Przegląd
Prawdopodobnie znasz wiele bardziej oczywistych oznak psychicznego i emocjonalnego znęcania się. Ale kiedy jesteś w środku, łatwo przegapić uporczywy nurt obraźliwego zachowania.
Przemoc psychiczna obejmuje próby przestraszenia, kontrolowania lub izolacji osoby. To w słowach i czynach sprawcy, a także w jego wytrwałości w tych zachowaniach.
Sprawcą może być Twój współmałżonek lub inny romantyczny partner. Może to być Twój partner biznesowy, rodzic lub opiekun.
Bez względu na to, kto to jest, nie zasługujesz na to i to nie jest twoja wina. Kontynuuj czytanie, aby dowiedzieć się więcej, w tym jak je rozpoznać i co możesz zrobić dalej.
Upokorzenie, negowanie, krytykowanie
Te taktyki mają na celu podważenie poczucia własnej wartości. Nadużycia są surowe i nieubłagane w sprawach dużych i małych.
Oto kilka przykładów:
- Wyzywania. Będą bezczelnie mówić o tobie „głupcem”, „przegranym” lub słowami zbyt okropnymi, by je tutaj powtarzać.
- Obraźliwe „imiona zwierząt domowych”. To po prostu więcej wyzwisk w niezbyt subtelnym przebraniu. „My little knuckle dragger” lub „My chubby pumpkin” nie są terminami czułymi.
- Zabójstwo postaci. Zwykle zawiera słowo „zawsze”. Zawsze się spóźniasz, mylisz się, schrzaniasz, nieprzyjemny i tak dalej. Zasadniczo mówią, że nie jesteś dobrą osobą.
- Wrzeszczał. Krzyki, krzyki i przekleństwa mają na celu zastraszenie i sprawienie, że poczujesz się mały i nieistotny. Może mu towarzyszyć walenie pięścią lub rzucanie przedmiotami.
- Protekcjonalny. „Aw, skarbie, wiem, że próbujesz, ale to jest po prostu poza twoim zrozumieniem”.
- Publiczne zawstydzenie. Rozpoczynają bójki, ujawniają twoje sekrety lub publicznie wyśmiewają twoje niedociągnięcia.
- Lekceważenie. Mówisz im o czymś, co jest dla Ciebie ważne, a oni mówią, że to nic. Mowa ciała, taka jak przewracanie oczami, uśmiechanie się, potrząsanie głową i wzdychanie, pomaga przekazać ten sam komunikat.
- „Żartuję”. Żarty mogą mieć w sobie ziarno prawdy lub być całkowitym wymysłem. Tak czy inaczej, sprawiają, że wyglądasz głupio.
- Sarkazm. Często tylko kopanie w przebraniu. Kiedy sprzeciwiasz się, twierdzą, że drażniły się i mówią, żebyś przestał traktować wszystko tak poważnie.
- Obelgi twojego wyglądu. Mówią ci tuż przed wyjściem, że masz brzydkie włosy lub strój klauna.
- Umniejszanie twoich osiągnięć. Twój oprawca może ci powiedzieć, że twoje osiągnięcia nic nie znaczą, a nawet może przypisać sobie odpowiedzialność za twój sukces.
- Odrzucenie twoich zainteresowań. Mogą ci powiedzieć, że twoje hobby to dziecinna strata czasu lub gdy uprawiasz sport, jesteś poza swoją ligą. Naprawdę wolą, abyś nie uczestniczył w zajęciach bez nich.
- Naciskaj przyciski. Gdy sprawca dowie się o czymś, co Cię denerwuje, poruszy to lub zrobi to przy każdej okazji.
Kontrola i wstyd
Próba wywołania wstydu z powodu swoich niedoskonałości to tylko kolejna droga do władzy.
Narzędzia gry wstydu i kontroli obejmują:
- Zagrożenia. Mówiąc ci, że zabiorą dzieci i znikną, lub mówiąc: „Nie wiadomo, co mogę zrobić”.
