To jest Crazy Talk: kolumna z poradami dotyczącymi szczerych, nieskruszonych rozmów na temat zdrowia psychicznego z adwokatem Samem Dylanem Finchem. Chociaż nie jest certyfikowanym terapeutą, ma wieloletnie doświadczenie w życiu z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi (OCD). Nauczył się rzeczy na własnej skórze, więc (miejmy nadzieję) nie musisz.
Masz pytanie, na które Sam powinien odpowiedzieć? Sięgnij, a możesz znaleźć się w następnej kolumnie Crazy Talk: [email protected]
Cześć Sam, Miałem jakieś niepokojące, okropne myśli, przy których czuję się tak beznadziejny. Jednak nie powiedziałem o tym mojemu terapeucie, bo tak się ich wstydzę
Niektóre z nich mają charakter seksualny, o którym nawet nie wyobrażam sobie mówić innej osobie, a niektóre z nich są agresywne (przysięgam, nigdy bym na nich nie działał, ale treść sprawia, że czuję, że muszę oszaleć). Czuję się, jakbym był na końcu mojej liny
Co ja robię?
Po pierwsze: dziękuję, że zadałeś tak odważne pytanie.
Wiem, że nie było to łatwe, ale cieszę się, że i tak to zrobiłeś. Zrobiłeś już pierwszy krok (co jest banalne, ale w tym przypadku naprawdę ważne, aby pamiętać).
Mam zamiar wzywać cię do rozważenia, że bez względu na to, jak przerażające są twoje myśli, nadal zasługujesz na wsparcie. Możesz mieć najbrzydsze, najbardziej niespokojne myśli na całym świecie, a to nie zmieni faktu, że osoba zajmująca się zdrowiem psychicznym nadal jest ci winna współczującą, nieoceniającą i kompetentną opiekę.
Prawdopodobnie rozumiesz to logicznie, ale jest to element emocjonalny, z którym trudniej sobie poradzić. I rozumiem. Wiesz, dlaczego to rozumiem? Ponieważ byłem już w twojej dokładnej sytuacji.
Zanim prawidłowo zdiagnozowano u mnie zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, miałam całą lawinę myśli, które przerażały mnie. Myślałem o zabiciu mojego kota lub partnera. Myślałem o przepychaniu ludzi przed pociągami. Przeszedłem nawet przez okres, w którym skamieniałem maltretowaniem dzieci.
Jeśli możesz to sobie wyobrazić, zaczęło się wydawać, że to naprawdę gówniana wersja mentalnego zbijaka. Tyle, że zamiast kulek były to obrazy, na których dosłownie dławiam kota.
„Mój Boże, Sam”, możesz pomyśleć: „Dlaczego przyznajesz się do tego w kolumnie z poradami?!”
Ale jest całkowicie w porządku.
Dobrze mnie usłyszałeś: dobrze jest mieć takie myśli
Aby było jasne, nie jest w porządku, jeśli te myśli są niepokojące, a na pewno nie jest w porządku, gdy znajdujesz się na końcu liny.
Ale ogólnie niepokojące myśli? Wierz lub nie, ale każdy je ma.
Różnica polega na tym, że dla niektórych osób (takich jak ja i mocno podejrzewam ciebie również) nie lekceważymy ich jako dziwnych i nie posuwamy się dalej z naszym dniem. Mamy obsesję na ich punkcie i martwimy się, że mogą mówić o nas coś ważniejszego.
W takim przypadku to, o czym tutaj mówimy, to „natrętne myśli”, które są powtarzającymi się, niechcianymi i często niepokojącymi myślami lub obrazami, które powodują niepokój.
Często występują u osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. Kilka typowych przykładów:
- strach przed celowym zranieniem bliskich (napadnięcie lub zabicie ich) lub siebie
- strach przed przypadkowym zranieniem bliskich (podpalenie domu, zatrucie kogoś, narażenie na chorobę) lub siebie
- martwiąc się, że przejechałeś kogoś z pojazdem lub że to zrobiłeś
- strach przed molestowaniem lub wykorzystywaniem dziecka
- strach przed orientacją seksualną inną niż ta, z którą się identyfikujesz (więc jeśli jesteś hetero, strach przed byciem gejem; jeśli jesteś gejem, strach przed byciem hetero)
- lęk przed posiadaniem tożsamości płciowej innej niż ta, z którą się identyfikujesz (więc jeśli jesteś cispłciowością, lęk przed faktyczną transseksualnością; jeśli jesteś transpłciowy, obawa, że możesz być cispłciowością)
- obawiasz się, że tak naprawdę nie kochasz swojego partnera lub że nie jest on „właściwą” osobą
- obawiasz się, że możesz wykrzyczeć przekleństwa lub obelgi lub że powiedziałeś coś niewłaściwego
- powtarzające się myśli, które uważasz za grzeszne lub bluźniercze (takie jak chęć oddawania czci Szatanowi lub seksualizacja świętych lub postaci religijnych)
- powtarzające się myśli, że nie żyjesz zgodnie ze swoimi wartościami moralnymi lub etycznymi
- powtarzające się myśli o naturze rzeczywistości lub istnienia (w zasadzie jeden długi, przeciągający się kryzys egzystencjalny)
Centrum OCD w Los Angeles ma kluczowe źródło opisujące wszystkie te formy OCD i wiele więcej, którym gorąco polecam przyjrzeć się.
