Członek grupy mięśni podgnykowych, mięsień tarczowo-gnykowy, unosi tarczycę, jednocześnie naciskając kość gnykową. Działania te odgrywają rolę w połykaniu i mowie. Tarczyca znajduje się na środku szyi, tuż nad obojczykiem. Gnyna znajduje się w szyi, tuż poniżej dolnej szczęki lub żuchwy.
Mały mięsień tarczowo-gnykowy wygląda jak pionowe przedłużenie mięśnia mostkowo-tarczowego w obrębie szyi. Pochodzi z chrząstki tarczycy (jabłko Adama) i wkleja się do większego rogu kości gnykowej, która stanowi najbardziej tylną część gnyki.
Pierwszy nerw szyjny zaopatruje tarczycę w nerwy. Wychodzi z kości atlasowej, która jest najwyższym kręgiem kręgosłupa. Na krótkie rozciągnięcie pierwszy nerw szyjny łączy się również z nerwem hipoglossalnym, który kontroluje ruch języka.
Mięsień tarczowo-gnykowy nie jest jedynym mięśniem przyczepionym do gnykowej. Zwężenie gardła środkowego, dwubrzuścowy, omohyoid i inne mięśnie znajdują się w bliskiej odległości. Sama kość gnykowa jest zakrzywioną strukturą w gardle, składającą się z centralnego ciała i obszarów, w których przyczepiają się mięśnie i więzadła, zwanych większym i mniejszym rogiem. Gnykowa pomaga chronić tarczycę i inne elementy anatomiczne znajdujące się w górnej części gardła.