- Monitorowanie twojego miejsca pobytu. Chcą wiedzieć, gdzie jesteś przez cały czas i nalegają, abyś natychmiast odpowiadał na połączenia lub SMS-y. Mogą pojawić się tylko po to, by sprawdzić, czy jesteś tam, gdzie powinieneś być.
- Szpiegowanie cyfrowe. Mogą sprawdzać Twoją historię internetową, e-maile, SMS-y i rejestr połączeń. Mogą nawet zażądać twoich haseł.
- Jednostronne podejmowanie decyzji. Mogą zamknąć wspólne konto bankowe, odwołać wizytę u lekarza lub porozmawiać z szefem bez pytania.
- Kontrola finansowa. Mogą prowadzić konta bankowe tylko w swoim imieniu i zmuszać Cię do proszenia o pieniądze. Możesz oczekiwać, że będziesz rozliczać się z każdego wydanego grosza.
- Wykłady. Omawianie swoich błędów długimi monologami jasno pokazuje, że myślą, że jesteś poniżej nich.
- Bezpośrednie zamówienia. Od „Postaw teraz mój obiad na stole” do „Przestań brać pigułki”, oczekuje się, że polecenia będą wykonywane pomimo twoich planów przeciwnych.
- Wybuchy. Powiedziano ci, żebyś odwołał wycieczkę z przyjacielem lub umieścił samochód w garażu, ale tego nie zrobiłeś, więc teraz musisz pogodzić się z tyradą z czerwoną twarzą na temat tego, jak bardzo nie współpracujesz.
- Traktuję cię jak dziecko. Mówią ci, w co się ubrać, co i ile jeść lub jakich przyjaciół możesz spotkać.
- Pozorowana bezradność. Mogą powiedzieć, że nie wiedzą, jak coś zrobić. Czasami łatwiej jest to zrobić samemu, niż to wyjaśnić. Wiedzą o tym i wykorzystują to.
- Nieprzewidywalność. Eksplodują z wściekłości nie wiadomo skąd, nagle zasypią cię uczuciem lub staną się ciemne i nastrojowe na każde skinienie, abyś mógł chodzić po skorupkach jaj.
- Wychodzą. W sytuacjach towarzyskich wyjście z pokoju powoduje, że trzymasz torbę. W domu jest to narzędzie, dzięki któremu problem nie zostanie rozwiązany.
- Korzystanie z innych. Sprawcy mogą ci powiedzieć, że „wszyscy” myślą, że jesteś szalony lub „wszyscy mówią”, że się mylisz.
Oskarżanie, obwinianie i zaprzeczanie
To zachowanie wynika z niepewności sprawcy. Chcą stworzyć hierarchię, w której są na górze, a ty na dole.
Oto kilka przykładów:
- Zazdrość. Oskarżają cię o flirtowanie lub oszukiwanie ich.
- Obracanie stołów. Mówią, że wywołujesz ich wściekłość i problemy z kontrolą, będąc takim bólem.
- Zaprzeczanie czemuś, o czym wiesz, że jest prawdą. Sprawca zaprzeczy, że doszło do kłótni lub nawet porozumienia. Nazywa się to oświetleniem gazowym. Ma to na celu skłonienie Cię do kwestionowania własnej pamięci i zdrowego rozsądku.
- Używanie poczucia winy. Mogą powiedzieć coś w stylu: „Jesteś mi to winien. Spójrz na wszystko, co dla ciebie zrobiłem”, próbując osiągnąć swój cel.
- Prowokowanie, a potem obwinianie. Osoby stosujące przemoc wiedzą, jak cię zdenerwować. Ale kiedy problem się zacznie, to Twoja wina, że go stworzyłeś.
- Zaprzeczanie ich nadużyciom. Kiedy narzekasz na ich ataki, oprawcy zaprzeczą temu, pozornie oszołomieni samą myślą o tym.