Każda osoba ma niepokojące myśli, więc w ten sposób zaburzenie obsesyjno-kompulsywne nie jest zaburzeniem „różnicy” - to stopień, w jakim te myśli wpływają na czyjeś życie.
Sądząc po tym, te myśli, które masz, zdecydowanie wpływają na Ciebie, co oznacza, że nadszedł czas, aby zwrócić się o profesjonalną pomoc. Dobre wieści? (Tak, są dobre wieści!) Mogę prawie zagwarantować, że Twój terapeuta już to wszystko słyszał.
Cokolwiek okropnego, okropnego, co pojawia się w twoim mózgu, najprawdopodobniej nie będzie szokujące dla twoich lekarzy
Uczyli się tego na studiach podyplomowych, rozmawiali o tym z innymi klientami i najprawdopodobniej sami mieli kilka dziwnych myśli (w końcu są też ludźmi!).
Ich zadaniem jest również być profesjonalnymi dorosłymi, którzy poradzą sobie ze wszystkim, co im rzucisz.
Jeśli jednak nie jesteś pewien, jak przedstawić to swoim klinicystom, oto moja wypróbowana i prawdziwa rada na to, co będzie bez wątpienia najbardziej niezręczną rozmową w Twoim życiu:
1. Najpierw ćwicz samodzielnie
Pisanie scenariusza i ćwiczenie go pod prysznicem lub w samochodzie to sposób, w jaki za pierwszym razem podniosłem się na duchu - odkurzanie jest również dobrym sposobem, aby to zrobić, jeśli nie chcesz być słyszany.
„Wiem, że to brzmi absurdalnie, ale…” „Czuję się tak okropnie i zawstydzony z tego powodu, ale…” były początkami, które pomogły mi dowiedzieć się, jakie słowa chcę powiedzieć.
2. Może w ogóle tego nie mów
Znałem ludzi, którzy zapisywali swoje natrętne myśli, a następnie wręczyli ten kawałek papieru swojemu terapeucie lub psychiatrze.
Na przykład: „Nie czuję się komfortowo, mówiąc ci to, ale czułem, że musisz wiedzieć, że się z tym zmagam, więc napisałem coś do przeczytania”. Zrobiłem to raz z moim psychiatrą, a kiedy skończył czytać, wzruszył ramionami i zażartował: „Dobrze wiedzieć. Możesz go teraz spalić, jeśli chcesz, mogę to stąd zabrać”.
3. Najpierw przetestuj wody
Jeśli nie jesteś jeszcze gotowy, możesz mówić hipotetycznie. Jest to sposób oceny rodzaju reakcji, jakiej możesz oczekiwać od swojego lekarza, i ułatwienia sobie do tego.
Na przykład: „Czy mogę zadać hipotetyczne pytanie? Gdyby twój klient zgłosił, że ma jakieś natrętne myśli, których bardzo się wstydzi, jak poradzisz sobie z tą rozmową?”
4. Pozwól im zadawać pytania
Czasami bezpieczniej jest zagłębić się w te rozmowy, jeśli twój lekarz prowadzi. Zawsze możesz zapytać: „Martwię się, że mogę mieć OCD i zastanawiałem się, czy możesz podać mi więcej informacji, w szczególności na temat natrętnych myśli”.
5. Oprzyj się na innych zasobach
Jest niesamowita książka, którą przeczytałem, „The Imp of the Mind”, którą szczerze uważam za obowiązkową dla każdego, kto zmaga się z takimi myślami.
Jeśli nie jesteś pewien, jak się otworzyć, polecam przeczytanie tej książki i podkreślenie wszelkich fragmentów, które uważasz za istotne. Możesz to również zrobić za pomocą zasobów internetowych, takich jak artykuły, które można znaleźć w OCD Center w Los Angeles.
