Przegląd
Czy widok krwi powoduje, że czujesz się słaby lub niespokojny? Być może sama myśl o poddaniu się zabiegom medycznym z użyciem krwi wywołuje u Ciebie mdłości.
Termin irracjonalny lęk przed krwią to hemofobia. Należy on do kategorii „fobii swoistej”, z określeniem fobii po wstrzyknięciu krwi (BII) w nowym wydaniu Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5).
Podczas gdy niektórzy ludzie mogą od czasu do czasu odczuwać niepokój z powodu krwi, hemofobia jest skrajnym lękiem przed zobaczeniem krwi lub wykonaniem testów lub zastrzyków, w których może występować krew. Ta fobia może mieć poważny wpływ na Twoje życie, zwłaszcza jeśli w rezultacie pominiesz ważne wizyty u lekarza.
Jakie są objawy?
Fobie wszystkich typów mają podobne objawy fizyczne i emocjonalne. W przypadku hemofobii objawy mogą być wywołane oglądaniem krwi w prawdziwym życiu lub w telewizji. Niektórzy ludzie mogą odczuwać objawy po pomyśleniu o krwi lub niektórych procedurach medycznych, takich jak badanie krwi.
Objawy fizyczne wywołane przez tę fobię mogą obejmować:
- problemy z oddychaniem
- szybkie tętno
- ucisk lub ból w klatce piersiowej
- drżenie lub drżenie
- zawroty
- uczucie mdłości wokół krwi lub urazu
- uderzenia gorąca lub zimna
- wyzysk
Objawy emocjonalne mogą obejmować:
- skrajne uczucie niepokoju lub paniki
- przytłaczająca potrzeba ucieczki od sytuacji, w których występuje krew
- oderwanie się od siebie lub poczucie „nierealne”
- czujesz, że straciłeś kontrolę
- uczucie, że możesz umrzeć lub zemdleć
- czujesz się bezsilny wobec swojego strachu
Hemofobia jest wyjątkowa, ponieważ powoduje również tak zwaną odpowiedź wazowagalną. Odpowiedź wazowagalna oznacza spadek tętna i ciśnienia krwi w odpowiedzi na czynnik wyzwalający, taki jak widok krwi.
W takim przypadku możesz odczuwać zawroty głowy lub omdlenie. Według badania z 2014 roku około 80 procent osób z fobią BII doświadcza reakcji wazowagalnej. Ta odpowiedź nie jest powszechna w przypadku innych specyficznych fobii.
U dzieci
Dzieci doświadczają objawów fobii na różne sposoby. Dzieci z hemofobią mogą:
- mieć napady złości
- stać się lepkim
- płakać
- ukryć
- odmawiają opuszczenia swojego opiekuna wokół krwi lub sytuacji, w których może być obecna krew
Jakie są czynniki ryzyka?
Badacze szacują, że od 3 do 4 procent populacji doświadcza fobii przed bakteriami BII. Specyficzne fobie często pojawiają się po raz pierwszy w dzieciństwie, w wieku od 10 do 13 lat.
Hemofobia może również wystąpić w połączeniu z innymi zaburzeniami psychoneurotycznymi, takimi jak agorafobia, fobie zwierząt i zespół lęku napadowego.
Dodatkowe czynniki ryzyka obejmują:
- Genetyka. Niektórzy ludzie są bardziej podatni na rozwój fobii niż inni. Może istnieć powiązanie genetyczne lub możesz być z natury szczególnie wrażliwy lub emocjonalny.
- Zaniepokojony rodzic lub opiekun. Możesz nauczyć się czegoś bać, widząc wzorzec strachu. Na przykład, jeśli dziecko widzi, że jego matka boi się krwi, może również rozwinąć fobię związaną z krwią.
- Nadopiekuńczy rodzic lub opiekun. U niektórych osób może rozwinąć się bardziej uogólniony lęk. Może to wynikać z przebywania w środowisku, w którym byłeś nadmiernie zależny od nadopiekuńczego rodzica.
- Uraz. Stresujące lub traumatyczne wydarzenia mogą prowadzić do fobii. W przypadku krwi może to być związane z pobytami w szpitalu lub poważnymi obrażeniami z udziałem krwi.
Podczas gdy fobie często pojawiają się w dzieciństwie, fobie u małych dzieci zwykle dotyczą takich rzeczy, jak strach przed ciemnością, nieznajomymi, głośnymi dźwiękami lub potworami. W miarę starzenia się dzieci, w wieku od 7 do 16 lat, lęki będą częściej koncentrować się na urazach fizycznych lub zdrowiu. Może to obejmować hemofobię.