- Oskarżam cię o znęcanie się. Mówią, że to ty masz gniew i problemy z kontrolą, i jesteś bezradną ofiarą.
- Trywializacja. Kiedy chcesz porozmawiać o swoich zranionych uczuciach, oskarżają cię o przesadną reakcję i robienie gór z kretowisk.
- Mówiąc, że nie masz poczucia humoru. Osoby stosujące przemoc żartują na Twój temat. Jeśli sprzeciwisz się, powiedzą ci, żebyś się rozjaśnił.
- Obwiniają cię za swoje problemy. Cokolwiek jest nie tak w ich życiu, jest twoją winą. Nie jesteś wystarczająco wspierający, nie zrobiłeś wystarczająco dużo lub utknąłeś nos tam, gdzie to nie pasowało.
- Niszczenie i zaprzeczanie. Mogą złamać ekran telefonu komórkowego lub „zgubić” kluczyki do samochodu, a następnie odmówić.
Emocjonalne zaniedbanie i izolacja
Osoby stosujące przemoc mają tendencję do przedkładania własnych potrzeb emocjonalnych nad Twoje. Wielu sprawców będzie próbowało stanąć między Tobą a osobami, które Cię wspierają, aby uczynić Cię bardziej zależnym od nich.
Robią to poprzez:
- Wymagający szacunek. Żadne postrzegane nikczemności nie ujdą bezkarnie i oczekuje się od nich, że się ich poddasz. Ale to ulica jednokierunkowa.
- Zamykanie komunikacji. Zignorują twoje próby rozmowy osobiście, SMS-em lub telefonicznie.
- Dehumanizuje cię. Będą odwracać wzrok, gdy mówisz, lub patrzeć na coś innego, gdy do ciebie mówią.
- Uniemożliwia ci kontakty towarzyskie. Ilekroć masz plany wyjścia, oni rozpraszają się lub błagają, abyś nie wychodził.
- Próbuję stanąć między tobą a twoją rodziną. Powiedzą członkom rodziny, że nie chcesz się z nimi widywać, lub usprawiedliwią, dlaczego nie możesz uczestniczyć w spotkaniach rodzinnych.
- Powstrzymywanie uczuć. Nie dotkną cię, nawet po to, by trzymać cię za rękę lub poklepać po ramieniu. Mogą odmówić stosunków seksualnych, aby cię ukarać lub zmusić do zrobienia czegoś.
- Wyciszam cię. Zwolnią cię, zmienią temat lub po prostu zignorują, gdy chcesz porozmawiać o swoim związku.
- Aktywnie pracuję nad zwróceniem innych przeciwko tobie. Powiedzą współpracownikom, przyjaciołom, a nawet rodzinie, że jesteś niestabilny i podatny na histerię.
- Dzwonię do ciebie w potrzebie. Kiedy jesteś naprawdę przygnębiony i sięgasz po wsparcie, powiedzą ci, że jesteś zbyt potrzebujący lub świat nie może przestać zwracać się do twoich małych problemów.
- Przerywanie. Rozmawiasz przez telefon lub wysyłasz SMS-y, a one pojawiają się na Twojej twarzy, aby poinformować Cię, że powinnaś być na nich skupiona.
- Obojętność. Widzą, że cierpisz lub płaczesz i nic nie robisz.
- Kwestionując swoje uczucia. Cokolwiek czujesz, powiedzą, że nie masz racji, czując w ten sposób, albo wcale tak nie jest.
Współzależność
Współzależny związek występuje wtedy, gdy wszystko, co robisz, jest reakcją na zachowanie sprawcy. I potrzebują Cię równie mocno, aby podnieść swoją samoocenę. Zapomniałeś, jak być innym. To błędne koło niezdrowego zachowania.
