Co to jest onchocerciasis?
Onchocerciasis, znana również jako ślepota rzeczna, to choroba atakująca skórę i oczy. Jest to spowodowane przez robaka Onchocerca volvulus.
Onchocerca volvulus jest pasożytem. Przenosi się na ludzi i zwierzęta gospodarskie poprzez ukąszenie gatunku mączlika z rodzaju Simulium. Ten typ mączlika występuje w pobliżu rzek i strumieni. Stąd nazwa „rzeczna ślepota”.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym stanie.
Objawy
Istnieją różne stadia onchocerciasis. Na wcześniejszych etapach możesz nie mieć żadnych objawów. Może minąć nawet rok, zanim pojawią się objawy i infekcja stanie się widoczna.
Gdy infekcja stanie się ciężka, objawy mogą obejmować:
- wysypki skórne
- ekstremalne swędzenie
- guzy pod skórą
- utrata elastyczności skóry, co może powodować, że skóra wydaje się cienka i krucha
- swędzenie oczu
- zmiany pigmentacji skóry
- powiększona pachwina
- zaćma
- wrażliwość na światło
- utrata wzroku
W rzadkich przypadkach możesz również mieć obrzęk węzłów chłonnych.
Zdjęcia onchocerciasis
Przyczyny
Możesz rozwinąć ślepotę rzeczną, jeśli jesteś wielokrotnie ugryziony przez zakażone samice mączlików. Mączlik przechodzi przez ukąszenie larwy robaka Onchocercidae. Larwy przemieszczają się do tkanki podskórnej skóry i dojrzewają do postaci dorosłych robaków w ciągu 6 do 12 miesięcy. Cykl powtarza się, gdy samica mączlika gryzie osobę zakażoną onchocerciozą i połyka pasożyta.
Dorosłe robaki mogą żyć od 10 do 15 lat i mogą w tym czasie wytwarzać miliony mikrofilarii. Mikrofilarie to młode lub larwalne robaki. Objawy pojawiają się, gdy mikrofilarie umierają, więc objawy mogą się pogarszać, im dłużej jesteś zakażony. Najbardziej ekstremalne, najdłużej trwające przypadki prowadzą do ślepoty.
Czynniki ryzyka
Ryzyko wystąpienia onchocerciasis jest zwiększone, jeśli mieszkasz w pobliżu szybko płynących strumieni lub rzek na obszarach międzyzwrotnikowych. Dzieje się tak, ponieważ mączliki żyją i rozmnażają się na tych obszarach. Dziewięćdziesiąt procent przypadków występuje w Afryce, ale przypadki zidentyfikowano również w Jemenie i sześciu krajach Ameryki Łacińskiej. Przypadkowi podróżni nietypowo zapadają na tę chorobę, ponieważ do przeniesienia infekcji konieczne są wielokrotne ukąszenia. Mieszkańcy, wolontariusze i misjonarze na obszarach Afryki są najbardziej zagrożeni.
Diagnoza
Istnieje kilka testów służących do diagnozowania onchocerciasis. Zazwyczaj pierwszym krokiem dla klinicysty jest wyczucie skóry w celu zidentyfikowania guzków. Twój lekarz wykona biopsję skóry, znaną jako wycinek skóry. Podczas tej procedury usuwają od 2 do 5 miligramów próbki skóry. Biopsję następnie umieszcza się w roztworze soli fizjologicznej, co powoduje pojawienie się larw. Wiele odcinków, zwykle sześć, jest pobieranych z różnych części ciała.
Alternatywny test nazywa się testem Mazzottiego. Ten test jest testem płatkowym na skórze przy użyciu dietylokarbamazyny (DEC). DEC powoduje szybką śmierć mikrofilarii, co może prowadzić do poważnych objawów. Istnieją dwa sposoby, w jakie klinicyści mogą używać DEC do testowania onchocerciasis. Jednym ze sposobów jest podanie doustnej dawki leku. Jeśli jesteś zarażony, powinno to spowodować silne swędzenie w ciągu dwóch godzin. Druga metoda polega na umieszczeniu DEC na plastrze na skórze. To spowoduje miejscowe swędzenie i wysypkę u osób ze ślepotą rzeczną.
Rzadziej stosowanym testem jest nodulektomia. Ten test polega na chirurgicznym usunięciu guzka, a następnie zbadaniu go pod kątem robaków. Można również wykonać test immunoenzymatyczny (ELISA), ale wymaga to drogiego sprzętu.
Dwa nowsze testy, reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR) i testy kart przeciwciał w szybkim formacie, są obiecujące.
PCR jest bardzo czuły, więc do wykonania testu wystarczy niewielka próbka skóry - o wielkości mniej więcej małej rysy. Działa poprzez amplifikację DNA larw. Jest na tyle czuły, że można wykryć nawet infekcje o bardzo niskim poziomie. Wadą tego testu jest koszt.
Szybki test karty przeciwciał wymaga kropli krwi na specjalistycznej karcie. Karta zmienia kolor, jeśli wykryte zostaną przeciwciała przeciwko infekcji. Ponieważ wymaga minimalnego wyposażenia, ten test jest bardzo przydatny w terenie, co oznacza, że nie potrzebujesz dostępu do laboratorium. Ten typ testu jest szeroko stosowany i trwają prace nad jego standaryzacją.
Leczenie
Najczęściej stosowanym lekiem na onchocerkozę jest iwermektyna (Stromectol). Jest uważany za bezpieczny dla większości ludzi i wystarczy go przyjmować raz lub dwa razy w roku, aby był skuteczny. Nie wymaga również chłodzenia. Działa poprzez zapobieganie uwalnianiu mikrofilarii przez samice mączlików.
W lipcu 2015 r. Przeprowadzono kontrolowane badania, aby dowiedzieć się, czy dodanie doksycykliny (Acticlate, Doryx, Vibra-Tabs) do iwermektyny byłoby skuteczniejsze w leczeniu onchocerciasis. Wyniki były niejasne, po części z powodu problemów z prowadzeniem badań.
Komplikacje
Choroba kiwania, która jest rzadką postacią epilepsji, jest związana z onchocerciozą. Występuje stosunkowo rzadko, dotykając około 10 000 dzieci we wschodniej Afryce. Prowadzone są badania, aby dowiedzieć się, czy doksycyklina może pomóc zmniejszyć występujące zapalenie układu nerwowego.
Perspektywy
Kilka programów poprawiło perspektywy onchocerciasis. Afrykański Program Kontroli Onchocerciasis, działający od 1995 roku, ustanowił ukierunkowane przez społeczność leczenie iwermektyną (CDTi). Eliminacja choroby jest w zasięgu krajów, w których program działa.
W obu Amerykach podobny program, zwany Programem Eliminacji Onchocerciasis dla Ameryk (OEPA), odniósł podobny sukces. Światowa Organizacja Zdrowia informuje, że do końca 2007 r. Nie było nowych przypadków ślepoty z powodu onchocerciasis.
Zapobieganie
Obecnie nie ma szczepionki zapobiegającej onchocerkozie. W przypadku większości ludzi ryzyko zachorowania na onchocerkozę jest niskie. Najbardziej zagrożeni są mieszkańcy niektórych regionów Afryki i Ameryki Łacińskiej. Najlepszą profilaktyką jest unikanie ukąszeń przez mączliki. Noś długie rękawy i spodnie w ciągu dnia, używaj środków odstraszających owady i ubrań z nasączeniem permetryną. Jeśli podejrzewasz infekcję, skontaktuj się z lekarzem, aby rozpocząć leczenie, zanim objawy staną się poważne.
