrzebne jest odpowiednie leczenie.

Opcje leczenia HPV

Nie ma konkretnych metod leczenia HPV, które mogłyby wyleczyć wirusa, ale często ustępuje on sam.

Dostępne są metody leczenia brodawek narządów płciowych, raka i innych schorzeń związanych z HPV. Dowiedz się więcej o tych opcjach leczenia.

Możliwości leczenia HIV

Zakażenie wirusem HIV ma trzy etapy:

• ostre zakażenie wirusem HIV
• kliniczna latencja
• etap 3 HIV

Ostre zakażenie wirusem HIV jest często opisywane jako „najgorsza grypa wszechczasów”. Na tym etapie występują typowe objawy grypopodobne.

W stanie utajenia klinicznego wirus żyje w człowieku i powoduje niewiele objawów lub nie powoduje ich wcale.

W 3. stadium HIV układ odpornościowy organizmu jest poważnie uszkodzony i podatny na infekcje oportunistyczne.

Każdy, kto został niedawno zdiagnozowany, powinien skupić się na znalezieniu i przyjęciu leków, które będą dla niego najlepsze. Najczęściej przepisywane leki dzielą się na cztery kategorie:

• inhibitory odwrotnej transkryptazy (RTI)
• inhibitory proteazy
• inhibitory wejścia lub fuzji
• inhibitory integrazy

Powszechnie stosowana jest terapia skojarzona z wieloma typami leków.

Chociaż każdy rodzaj narkotyków zwalcza HIV w nieco inny sposób, działają one albo w celu powstrzymania wirusa przed infekowaniem komórek, albo powstrzymania go przed kopiowaniem się.

Przy odpowiednim leczeniu i leczeniu możliwe jest, że HIV nigdy nie przejdzie do późniejszego stadium.

Jaka jest perspektywa?

Obecnie nie ma lekarstwa na HIV ani HPV.

Jednak w większości przypadków HPV nie powoduje długotrwałych problemów zdrowotnych. Ogólna perspektywa zależy od wszelkich warunków wynikających z HPV i częstotliwości badań przesiewowych.

Przy obecnych metodach leczenia HIV można opanować, a miano wirusa uczynić niewykrywalnym. Skuteczne leki i leczenie teraz dramatycznie wydłużają oczekiwaną długość życia.

Czy istnieje sposób, aby zapobiec wirusowi HPV i HIV?

Szczepionka przeciw HPV jest dostępna zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet.

Szczepionkę przeciwko wirusowi HPV należy zaszczepić w wieku 11 lub 12 lat. Osoby, które otrzymają szczepionkę przed ukończeniem 15 lat, otrzymają dwa zastrzyki w okresie od 6 do 12 miesięcy.

Dostępna jest również szczepionka wyrównawcza dla osób w wieku do 45 lat, które nigdy nie były szczepione. Polega na otrzymaniu trzech zastrzyków w ciągu sześciu miesięcy.

Pomimo ciągłych badań, szczepionki na HIV nie są dostępne. Profilaktyka przedekspozycyjna (PrEP) w postaci codziennych doustnych leków jest zalecana osobom ze znanymi czynnikami ryzyka zakażenia HIV.

Aby zmniejszyć ryzyko zarażenia się wirusem HIV, ważne jest, aby unikać używania wspólnych igieł i uprawiać bezpieczny seks. Metody bezpiecznego seksu zmniejszające ryzyko obejmują:

• używanie prezerwatywy podczas stosunku waginalnego, oralnego lub analnego
• poddanie się testom na obecność wirusa HIV i innych chorób przenoszonych drogą płciową

Porozmawiaj z lekarzem, aby dowiedzieć się więcej o badaniach przesiewowych i opiece profilaktycznej.