Stwardnienie rozsiane (SM) jest często diagnozowane u osób w wieku 20 i 30 lat. Choroba zwykle przebiega według schematu, przechodząc przez różne odmiany lub typy na przestrzeni lat. Dzieje się tak, ponieważ wraz z wiekiem objawy SM prawdopodobnie się zmienią.
Stwardnienie rozsiane uszkadza mielinę, powłokę ochronną wokół nerwów. To uszkodzenie przerywa przepływ impulsów nerwowych z mózgu do ciała. Im większe uszkodzenie mieliny, tym ostrzejsze będą twoje objawy.
Każdy z SM jest inny. Szybkość postępu choroby i objawy, których doświadczasz, niekoniecznie będą takie same, jak u kogoś innego.
Twój lekarz nie może dokładnie przewidzieć, jak Twoja choroba zmieni się w czasie. Jednak postępy w badaniach nad SM oferują lepsze metody leczenia, które spowalniają postęp choroby i poprawiają perspektywy dla osób żyjących z SM.
Pierwszy atak
SM często zaczyna się od pojedynczego ataku. Nagle twój wzrok staje się niewyraźny lub twoje nogi są zdrętwiałe lub słabe. Kiedy te objawy trwają co najmniej 24 godziny i jest to pierwszy atak, nazywa się je zespołem izolowanym klinicznie (CIS).
CIS zwykle zaczyna się między 20 a 40 rokiem życia. Jest spowodowany stanem zapalnym lub uszkodzeniem mieliny w ośrodkowym układzie nerwowym. CIS może być ostrzeżeniem przed nadchodzącym SM, ale nie zawsze tak jest.
Od 30 do 70 procent osób z OUN rozwinie SM. Jeśli MRI wykazuje oznaki uszkodzeń mózgu, prawdopodobieństwo wystąpienia SM jest znacznie większe.
SM rzutowo-remisyjna (RRMS)
U 85 procent osób ze stwardnieniem rozsianym najpierw rozpoznaje się RRMS. Zwykle zaczyna się, gdy ludzie mają 20 lub 30 lat, chociaż może rozpocząć się wcześniej lub później w życiu.
W RRMS ataki na mielinę powodują okresy zaostrzeń objawów zwanych nawrotami. Podczas nawrotu objawy mogą obejmować:
- drętwienie lub mrowienie
- słabość
- utrata wzroku
- podwójne widzenie
- zmęczenie
- problemy z równowagą
Każdy nawrót może trwać od kilku dni do kilku miesięcy. Dokładne objawy i ich nasilenie mogą być różne dla każdej osoby.
Po nawrocie wejdziesz w okres bez objawów zwany remisją. Każda remisja trwa kilka miesięcy lub lat. Podczas remisji choroba nie postępuje.
Niektórzy ludzie pozostają w RRMS przez wiele dziesięcioleci. Inni przechodzą do formy wtórnie progresywnej w ciągu kilku lat. Nie da się przewidzieć, jak choroba będzie się zachowywała, ale nowe metody leczenia pomagają spowolnić ogólny postęp SM.
Pierwotnie postępujące SM (PPMS)
Około 15 procent osób ze stwardnieniem rozsianym ma zdiagnozowaną postać pierwotnie postępującą. PPMS pojawia się zwykle w połowie do późnych lat 30-tych.
W PPMS uszkodzenie układu nerwowego i objawy stale się pogarszają w czasie. Nie ma prawdziwych okresów remisji. Choroba postępuje i może ostatecznie doprowadzić do problemów z chodzeniem i innymi codziennymi czynnościami.
Wtórnie postępujące SM (SPMS)
SPMS to etap następujący po RRMS. W tego typu SM uszkodzenie mieliny z czasem pogarsza się. Nie będziesz miał długich remisji, jakie miałeś z RRMS. Rosnące uszkodzenie układu nerwowego prowadzi do poważniejszych objawów.
W przeszłości około połowa osób z RRMS przeszła do etapu SPMS w ciągu 10 lat, a 90 procent przeszło na SPMS w ciągu 25 lat. Dzięki nowym lekom na stwardnienie rozsiane mniej osób przechodzi do SPMS, a przejście przebiega znacznie wolniej. Eksperci nie wiedzą jeszcze, jak długo te zabiegi mogą opóźniać progresję do SPMS.
Na wynos
SM to choroba, która zaczyna się we wczesnym okresie życia, ale postępuje z czasem. Większość ludzi zaczyna od postaci rzutowo-remisyjnej, naprzemiennych okresów objawów zwanych nawrotami z okresami bezobjawowymi zwanymi remisjami.
Bez leczenia choroba przechodzi do postaci wtórnie postępującej. Jednak nowe i skuteczniejsze metody leczenia spowalniają postęp SM, czasami na dziesięciolecia.