6. Poszukaj innego lekarza
Jeśli naprawdę nie czujesz się komfortowo rozmawiając z terapeutą, może to również wskazywać na potrzebę zmiany terapeuty. Nie każdy klinicysta również dużo wie o OCD, więc może nadszedł czas, aby znaleźć lepsze dopasowanie.
Mówię o tym więcej w innym artykule Healthline, który możesz przeczytać tutaj.
7. Wypróbuj terapię online
Jeśli rozmowa z kimś twarzą w twarz jest naprawdę barierą utrudniającą uzyskanie pomocy, rozwiązaniem może być wypróbowanie innej formy terapii.
Pisałem tutaj o swoich własnych doświadczeniach z terapią online (w skrócie? Zmieniło to życie).
8. Postaw zakład
Jeśli Twój mózg jest podobny do mojego, możesz pomyśleć: „Ale Sam, skąd WIEM, że to natrętna myśl, a ja nie jestem po prostu psychopatą?” Ha, przyjacielu, znam ten scenariusz na pamięć. Jestem weteranem tej gry.
Jedna zmiana ramek, która pomaga mi wyobrazić sobie, że ktoś włamuje się do mojego mieszkania, przykłada mi broń do głowy i mówi: „Jeśli nie odpowiesz poprawnie na to pytanie, zastrzelę cię. Czy naprawdę zamierzasz zabić swojego kota? [lub czymkolwiek jest twój równoważny strach]”. (Tak, tak, to bardzo brutalny scenariusz, ale stawki są tutaj ważne).
Dziewięć razy z dziesięciu? Gdyby doszło do pchnięcia, a nie mieliśmy innego wyjścia, jak tylko zgadnąć, logiczna część naszego mózgu zna różnicę między natrętną myślą a uzasadnionym niebezpieczeństwem.
I nawet jeśli nadal nie jesteś pewien, to też jest w porządku. Samo życie jest pełne niepewności. Twoim zadaniem nie jest to rozgryzienie - zostaw to profesjonalistom.
Posłuchaj: zasługujesz na to, by poczuć się lepiej niż to. I wydaje mi się, że będziesz potrzebować pomocy, aby się tam dostać
Twój mózg jest taki niegrzeczny i niesprawiedliwy i naprawdę przepraszam za to. Mój mózg też czasami jest prawdziwym palantem, więc rozumiem bolesną frustrację, która towarzyszy temu terytorium.
Wiem, że rozmowa o tym jest bardzo niewygodna, ale chcę Cię zapewnić, że jest to tego warte.
Za każdym razem, gdy otwierasz się i mówisz (bardzo, bardzo) szczerze o tym, jak sobie radzisz, daje to lekarzom informacje, których potrzebują, aby cię wesprzeć. Co więcej, zaczyna odbierać moc tym myślom, ponieważ wstyd nie trzyma cię już w więzieniu we własnym umyśle.
Poza tym, co jest fajne w przypadku specjalistów od zdrowia psychicznego? Są zobowiązani do zachowania tajemnicy (np. Zgodnie z prawem) i jeśli nigdy więcej nie chcesz ich widzieć? Nie musisz. Jeśli chodzi o ujawnianie okropnych tajemnic, ryzyko jest tutaj stosunkowo niskie.
Ty też płacisz ich rachunki. Więc jak najbardziej domagaj się wartości swoich pieniędzy!
Nie będę udawać, że to łatwe, ale jak mówią, prawda was wyzwoli. Może nie od razu, ponieważ niewiele rzeczy w zdrowiu psychicznym przynosi natychmiastową satysfakcję, ale tak, z czasem to się poprawi.
I kto wie, może skończysz na tym, że wyemitujesz go w Internecie milionom ludzi (nigdy bym sobie tego nie wyobrażał, ale to jest magia powrotu do zdrowia - możesz się zaskoczyć).
Masz to. Obietnica.
Sam
Sam Dylan Finch jest czołowym orędownikiem zdrowia psychicznego LGBTQ +, który zyskał międzynarodowe uznanie dzięki swojemu blogowi Let's Queer Things Up !, który po raz pierwszy stał się wirusowy w 2014 roku. Jako dziennikarz i strateg medialny, Sam publikował obszernie na tematy takie jak zdrowie psychiczne, tożsamość transpłciowa, niepełnosprawność, polityka i prawo i wiele więcej. Wnosząc swoje doświadczenie w dziedzinie zdrowia publicznego i mediów cyfrowych, Sam pracuje obecnie jako redaktor społecznościowy w Healthline.