Średni wiek zachorowania na hemofobię wynosi 9,3 lat dla mężczyzn i 7,5 lat dla kobiet.
Jak to jest diagnozowane?
Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć hemofobię, umów się na wizytę u lekarza. Diagnoza nie obejmuje igieł ani sprzętu medycznego. Zamiast tego po prostu porozmawiasz ze swoim lekarzem o swoich objawach i jak długo ich doświadczasz. Możesz również przedstawić swoje zdrowie osobiste i historię zdrowia rodziny, aby pomóc lekarzowi w postawieniu diagnozy.
Ponieważ hemofobia jest oficjalnie uznana za kategorię fobii BII w DSM-5, lekarz może wykorzystać kryteria zawarte w podręczniku, aby postawić formalną diagnozę. Pamiętaj, aby zapisać wszelkie myśli lub objawy, które miałeś, a także wszelkie pytania lub wątpliwości, którymi chciałbyś się zająć podczas wizyty.
Jakie są możliwości leczenia?
Leczenie określonych fobii nie zawsze jest konieczne, zwłaszcza jeśli rzeczy, których się obawiamy, nie są częścią codziennego życia. Na przykład, jeśli dana osoba boi się węży, jest mało prawdopodobne, że spotka się z wężami na tyle często, aby uzasadnić intensywne leczenie. Z drugiej strony hemofobia może spowodować pominięcie wizyt lekarskich, zabiegów lub innych procedur. Tak więc leczenie może mieć kluczowe znaczenie dla ogólnego stanu zdrowia i dobrego samopoczucia.
Możesz również chcieć skorzystać z leczenia, jeśli:
- Twój strach przed krwią wywołuje ataki paniki lub silny lub wyniszczający lęk.
- Twój strach jest czymś, co rozpoznajesz jako irracjonalny.
- Doświadczyłeś tych uczuć od sześciu miesięcy lub dłużej.
Opcje leczenia mogą obejmować:
Terapia ekspozycyjna
Terapeuta na bieżąco pokieruje ekspozycją na Twoje lęki. Możesz zaangażować się w ćwiczenia wizualizacji lub uporać się z lękiem przed krwią. Niektóre plany terapii ekspozycji łączą te podejścia. Potrafią być niesamowicie skuteczne, działając w zaledwie jednej sesji.
Terapia poznawcza
Terapeuta może pomóc w rozpoznaniu niepokoju związanego z krwią. Chodzi o to, aby lęk zastąpić bardziej „realistycznymi” myślami o tym, co faktycznie może się wydarzyć podczas badań lub urazów krwi.
Relaks
Wszystko, od głębokiego oddychania po ćwiczenia jogi, może pomóc w leczeniu fobii. Zaangażowanie w techniki relaksacyjne może pomóc w rozproszeniu stresu i złagodzeniu objawów fizycznych.
Zastosowane napięcie
W przypadku omdlenia hemofobii może pomóc metoda terapii zwana stosowanym napięciem. Chodzi o to, aby napinać mięśnie ramion, tułowia i nóg w określonych odstępach czasu, aż twarz poczuje się zarumieniona, gdy zostaniesz wystawiony na działanie spustu, którym w tym przypadku byłaby krew. W jednym starszym badaniu uczestnicy, którzy wypróbowali tę technikę, mogli obejrzeć półgodzinne wideo z operacji bez omdlenia.
Lek
W ciężkich przypadkach może być konieczne podanie leków. Jednak nie zawsze jest to odpowiednie leczenie specyficznych fobii. Potrzebne są dalsze badania, ale jest to opcja do omówienia z lekarzem.
Na wynos
Porozmawiaj ze swoim lekarzem o strachu przed krwią, zwłaszcza jeśli zaczyna ona przejmować kontrolę nad Twoim życiem lub powoduje, że pomijasz rutynowe badania lekarskie. Poszukiwanie pomocy raczej wcześniej niż później może na dłuższą metę ułatwić leczenie.
Nie tylko to, ale stawienie czoła własnym lękom może również zapobiec rozwojowi hemofobii u Twoich dzieci. Chociaż fobia z pewnością ma podłoże genetyczne, część strachu jest wyuczonym zachowaniem od innych. Przy odpowiednim leczeniu możesz być na najlepszej drodze do wyzdrowienia.