Możesz być współzależny, jeśli:
- są nieszczęśliwi w związku, ale obawiają się alternatyw
- konsekwentnie zaniedbuj swoje własne potrzeby dla ich dobra
- porzuć przyjaciół i odsuń rodzinę na bok, aby zadowolić partnera
- często szukaj akceptacji swojego partnera
- krytykuj siebie oczami sprawcy, ignorując własne instynkty
- ponosić wiele poświęceń, aby zadowolić drugą osobę, ale nie jest to odwzajemnione
- wolałby raczej żyć w obecnym stanie chaosu niż być sam
- ugryź się w język i stłum swoje uczucia, aby zachować spokój
- czuć się odpowiedzialnym i ponosić winę za coś, co zrobili
- broń swojego sprawcy, gdy inni wskażą mu, co się dzieje
- spróbuj „uratować” ich przed sobą
- czuć się winnym, gdy stajesz w obronie siebie
- myślisz, że zasługujesz na to leczenie
- uwierz, że nikt inny nie chciałby być z tobą
- zmienić swoje zachowanie w odpowiedzi na poczucie winy; Twój oprawca mówi: „Nie mogę bez ciebie żyć”, więc zostajesz
Co robić
Jeśli jesteś maltretowany psychicznie i emocjonalnie, zaufaj swojemu instynktowi. Wiedz, że to nie jest w porządku i nie musisz tak żyć.
Jeśli obawiasz się natychmiastowej przemocy fizycznej, zadzwoń pod numer 911 lub lokalne służby ratunkowe.
Jeśli nie jesteś w bezpośrednim niebezpieczeństwie i musisz porozmawiać lub znaleźć miejsce, do którego możesz się udać, zadzwoń do National Domestic Abuse Hotline pod numer 800-799-7233. Dzięki tej całodobowej infolinii możesz skontaktować się z usługodawcami i schroniskami w całych Stanach Zjednoczonych.
W przeciwnym razie twoje wybory sprowadzają się do specyfiki twojej sytuacji. Oto, co możesz zrobić:
- Zaakceptuj, że nadużycie nie jest twoją odpowiedzialnością. Nie próbuj argumentować ze swoim oprawcą. Możesz chcieć pomóc, ale jest mało prawdopodobne, że przełamią ten wzorzec zachowania bez profesjonalnej porady. To ich odpowiedzialność.
- Zwolnij się i wyznacz osobiste granice. Zdecyduj, że nie będziesz reagować na nadużycia lub dać się wciągnąć w kłótnie. Trzymaj się tego. Ogranicz kontakt ze sprawcą tak bardzo, jak tylko możesz.
- Opuść związek lub okoliczność. Jeśli to możliwe, odetnij wszystkie krawaty. Wyjaśnij, że to koniec i nie oglądaj się za siebie. Możesz również chcieć znaleźć terapeutę, który pokaże Ci zdrowy sposób na postęp.
- Daj sobie czas na wyleczenie. Zwróć się do wspierających przyjaciół i członków rodziny. Jeśli jesteś w szkole, porozmawiaj z nauczycielem lub doradcą zawodowym. Jeśli uważasz, że to pomoże, znajdź terapeutę, który może pomóc Ci w wyzdrowieniu.
Opuszczenie związku jest bardziej złożone, jeśli jesteś żonaty, masz dzieci lub mieszane aktywa. Jeśli tak jest, zwróć się o pomoc prawną. Oto kilka innych zasobów:
- Przerwij cykl: wspieranie młodych ludzi w wieku od 12 do 24 lat w budowaniu zdrowych relacji i tworzeniu kultury wolnej od nadużyć.
- DomesticShelters.org: Informacje edukacyjne, gorąca linia i baza danych usług z możliwością wyszukiwania w Twojej okolicy.
- Love Is Respect (National Dating Abuse Hotline): Daje nastolatkom i młodym dorosłym szansę na rozmowę online, telefon lub SMS-a z adwokatami.
